Still going strong....
Door: Leo en Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
11 November 2011 | Marokko, Merzouga
Bedankt voor al jullie berichten, leuk dat jullie ons volgen! We kunnen niet al te vaak op internet en als we dat dan kunnen is het echt fijn om ze te lezen.
Het is van Spanje naar Marokko maar 45 minuten varen, maar je ziet gelijk dat je op een ander continent zit. Bij de doane begint het gesjoemel al, iedereen wil je ongevraagd helpen, maar ze willen er wel wat geld voor terug. En wat je ook geeft, het is eigenlijk nooit genoeg. Het kan soms we wat irritant zijn, maar het heeft ook zijn scharme, het hoort erbij. Ook ligt hier veel vuil op straat, zijn de huizen simpel en niet afgebouwd en rijden ze of in een hele oude Mercedes, of ze zitten op een ezeltje.
In Marokko kan je elke dag kiezen of je de extreme route neemt, of voor asfalt kiest. Ach, we laten ons niet kennen, en we doen al helemaal niet onder voor al die stoere 4x4s dus wij gingen meteen extreem. Met zeven auto's reden we een B-weggetje op die steeds meer naar C ging neigen; bijna geen asfalt en heel veel diepe gaten in de weg. Iedere klap doet pijn aan je oren, want we willen Dakar wel halen natuurlijk! Onderweg dachten we ergens te gaan lunchen, maar het bleek een feestdag te zijn dus de restaurants waren dicht. Ik had best wel trek, want mijn ontbijt bestond uit gevulde speculaas. Het duurde even voor dat we wegreden, een beslissing is niet snel genomen met zeven auto's, komt tijdens het wachten de eigenaar van het restaurant naar ons toe met heerlijke gehaktballetjes. Wat een lieverd!
Onderweg zijn we echt een bezienzwaardigheid, mensen stoppen en als je zwaait zwaaien ze heel uitbundig terug. Iedereen is ontzettend vriendelijk en hulpvaardig.
Op een gegeven moment komen we meer Dakar auto's tegen, het bleek dat de brug er niet meer lag. Het hele dorp liep uit en de eerste petjes hebben we uitgedeeld. Maar ja, wat nu? Sommige keerden terug, maar dat zou betekenen dat je 5 uur lang dezelfde weg zou moeten rijden. eigenlijk geen optie. De 4x4's uit onze groep konden de uitdaging niet weerstaan en hebben de oversteek gewaagd. Het water stond zo'n 80 cm hoog! Mijn vader heeft nog even staan twijfelen maar het feit dat de accu op 40 cm hoogte staat gaf de doorslag om het maar niet te doen. Dus daar stonden we dan, met 2 gewone auto's aan de verkeerde kant van de rivier. Maar een dorpeling wilde ons wel de weg wijzen naar een begaanbare route. Die ging over zo'n slechte weg naar de rivier toe dat het in ieder geval niet meer mogelijk was om naar boven te gaan. De rivier stond hier nog kniehoogte. Pfff, ook best nog een uitdaging, helemaal als je weetvda als er water in de luchtinlaat komt, de auto total loss is. En als de auto total loss is in Marokko, je hem eruit moet voeren omdat je anders het land niet uitkomt. Pfff. We hadden alleen niet echt meer een keuze. Dus daar gingen we, met zweet op ons rug en samen geknepen billen. Halverwege de rivier sloeg de auto nog uit ook, maar gelukkig starte hij weer. Yihaaa, we haalden het! Ook de tweede auto, een Volvo, redde het. Daarna vol gas door, want we hadden nog twee uur licht. Maar vol gas betekend 30 km per uur, gezien de gaten in de weg. het avondeten bestond uit drop en chips. Ik dacht dat ik onderwehg wat af zou gaan valle , maar het is wel een beetje een
vreemd dieet wat ik volg...
Nog een keer verkeerd gereden ook en toen we eindelijk, om 2300 uur, Fes in zicht hadden klapte het achterwiel onder de Volvo vandaan. Direct stopte een Marokaans gezin die heel rustig hielp en deed wat hij moest doen. Zijn gezin bleef gewoon braaf in de auto zitten. De petjes kwamen weer van pas! Tijdens het verwisselen klapte de krik er nog een keer onder vandaan dus de remschijf zag er ook niet meer uit zoals dat hoort. Uiteindelijk reden we om half een de camping op. Ik was het echt spuugzat dus ik heb heel stilletjes mijn tent opgezet en ben erin gekropen.
Na vier dagen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gereden te hebben was mijn grens bereikt. Vandaag werd het de asfalt route. Maar eerst even Fes in. Gaaf om door het drukke verkeer in de stad te rijden, alles gaat kris kras door elkaar heen en ze rijden lekker door. Ik hou er wel van! De Medina, de oude stad, werd net wakker en iedereen was aan het opbouwen. Kleine straatjes, moskeeen en mannen die aan de zoete thee zitten. We zagen nog een plek waar het vol lag met kale schapenlijken en op de andere stapel wol. In de zon lagen de vellen te droog totdat het leer wordt. Het bloed liep onder je schoenen door. Luguber om te zien, maar zo werkt het dus wel.
Nog heerlijk ontbeten en Pascale liep weer lachend in de rondte, dit is tenminste reizen!
Echt een prachtige route gereden, dwars door de bergen, rode rotsen en woestijn. Mooi bochtenwerk, dus ik heb de auto lekker op zijn staart getrapt. Bovenop een bergpas reden we door de sneeuw door een soort maanlandschap, erg mooi. Veel mensen waren aan het sleeen. Dat doen ze beter dan bij ons, hier wordt je met een ezeltje naar boven gebracht en de slee's zijn gemaakt van afgebroken ski's dus die maken wel snelheid.
We kwamen lekker op tijd op de camping aan, een oase in de woestijn. Een diepe rivier zorgt ervoor dat juist die plek heel groen is en vol met palmbomen staat. S avonds lekker met elkaar gegeten en een wijntje gedronken terwijl we langzaam aan de rest van de ploegen binnen zagen komen.
De groep bestaat voor de helft uit mannen die het heerlijk vinden om de hele dag aan de auto te knutselen. Ze zijn hier helemaal de man en zo gedragen ze zich ook. De andere helft bestaat uit, in mijn ogen, uit normale mensen, die voor het reizen gaan. Toch is het wel lekker dat de stoere mannen erbij zijn, want ze hebben onze lekke band 'geplakt' door er een prop in te doen. Ook onze bakkie is inmiddels getuned.
Vandaag hadden we maar twee uurtjes rijden voor de boeg en dat hebben we samen gedaan met nog twee teams, dezelfde Volvo met die jongens uit Sneek en een Espace met een stel uit NoordHolland. Koning Hassan had bedacht om dezelfde route te rijden als wij, dus om de tien meter stond een politie agent in vol ornaad en er stonden veel mensen langs de kant.
De camping ligt midden in de woestijn aan de voet van prachtige hoge zandduinen. Ik heb echt prachtig uitzicht uit mijn tentje!
De meeste stoere auto's gingen meteen rond het kamp in de duinen scheuren. Het werd van kwaad tot erger en hat zat eraan te komen dat het mis zou gaan. En ja hoor, daar klapte een auto op zijn kop. Beetje schade, maar dat is niet erg bij een barrel, en de passagiers waren oke.
Ene Hassan van verderop kon voor illegaal bier zorgen, in een Islamitisch land is het niet makkelijk om drank te krijgen. Lekker in het restaurant uit de Tajinne gegeten met een lauw biertje ebij.
Vandaag hebben we een rustdag, dus tijd voor een wasje, re-packen, sleutelen en bijschrijven. De achterbank hebben we in de verkoop gedaan, om de auto wat lichter te maken voor de woestijn. De dakdrager is omgedraait, nu staat het gewicht op de voorzijde. De uitlaat is inmiddels harstikke lek, we hebben nu een blikje met ijzerdraad eromheen (laten) doen en we hebben een lekker stoer geluid.
En nu zitten we, zoals het mij betaamd, bij een hotel waar we niet slapen, bij het zwembad. Lekkerrrrrr.
Liefs Team Nikkelen Nelis
PS Op www.amsterdam-dakar.nl worden sms berichten ge-posted door de diverse teams. WIj zijn niet heel erg druk met berichten sturen, maar als we weten dat jullie het lezen, dan zullen we het meer gaan doen.
PS De route die op internet staat klopt niet, we rijden zuidelijker door Marokko, en komen dus niet langs Marakesh. Wel zien we nu het echte binnenland van Marokko, en dat is echt heel mooi. We moeten nog maar een keer terug voor Marakesh, maar dan wel met het vliegtuig ;-)
Ps foto's komen op https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/AmsterdamDakar?authkey=Gv1sRgCLaKlqKT_ZW4pwE
Ik ben druk aan het uploaden....
Het is van Spanje naar Marokko maar 45 minuten varen, maar je ziet gelijk dat je op een ander continent zit. Bij de doane begint het gesjoemel al, iedereen wil je ongevraagd helpen, maar ze willen er wel wat geld voor terug. En wat je ook geeft, het is eigenlijk nooit genoeg. Het kan soms we wat irritant zijn, maar het heeft ook zijn scharme, het hoort erbij. Ook ligt hier veel vuil op straat, zijn de huizen simpel en niet afgebouwd en rijden ze of in een hele oude Mercedes, of ze zitten op een ezeltje.
In Marokko kan je elke dag kiezen of je de extreme route neemt, of voor asfalt kiest. Ach, we laten ons niet kennen, en we doen al helemaal niet onder voor al die stoere 4x4s dus wij gingen meteen extreem. Met zeven auto's reden we een B-weggetje op die steeds meer naar C ging neigen; bijna geen asfalt en heel veel diepe gaten in de weg. Iedere klap doet pijn aan je oren, want we willen Dakar wel halen natuurlijk! Onderweg dachten we ergens te gaan lunchen, maar het bleek een feestdag te zijn dus de restaurants waren dicht. Ik had best wel trek, want mijn ontbijt bestond uit gevulde speculaas. Het duurde even voor dat we wegreden, een beslissing is niet snel genomen met zeven auto's, komt tijdens het wachten de eigenaar van het restaurant naar ons toe met heerlijke gehaktballetjes. Wat een lieverd!
Onderweg zijn we echt een bezienzwaardigheid, mensen stoppen en als je zwaait zwaaien ze heel uitbundig terug. Iedereen is ontzettend vriendelijk en hulpvaardig.
Op een gegeven moment komen we meer Dakar auto's tegen, het bleek dat de brug er niet meer lag. Het hele dorp liep uit en de eerste petjes hebben we uitgedeeld. Maar ja, wat nu? Sommige keerden terug, maar dat zou betekenen dat je 5 uur lang dezelfde weg zou moeten rijden. eigenlijk geen optie. De 4x4's uit onze groep konden de uitdaging niet weerstaan en hebben de oversteek gewaagd. Het water stond zo'n 80 cm hoog! Mijn vader heeft nog even staan twijfelen maar het feit dat de accu op 40 cm hoogte staat gaf de doorslag om het maar niet te doen. Dus daar stonden we dan, met 2 gewone auto's aan de verkeerde kant van de rivier. Maar een dorpeling wilde ons wel de weg wijzen naar een begaanbare route. Die ging over zo'n slechte weg naar de rivier toe dat het in ieder geval niet meer mogelijk was om naar boven te gaan. De rivier stond hier nog kniehoogte. Pfff, ook best nog een uitdaging, helemaal als je weetvda als er water in de luchtinlaat komt, de auto total loss is. En als de auto total loss is in Marokko, je hem eruit moet voeren omdat je anders het land niet uitkomt. Pfff. We hadden alleen niet echt meer een keuze. Dus daar gingen we, met zweet op ons rug en samen geknepen billen. Halverwege de rivier sloeg de auto nog uit ook, maar gelukkig starte hij weer. Yihaaa, we haalden het! Ook de tweede auto, een Volvo, redde het. Daarna vol gas door, want we hadden nog twee uur licht. Maar vol gas betekend 30 km per uur, gezien de gaten in de weg. het avondeten bestond uit drop en chips. Ik dacht dat ik onderwehg wat af zou gaan valle , maar het is wel een beetje een
vreemd dieet wat ik volg...
Nog een keer verkeerd gereden ook en toen we eindelijk, om 2300 uur, Fes in zicht hadden klapte het achterwiel onder de Volvo vandaan. Direct stopte een Marokaans gezin die heel rustig hielp en deed wat hij moest doen. Zijn gezin bleef gewoon braaf in de auto zitten. De petjes kwamen weer van pas! Tijdens het verwisselen klapte de krik er nog een keer onder vandaan dus de remschijf zag er ook niet meer uit zoals dat hoort. Uiteindelijk reden we om half een de camping op. Ik was het echt spuugzat dus ik heb heel stilletjes mijn tent opgezet en ben erin gekropen.
Na vier dagen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gereden te hebben was mijn grens bereikt. Vandaag werd het de asfalt route. Maar eerst even Fes in. Gaaf om door het drukke verkeer in de stad te rijden, alles gaat kris kras door elkaar heen en ze rijden lekker door. Ik hou er wel van! De Medina, de oude stad, werd net wakker en iedereen was aan het opbouwen. Kleine straatjes, moskeeen en mannen die aan de zoete thee zitten. We zagen nog een plek waar het vol lag met kale schapenlijken en op de andere stapel wol. In de zon lagen de vellen te droog totdat het leer wordt. Het bloed liep onder je schoenen door. Luguber om te zien, maar zo werkt het dus wel.
Nog heerlijk ontbeten en Pascale liep weer lachend in de rondte, dit is tenminste reizen!
Echt een prachtige route gereden, dwars door de bergen, rode rotsen en woestijn. Mooi bochtenwerk, dus ik heb de auto lekker op zijn staart getrapt. Bovenop een bergpas reden we door de sneeuw door een soort maanlandschap, erg mooi. Veel mensen waren aan het sleeen. Dat doen ze beter dan bij ons, hier wordt je met een ezeltje naar boven gebracht en de slee's zijn gemaakt van afgebroken ski's dus die maken wel snelheid.
We kwamen lekker op tijd op de camping aan, een oase in de woestijn. Een diepe rivier zorgt ervoor dat juist die plek heel groen is en vol met palmbomen staat. S avonds lekker met elkaar gegeten en een wijntje gedronken terwijl we langzaam aan de rest van de ploegen binnen zagen komen.
De groep bestaat voor de helft uit mannen die het heerlijk vinden om de hele dag aan de auto te knutselen. Ze zijn hier helemaal de man en zo gedragen ze zich ook. De andere helft bestaat uit, in mijn ogen, uit normale mensen, die voor het reizen gaan. Toch is het wel lekker dat de stoere mannen erbij zijn, want ze hebben onze lekke band 'geplakt' door er een prop in te doen. Ook onze bakkie is inmiddels getuned.
Vandaag hadden we maar twee uurtjes rijden voor de boeg en dat hebben we samen gedaan met nog twee teams, dezelfde Volvo met die jongens uit Sneek en een Espace met een stel uit NoordHolland. Koning Hassan had bedacht om dezelfde route te rijden als wij, dus om de tien meter stond een politie agent in vol ornaad en er stonden veel mensen langs de kant.
De camping ligt midden in de woestijn aan de voet van prachtige hoge zandduinen. Ik heb echt prachtig uitzicht uit mijn tentje!
De meeste stoere auto's gingen meteen rond het kamp in de duinen scheuren. Het werd van kwaad tot erger en hat zat eraan te komen dat het mis zou gaan. En ja hoor, daar klapte een auto op zijn kop. Beetje schade, maar dat is niet erg bij een barrel, en de passagiers waren oke.
Ene Hassan van verderop kon voor illegaal bier zorgen, in een Islamitisch land is het niet makkelijk om drank te krijgen. Lekker in het restaurant uit de Tajinne gegeten met een lauw biertje ebij.
Vandaag hebben we een rustdag, dus tijd voor een wasje, re-packen, sleutelen en bijschrijven. De achterbank hebben we in de verkoop gedaan, om de auto wat lichter te maken voor de woestijn. De dakdrager is omgedraait, nu staat het gewicht op de voorzijde. De uitlaat is inmiddels harstikke lek, we hebben nu een blikje met ijzerdraad eromheen (laten) doen en we hebben een lekker stoer geluid.
En nu zitten we, zoals het mij betaamd, bij een hotel waar we niet slapen, bij het zwembad. Lekkerrrrrr.
Liefs Team Nikkelen Nelis
PS Op www.amsterdam-dakar.nl worden sms berichten ge-posted door de diverse teams. WIj zijn niet heel erg druk met berichten sturen, maar als we weten dat jullie het lezen, dan zullen we het meer gaan doen.
PS De route die op internet staat klopt niet, we rijden zuidelijker door Marokko, en komen dus niet langs Marakesh. Wel zien we nu het echte binnenland van Marokko, en dat is echt heel mooi. We moeten nog maar een keer terug voor Marakesh, maar dan wel met het vliegtuig ;-)
Ps foto's komen op https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/AmsterdamDakar?authkey=Gv1sRgCLaKlqKT_ZW4pwE
Ik ben druk aan het uploaden....
-
11 November 2011 - 18:17
Henk V.:
Pascale, je bent weer helemaal in je element! Zowel in je doen en laten, als in je berichtgeving. Ik wens jullie nog een voorspoedige reis. -
11 November 2011 - 19:11
Gerard :
bandje, uitlaatje??? Gewoon doorgaan, klemmetje, blikje er om !!! Succes X -
11 November 2011 - 19:37
Carla:
Leuk om te lezen! Zijn we er toch een beetje bij! Enjoy! -
11 November 2011 - 19:44
Dickie:
Ben er eindelijk achter hoe ik kan reageren.
Heb jullie niet meer kunnen zien voordat jullie weggingen.
Lees de reisverslagen hoor, veel plezier en ga zo door Gr. Dickie -
12 November 2011 - 07:43
Paula:
Jeetje wat een super reis zijn jullie aan het maken, spannend en mooi en het weer zit ook mee , nou geniet nog maar verder -
12 November 2011 - 07:43
Anja:
Tjé Nelis, wat een avontuur en stoere vrouw ben je toch! Zit ik hier in mijn ochtendjas in een vinexwijk :-P
Big hug en enjoy! -
12 November 2011 - 08:46
Trudy:
Wat een stoere broer en nicht heb ik toch als ik jullie verslag lees zie ik het een beetje voor me wat een avontuur, zeg.ik volg jullie hier in m`n ochtendjas als eerste kijk ik of er bericht is en ja heerlijk om te lezen net een spannend boek,en kan niet wachten op de volgende blz.heel veel liefs een dikke kus van tante en zus. -
12 November 2011 - 09:33
Stef:
wat is er mis met een oude Mercedes???? -
12 November 2011 - 19:33
Chantal:
WAUW!!! Supergaaf allemaal hoor. Heel bijzonder lijkt me.
...Later als ik groot ben.... -
12 November 2011 - 19:42
Adrie En Nico :
leuk hoor allemaal wat een avontuur
gr van ons -
13 November 2011 - 16:08
Yvonne Ligthart:
Lieve Pascale en Leo,
Het lukt jou ook altijd weer om dingen te regelen he...gehaktballetjes als het restaurant gesloten is of weer met een stalen gezicht bij het zwembad van een hotel gaan liggen, komt de steekpenningdrop toch nog van pas. Nou rally ze..... go for it!!!
Yvonne -
14 November 2011 - 06:31
Simone:
Wat een avontuur! Kusje -
14 November 2011 - 08:22
Marielle:
Lieve Pascale, wat een gave foto's!!! Geniet ervan en ik blijf je volgen! Kus -
14 November 2011 - 09:15
Sonja:
Tof hoor!
Heel veel succes en plezier samen!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
