Farzi en route
Door: Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
19 Oktober 2014 | Madagascar, Antsirabe
In het vliegtuig merkte ik al dat Madagascar niet de eerste bestemming is waar je heen gaat. Ik had het gevoel dat ik de jongste was, maar misschien komt dat ook omdat ik nog steeds het gevoel heb dat ik 32 ben...
Het eerste plan was om samen met Kim in een Renault 4 het eiland over te scheuren, maar dat plan ging helaas niet door. Madagascar is behoorlijk onbegaanbaar, rekent nog niet op toeristen en voor backpackers is het te duur. Ik had er weinig zin in om vier weken lang in mijn up de natuurparken door te wandelen dus ik heb me aangesloten bij een groepsreis van Koning Aap, voor het eerst niet internationaal en voor het eerst zo lang in een groep.
Op de luchthaven merk je meteen dat je in Afrika bent, het heeft twee uur geduurt voordat ik door de douane heen was, en dan heb ik nog voorgedrongen ;-) Het visum is gratis tot een verblijf van 30 dagen en laten wij er nou net 31 verblijven... Het feit dat het inmiddels al na twaalven was maakte de douanier niets uit, natuurlijk niet. Sommigen van de groep hebben braaf de 40 euro betaald, maar je begrijpt dat ik dat niet was ha ha. Ik heb gewoon de vertrekdatum een dag aangepast en zie het dan wel. Een aantal van de groep volgden, da's mooi, want samen sta je sterk.
Daarna in de rij bij de bank, waar ik wat euro's ingeruild heb voor miljoenen aan Ariary's. De inflatie is hoog, het geld weinig waard, dus daar loop je dan met stapels geld de bank uit.
Het is even wennen om met zo'n groep op pad te zijn. Het is een luxe dat je meteen in de bus kan stappen, dat je geen hotelletje hoeft te zoeken en het is gezellig met elkaar. Aan de andere kant vind ik het lastig om volgzaam te zijn (verbaasd waarschijnlijk ook niemand ha ha) en stap je elke keer met 18 farzi's (blanken) uit wat natuurlijk de nodige bedelaars en verkopers aantrekt. Ik voel me meer toerist dan reiziger. Maar ik zie de bevestiging dat ik hier niet alleen had kunnen reizen dus ik leg me maar bij mijn keuze neer en ga er voor. De groep is leuk en veelzijdig en eigenlijk iedereen heeft al veel van de wereld gezien. De meeste zijn van mijn leeftijd, sommige wat ouder, we hebben zelfs een vrouw van 75 bij ons.
Madagascar is een van de armste landen ter wereld, 60 % leeft van minder dan een euro per dag. De kindersterfte is enorm, de levensverwachting is 60 jaar en op veel plekken zelfs maar 40 jaar. De bewoners komen van oorsprong uit Indonesië, die hier heel lang geleden heen gevaren waren en Afrikanen. Er zijn verschillende bevolkingsgroepen en er is een kaste-systeem, maar bijzonder genoeg hebben die groepen respect voor elkaar en hebben ze nooit gevochten. De Nederlanders, Fransen en Engelsen hebben hier in slavernij gehandeld en de Fransen hebben het eiland als kolonie gehad. Dus stokbrood, jam, betaalbare foie de gras en steak ou poivre vert. Helaas geen lekkere franse kazen, maar de verse vis, kreeften en de heerlijke mango's maken dat gemis weer goed.
Na twee dagen met bijhoorlijk wat buszitten erin zijn we met een boot over de rivier gegaan. Heerlijk. Ontspannen vanaf het dek het leven van Madagascar aan je voorbij laten glijden. Boekje lezen, kletsen, zwaaien naar de kinderen die van ver aan komen rennen of de bomen afzoeken naar lemuren (dat zijn die kleintjes in de overbekende tekenfilm). Nadat we lekker afgekoeld waren onder een waterval werden we beloond, maar liefst drie verschillende lemuren om ons heen. Deze dieren zijn de voorlopers van de apen, en alleen hier op Madagascar zijn ze niet verder ontwikkeld door moeder natuur en zijn het geen apen geworden. Bijzonder dus!
We kampeerden aan de oevers waar we hartelijk ontvangen werden door de dorpsbewoners. Trots laten ze hun dorp zien en ze zijn vereerd als je ze gedag zegt of een foto maakt. Het is een eenvoudig leven, hutjes van klei en hout, en overal kinderen, en maar een enkele ouderling. De levensverwachting is hier duidelijk heel laag. De kinderen lieten om het kampvuur hun danskunsten zien, hartstikke leuk en vertederend. Wat kunnen ze swingen en de show stelen! Natuurlijk werden we uitgenodigd om mee te doen en goh, wat kan je je dan blank voelen tussen die soepele bewegingen.
Nog zo'n groepsdingetje: de een na de ander krijgt diarree, de eerste al op de eerste dag! Dus iedere keer met de boot aan de kant, en hop, daar gaan ze met zijn allen, op zoek naar een verloren grasspriet in het zand. Wat een armoe, maar als je het niet hebt kan je de humor er van in zien. Ik ga nog goed, gelukkig, al wil ik natuurlijk graag denken dat dat komt omdat ik zo ervaren ben.
Na de boot zijn we met een 4x4 ( gezeurd of ik mocht rijden, maar helaas...) naar Tsjingy gereden. Onderweg met een pontje over en dan weet je weer dat Madagascar bij Afrika hoort: het pontje ging niet ver genoeg naar de kant en de auto gaf te weinig gas, met het gevolg dat de auto in het water dreef, ha ha. Een typische TIA: This Is Africa!
De volgende ochtend vroeg op pad, op weg naar het NP Tsingy van Bemaraha. 200 miljoen jaar geleden was het nog zee. De plaat waarop het lag is op een gegeven moment omhoog gekomen en door de regen en wind is het kalksteen gevormd. Dit zorgt dat er grillige, grijze bergspieken zijn ontstaan waardoor het een beetje lijkt op een grote gotische kathedraal. Onvoorstelbaar mooi! We zijn er doorheen geklauterd en geklommen, met behulp van klimharnassen, kabels en hangbruggen en ik liep er met one big smile van te genieten. Onderweg ook nog indri's, lemuren en prachtige vogels gezien, en aan het eind van de middag bij het zwembad gelegen. Wat een topdag!
Jammer dat de zon zich niet liet zien tijdens de zonsondergang op de Avenue de Baobab, maar zo was het ook mooi. Baobab's zijn prachtige oude bomen en ze dwingen uit zichzelf respect af. Op Madagascar barst het ervan en als ze dan langs een zanderige laan staan is het helemaal compleet. Het leek wel een ansichtkaart.
Jullie zullen nog even op de foto's moeten wachten want Apple vindt dat je alle onderdelen opnieuw moet aanschaffen als je een nieuwe ipad hebt, dus mijn oude systeem werkt niet meer.
Het eerste plan was om samen met Kim in een Renault 4 het eiland over te scheuren, maar dat plan ging helaas niet door. Madagascar is behoorlijk onbegaanbaar, rekent nog niet op toeristen en voor backpackers is het te duur. Ik had er weinig zin in om vier weken lang in mijn up de natuurparken door te wandelen dus ik heb me aangesloten bij een groepsreis van Koning Aap, voor het eerst niet internationaal en voor het eerst zo lang in een groep.
Op de luchthaven merk je meteen dat je in Afrika bent, het heeft twee uur geduurt voordat ik door de douane heen was, en dan heb ik nog voorgedrongen ;-) Het visum is gratis tot een verblijf van 30 dagen en laten wij er nou net 31 verblijven... Het feit dat het inmiddels al na twaalven was maakte de douanier niets uit, natuurlijk niet. Sommigen van de groep hebben braaf de 40 euro betaald, maar je begrijpt dat ik dat niet was ha ha. Ik heb gewoon de vertrekdatum een dag aangepast en zie het dan wel. Een aantal van de groep volgden, da's mooi, want samen sta je sterk.
Daarna in de rij bij de bank, waar ik wat euro's ingeruild heb voor miljoenen aan Ariary's. De inflatie is hoog, het geld weinig waard, dus daar loop je dan met stapels geld de bank uit.
Het is even wennen om met zo'n groep op pad te zijn. Het is een luxe dat je meteen in de bus kan stappen, dat je geen hotelletje hoeft te zoeken en het is gezellig met elkaar. Aan de andere kant vind ik het lastig om volgzaam te zijn (verbaasd waarschijnlijk ook niemand ha ha) en stap je elke keer met 18 farzi's (blanken) uit wat natuurlijk de nodige bedelaars en verkopers aantrekt. Ik voel me meer toerist dan reiziger. Maar ik zie de bevestiging dat ik hier niet alleen had kunnen reizen dus ik leg me maar bij mijn keuze neer en ga er voor. De groep is leuk en veelzijdig en eigenlijk iedereen heeft al veel van de wereld gezien. De meeste zijn van mijn leeftijd, sommige wat ouder, we hebben zelfs een vrouw van 75 bij ons.
Madagascar is een van de armste landen ter wereld, 60 % leeft van minder dan een euro per dag. De kindersterfte is enorm, de levensverwachting is 60 jaar en op veel plekken zelfs maar 40 jaar. De bewoners komen van oorsprong uit Indonesië, die hier heel lang geleden heen gevaren waren en Afrikanen. Er zijn verschillende bevolkingsgroepen en er is een kaste-systeem, maar bijzonder genoeg hebben die groepen respect voor elkaar en hebben ze nooit gevochten. De Nederlanders, Fransen en Engelsen hebben hier in slavernij gehandeld en de Fransen hebben het eiland als kolonie gehad. Dus stokbrood, jam, betaalbare foie de gras en steak ou poivre vert. Helaas geen lekkere franse kazen, maar de verse vis, kreeften en de heerlijke mango's maken dat gemis weer goed.
Na twee dagen met bijhoorlijk wat buszitten erin zijn we met een boot over de rivier gegaan. Heerlijk. Ontspannen vanaf het dek het leven van Madagascar aan je voorbij laten glijden. Boekje lezen, kletsen, zwaaien naar de kinderen die van ver aan komen rennen of de bomen afzoeken naar lemuren (dat zijn die kleintjes in de overbekende tekenfilm). Nadat we lekker afgekoeld waren onder een waterval werden we beloond, maar liefst drie verschillende lemuren om ons heen. Deze dieren zijn de voorlopers van de apen, en alleen hier op Madagascar zijn ze niet verder ontwikkeld door moeder natuur en zijn het geen apen geworden. Bijzonder dus!
We kampeerden aan de oevers waar we hartelijk ontvangen werden door de dorpsbewoners. Trots laten ze hun dorp zien en ze zijn vereerd als je ze gedag zegt of een foto maakt. Het is een eenvoudig leven, hutjes van klei en hout, en overal kinderen, en maar een enkele ouderling. De levensverwachting is hier duidelijk heel laag. De kinderen lieten om het kampvuur hun danskunsten zien, hartstikke leuk en vertederend. Wat kunnen ze swingen en de show stelen! Natuurlijk werden we uitgenodigd om mee te doen en goh, wat kan je je dan blank voelen tussen die soepele bewegingen.
Nog zo'n groepsdingetje: de een na de ander krijgt diarree, de eerste al op de eerste dag! Dus iedere keer met de boot aan de kant, en hop, daar gaan ze met zijn allen, op zoek naar een verloren grasspriet in het zand. Wat een armoe, maar als je het niet hebt kan je de humor er van in zien. Ik ga nog goed, gelukkig, al wil ik natuurlijk graag denken dat dat komt omdat ik zo ervaren ben.
Na de boot zijn we met een 4x4 ( gezeurd of ik mocht rijden, maar helaas...) naar Tsjingy gereden. Onderweg met een pontje over en dan weet je weer dat Madagascar bij Afrika hoort: het pontje ging niet ver genoeg naar de kant en de auto gaf te weinig gas, met het gevolg dat de auto in het water dreef, ha ha. Een typische TIA: This Is Africa!
De volgende ochtend vroeg op pad, op weg naar het NP Tsingy van Bemaraha. 200 miljoen jaar geleden was het nog zee. De plaat waarop het lag is op een gegeven moment omhoog gekomen en door de regen en wind is het kalksteen gevormd. Dit zorgt dat er grillige, grijze bergspieken zijn ontstaan waardoor het een beetje lijkt op een grote gotische kathedraal. Onvoorstelbaar mooi! We zijn er doorheen geklauterd en geklommen, met behulp van klimharnassen, kabels en hangbruggen en ik liep er met one big smile van te genieten. Onderweg ook nog indri's, lemuren en prachtige vogels gezien, en aan het eind van de middag bij het zwembad gelegen. Wat een topdag!
Jammer dat de zon zich niet liet zien tijdens de zonsondergang op de Avenue de Baobab, maar zo was het ook mooi. Baobab's zijn prachtige oude bomen en ze dwingen uit zichzelf respect af. Op Madagascar barst het ervan en als ze dan langs een zanderige laan staan is het helemaal compleet. Het leek wel een ansichtkaart.
Jullie zullen nog even op de foto's moeten wachten want Apple vindt dat je alle onderdelen opnieuw moet aanschaffen als je een nieuwe ipad hebt, dus mijn oude systeem werkt niet meer.
-
19 Oktober 2014 - 21:49
Ellen:
Wauw, klinkt goed allemaal! Ik ben benieuwd naar de foto's. Toevallig moest ik vanavond aan je denken. Ik zag in een programma een interview met Brace. Haha. Veel plezier nog en misschien kom je Alex en Melman nog tegen!
Groetjes Ellen -
20 Oktober 2014 - 00:11
Bob:
Hee Pas! Weer lekker op reis lees ik! Heel veel plezier en wederom mooie avonturen gewenst! Enne pas je een beetje op die oudjes?! x
-
20 Oktober 2014 - 09:54
Carla:
Gaaf hoor Pas, enjoy!!! Kusss -
20 Oktober 2014 - 11:24
Marielle:
Lieve Pascale, wat heerlijk om je ervaringen weer te lezen. Geniet ervan! Liefs, xx -
20 Oktober 2014 - 11:42
Ingrid:
Goedemorgen. Alweer op reis. Super joh. Zo nu en dan tandenknarsen om met een groep op te trekken. De reisverhalen kunnen er (voor ons) alleen maar leuker op worden. Je kan sowieso geweldig over je belevenissen schrijven hoor! Ga lekker verder met genieten. -
20 Oktober 2014 - 12:43
Esther:
O wat een genot om deze verhalen weer te mogen lezen!
Heel veel plezier lieverd!
xx
-
20 Oktober 2014 - 13:19
Johan :
32??
Je was toch net 30 geworden?!
Geniet er van en ben benieuwd naar de ongetwijfeld prachtige foto's.
Tot 12 november! -
20 Oktober 2014 - 16:49
Peter Crown:
Hi pas,
wanneer kunnen we je pracht verhalen in musical vorm brengen. "De eigenwijze reizigster" lijkt me wel een mooie titel.
Ik hou alvast een datum vrij in de agenda van Crown theater. Ok?
xx -
20 Oktober 2014 - 17:38
Je Moeder!!!:
Wat ben je toch kanjer!!! Trots op je Xxx -
20 Oktober 2014 - 17:38
Henk V.:
Jij genieten van een mooie reis, wij van je verhalen!
-
20 Oktober 2014 - 19:49
Paula:
heerlijk weer die mooie verhalen ik geniet zo met je mee nog veel plezier xx
-
21 Oktober 2014 - 10:39
Tatiana:
Ooit gedacht om ooit nog een boek te schrijven ?
Ik zal hem zeker kopen ;)
Heeeel veel plezier nog....
Klinkt nu al als echt een ervaring om nooit te vergeten! -
21 Oktober 2014 - 17:00
San Sijm:
He pas, dit is weer genieten jouw verhalen, ik zat er weer met smart op te wachten. Geniet lekker en doe voorzichtig, xje san -
23 Oktober 2014 - 17:26
Karina:
Hoi Pascale, weer heerlijk om jouw reisverslag te lezen, zie alles als een film voor me voorbij trekken, super! Geniet! liefs xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
