Samen op een roadtrip, mooier kan het leven voor mij niet zijn. Alleen de vliegreis al is gezelliger. De eerste 12 uur waren heel goed te doen, de tweede 7 uur iets minder, we hadden het gevoel alsof we in de ballenbak van de ikea zaten. Het ene kind kon nog harder schreeuwen dan de andere en dat net op het moment dat wij vreselijk aan een tukje toe waren. Zelfs Cindy werd er een beetje knorrig van en daar moet echt heel wat voor gebeuren.
De wind verwelkomende ons als een warme fohn, wat een heerlijk weertje! Tassen in het hotel afgegooid en eerst maar eens gaan genieten van een koel wijntje en wat hapjes op het terras. Die hapjes vond een zwerver ook wel interessant, hij zat er met een schuin oog naar te kijken en vroeg toen best vriendelijk of hij een broodje mocht. Ach, het is tenslotte bijna kerst en wij gelukkig dus waarom hij ook niet een beetje. Hij pakte er een, vond die kennelijk wel lekker en pakte er nog maar twee, bedankte ons vriendelijk en liep weg. Daar zaten we dan met ons retedure smeerseltjes hem een beetje verbouwereerd na te kijken ha ha.
Overal hangt kerstversiering, mensen spelen of zingen kerstliedjes op straat, grote kleurige kerstbomen en iedereen wenst je Merry Christmas. Gek, maar ondanks het mooie weer hebben we meer een kerstgevoel dan anders.

Na een nacht van maar drie uur slaap, wat is een jetlag toch een vreemd verschijnsel, zijn we Adalaide ingelopen. Veel leuke koffie en gezonde eettentjes en een gezellige markt met allerlei heerlijkheden, Adelaide bevalt ons wel. Vervolgens met de tram naar het strand gegaan, leuk sfeertje en lekker om de frisheid van de zee te ruiken en voelen. Frisheid in perspectief weliswaar, het is hier 34 graden....

De camper is prima, had soms wat praktischer ingericht kunnen worden en we missen hier en daar wel wat, maar wat een heerlijkheid om je huis bij je te hebben! In de supermarkt voor drie dagen eten ingeslagen, zitten we toch nu in de drukte van de kerstboodschappen, and off we go! De camper rijdt prima, links rijden is voor mij bijna net zo normaal als rechts en Australie heeft niet zoveel wegen, dus het ging meteen lekker soepel. We wilden toch graag iets zien van de outback dus gooiden we er gelijk maar 500 km tegenaan. Ach dan zitten we er maar lekker in ook. De rechte weg zorgt ervoor dat je gaat knikkebollen, net op tijd werden we wakker geschut door een prachtig roze zoutmeer. De kleur sprakkelde op ons af. Geledelijk reden we de outback in, desotate plaatsjes met lege winkels een cafe en een benzinestation. De enige mensen die je ziet is de behulpzame man bij het benzinestation en twee mannen met cowboyhoeden en een biertje op de stoep van het cafe. Cindy was er natuurlijk op gebrand om een kangaroo te zien. Onderweg hadden we al drie dode kangaroo's gezien dus ik zei haar al dat ze niet moest klagen, ze had er toch al drie gezien. Wetende dat er op de camping genoeg rond liepen.... De eerste is natuurlijk leuk om te zien, bong bong daar huppen ze in het rond. Leuke beestjes met die kleine knuistjes voor zich, die grote ogen en oren. Ook her en der emoes, een soort struisvogel, gezien. Beide dieren staan op het wapen van Australie, dus de big two kunnen we afvinken.
De camping bevond zich midden in Flinders NP en we vonden een mooi rustig plekje met uizicht op de rode rotsachtige bergen. Om 1800 uur nog 35 graden dus eerst maar een koud biertje, het is tenslotte kerstavond. De nacht heerlijk geslapen met open deuren met uitzicht op de sterrenhemel en absolute stilte. 'S morgens werden we gewekt door de zon, de krekels en allerlei prachtige vogels. Cindy had last van haar verkoudheid (gek woord zo met deze temperaturen) dus we hebben het rustig aan gedaan. Helaas is een boekje lezen niet zo ontspannend als verwacht omdat er constant een aantal vliegen om je hoofd zoemen en het zout van je lichaam oplikken. Aan het eind van de middag een mooie wandeling gemaakt naar de top van een berg. Prachtig uitzicht, stilte en overweldigende natuur.
De volgende dag verwachtte ze noodweer en er was grote kans dat we ge-evacueerd zouden worden. Dat hebben we niet afgewacht en we zijn gaan rijden. Nog wel een wandeling gemaakt naar een aborigenal rots tekening. Deze viel op zijn zachts gezegd nogal tegen..
De rit was prachtig, goudkleurige graanvelden, glooiende heuvels, allerlei kleurige bergen op de achtergrond, kronkelige wegen en mooie vogels, die we twee keer van heel dichtbij zagen namelijk op ons voorruit geplakt. De eerste keer in mijn leven dat ik een dier, op een insekt na, aanrijdt, en leuk voelt het niet.
Verder weer veel van die 'je wil er niet dood gevonden worden' plaatsjes. Niets te beleven en geen sterveling te bekennen. Best lastig trouwens als je tank leeg raakt. We hadden al bij een verlaten benzinestation gestaan en bij de tweede hing een briefje wie je kon bellen op zon en feestdagen. De plaatselijke kroeggangers 'can I help you love' verzekerden ons echter dat bellen niet echt helpt, ze komen toch niet. Op goed geluk naar het volgende plaatsje gereden en het benzinestation gehaald. Denk dat er nog een liter in de tank zat...
Een kilometer of veertig verder stonden we even stil om uit te zoeken welke weg we moesten hebben, komt er een man vanaf de anderde kant van de weg naar ons toe gerend. Hij had ons gezien bij het benzinestation, hoorde daar ons de weg vragen en hielp ons nu weer verder. Zo vriendelijk!

De volgende dag gaan wijn proeven in de Barossa vallei. Dit is onder andere de plek waar de bekende Jacobs Creek wijn vandaan komt. Daar zijn we niet gaan proeven, die kennen we al, maar wel bij drie anderen. Bij de eerste, Saltrams wine estate, kregen we uitgebreidt uitleg en mochten we wel zeven wijntjes proeven zonder dat daar een koop tegen over staat. Hoef zeker niet te zeggen dat ze heerlijk waren... Bij het tweede wijnhuis, Langmeil winery, ging het allemaal wat gemoedelijker en vooral de rode sparkling Shiraz was heerlijk. Die fles meegenomen voor als we wat te vieren hebben. Wat we eigenlijk natuurlijk iedere dag hebben. En daar ook maar twee knappe wijnglazen gescoord, je kan moeilijk zo'n mooie wijn uit limonade bekers drinken.
Het derde wijnhuis was Chateau Tanunda Estate, waar we een lekker Pinot Grigio meegenomen hebben en van het uitzicht om de wijngaarden genoten hebben. Opvallend is dat met het wijnproeven niet zuinig gedaan wordt en dat er geen restrictie's aan verbonden zitten. Je hoeft dus niets te kopen. Vraag me af of dat in Nederland zou kunnen.
Het rijden is wederom geen straf. Weer heel anders, het lijkt wel een beetje op Toscane, glooiende wijngaarden, statige oprijlanen en prachtige bomen langs de weg. We zijn richting Coroon NP gereden, aan de kust en met zo'n 200 verschillende vogelsoorten als bewoners. We kwamen redelijk laat aan en hebben een mooi wildkampeer plekje gevonden. Het werd er echter pikkedonker en de insekten vonden ons licht in de camper kennelijk bijzonder en kwamen met zijn allen even kijken. De ramen zaten vol, zowel aan de binnen en buitenkant. Ik moet natuurlijk wel zorgen dat Cindy het leuk blijft vinden dus heb met alle man en macht geprobeerd de camper insektvrij te maken. Eerste obstakel ging redelijk. Toen kwam de tweede, storm. En wat voor een! Ik denk niet dat ik het ooit harder heb voelen waaien. De camper schudde aan alle kanten, werd af en toe in zijn vering opgetilt, onweer erbij en harde regen op het dak. Gelukkig stonden we niet in de buurt van bomen, maar wel op zand, dus hup uit bed en de camper verplaatst. Werd dus op zijn zachts gezegd werd het een beetje een onrustig nachtje. Maar we werden door de zon gewekt!
De vogels laten zich inde harde wind niet echt veel zien, wel horen, maar het gebied in al mooi op zich. Duinen, watertjes, mooie rode struiken en grassen.
Nu net fish zonder chips gegeten en we gaan zo onderweg naar the Grampiens.