Happy souls

De tweede dag Melbourne was werderom leuk. Lekker geslenterd door de stad, bij een leuk tentje gezeten in een wat hippere wijk, die ons meteen als vaste klant wilden en wij hadden daar eigenlijk ook geen moeite mee. Melbourne is een stad waar je makkelijk zou kunen wonen. Verder succesvol geshopt en naar de avondmarkt geweest. Het laatste was leuk om te zien, veel rollende keukens en muziek maar het was er stervensdruk dus we zijn niet te lang gebleven.
De volgende dag hadden we een lange rit op het programma staan. We moeten toch echt in Sydney uit gaan komen dus kilometers moeten gemaakt worden, ongeveer 650 in dit geval. We hadden het plan om in Canberra, de hoofstad van Australië, te slapen. Een kilometer of 40 ervoor reden we een wijngebied in en ach, waarom zouden we niet even wat proeven, zou anders toch zonde zijn. Met een heerlijke viognier van Clonakilla achter de kiezen doorgereden naar Canberra. De stad trok ons gelijk al niet aan, minder sfeer, veel gepimpte auto's met een hoop herrie en testastoron en alles nieuw. De stad is ook maar een jaar of wat geleden gesticht en is dan toch een soort Almere, maar dan iets luxer. In het midden staat het parlementsgebouw en dat was wel mooi. Bovenop een heuvel en heel statig. Nou gezien, het museum wat op de planning stond kon ons ook gestolen worden en we zijn verder gereden. Lekker naar de Blue Mountains, de natuur weer in. Via een mooi landweggetje erheen gereden, onderweg weer een koffie met carrotcake genuttigd bij een heel vriendelijk koffietentje. Opmerkzaam hoeveel leuke cafeetjes en koffietentjes in de middle of nowhere zijn en goed draaien, terwijl er bij ons zoveel over de kop gaan of het net niet hebben. Eten met liefde gemaakt, een hartelijke lach en lieve mensen, dat moet de truc zijn.

We wilden een grot bezoeken, maar toch ook weer niet, we wisten het eigenlijk niet. We kwamen te laat aan en misten net de laatste tour. Nou zo wordt er ook een beslissing voor je genomen. Om de ingang van de grot was een soort klein dorpje gebouwd, op Oostenrijkse wijze. Alleen de apfelstrudel ontbrak.
Op de parkeerplaats was een gas-bbq voorziening een heerlijk maaltje gegrild. Die bbq's staan hier op veel plaatsen, waar je gewoon gebruik van mag maken, mits je 'm schoon achterlaat. Wat ook nog eens gebeurd, mooi dat het zo kan.
Daarna 25 km een NP ingereden waar we een mooie natuurcamping gevonden hebben, nog gratis ook. Heerlijk geslapen met de deuren open, zicht op de sterrenhemel en wakker gemaakt door de prachtige vogelgeluiden. Sommige klinken alsof er apen in de bomen hangen en anderen lijken ons uit te lachen. 'S morgens heb ik gesport tussen de skippy's, toch het idee van een boksles, en Cindy is gaan hardlopen. Helemaal in paniek en buiten adem kwam ze terug, ze had bijna een slang op haar voeten gehad! Ze liep langs de kant van de weg toen hij zich vanuit de bosje liet zien en wilde oversteken. Cindy schrok zich de kelere, trok een sprintje, herpakte zich en is voorzichtig terug gelopen om een foto te maken. Bewijs moet je toch hebben. En vervolgens is ze de hele weg terug gaan sprinten totdat ze veilig in mijn armen was. Even kijken in de Lonely Planet of de slang erin staat. Dat niet, maar toen las ze wel welke spinnen hier voor komen. Sindsdien wijkt ze niet meer van mijn zijde, ik had het haar veel eerder moeten vertellen ha ha ha.
Wel dapper nog twee mooie wandelingen gemaakt, naar een, wat tegenvallende, meer druppelende, waterval en een bovenop een plateau, met prachtig uitzicht. De Blue Mountains danken hun naam aan de blauwe gloed die erboven hangt, wat komt door de grote hoeveelheid eucalyptus bomen die hier staan. Die zorgen, samen met de dennebomen, voor een heerlijke geur, alsof je in een spa rondloopt. 'S avonds een heerlijk maaltje bereidt boven ons zelfgemaakte kampvuur. Terwijl we in het donker met een wijntje zitten nagenieten zie ik een soort possum op de boom lopen. Dikke staart, ongeveer 50 cm groot. Na even van tak tot tak gesprongen te hebben spreit hij zijn armen, blijkt een soort batman te zijn en vliegt naar beneden, wel een meter of dertig ver! De buren vertelden ons dat het een sugar glider betreft en waren ook onder de indruk dus het was toch best bijzonder.

Dezelfde buren hebben ons aangeraden om naar Dunns Swamp te gaan, zou een mooie stek aan de rivier zijn. Maar wij hadden het plan om de bekende bezienswaardigheden en lookouts van de Blue Mountains te gaan bekijken dus zijn we naar The Three Sisters gereden. Wat een disneyworld. Busladingen, betaald parkeren, japanners, ijstentjes en dringen geblazen om een glimp op te vatten van de drie zusjes. Je kon ze ook zien dmv twee kabelbanen, een treintje of een speciaal geplaatst hoog looppad. We wisten niet hoe gauw we hier weer weg moesten komen, op naar de rust van de swamp. Dat was wel een ritje maar het was het waard. De rit was mooi en liep langs een ruige bergen. zo het NP in. Het laatste 20 km was gravel, en een gedeelte zelfs In outback rood. Goed voor het Australië gevoel!

De camping lag aan een prachtige rivier die tussen de rotsachtige bergen kronkelt met een groen woud eromheen. Erg mooi, wel jammer van de grote familie's. Uiteindelijk een rustige stek gevonden, we rijden gerust drie rondjes over de camping, maar dan hebben we 's morgens vroeg in het spiegelgladde water een duik genomen en daarna een mooie wandeling gemaakt tot de toppen van de rotsen, om daarna maar weer een duik te nemen.
Op de heenweg hadden we een wijnboer gezien die The Naked Lady heette en die trok ons wel aan dus op de terugweg hebben we die aan gedaan. We werden hartelijk ontvangen door een Aussie die vertelde dat hij eigenlijk een goede muzikant is en in Sydney woont, maar zijn ouders hebben een wijngaard en hij was hem aan het overnemen. Hij zat midden in de verbouwing want hij heeft grootste plannen. Veel wijnproeverijen had hij dus nog niet gedaan, maar zijn enthousiasme maakte veel goed, maar helaas de wijn niet, die viel tegen. Maar goed, we hebben ze natuurlijk wel allemaal geproeft, gewoon voor de zekerheid.

Omdat we op tijd in Sydney moesten zijn hebben we geprobeerd om in de buurt van de stad een overnachting te vinden. Dat koste nogal wat moeite, campingplaatsten vielen tegen of waren er njiet en voor wildkamperen was het te druk. Uiteindelijk een camperplaats gevonden maar dan moesten we wel lid worden van de club twv 10 dollar. De club is iets voor oudere, wat proletige mensen die verder niets lm het hand hebben, dus toch fijn dat we lid zijn.

De volgende dag naar Sydney gereden en met pijn in ons hart de camper ingeleverd. Twee betaalde campings, een keer lid van de club en voor de rest gratis campings of wild gekampeerd. 4000 km gereden, regelmatig stukjes offroad, en menig auto ingehaald. Koude nachten van 12 graden gehad en warme van 34. We hebben er dik van genoten en hebben het al over een volgende trip met een camper.

In Sydney ontvangen in een prachtig hotel. Welke naam? Nelis? Daar hebben we er meer van op de lijst staan. Ineens besef ik me dat de familie Nelis toch aardig aanwezig is. Het hotel is vreselijk luxe, de bagage wordt gebracht, de deuren worden voor je open gehouden, de kamer van alle gemakken voorzien en het staat midden in het centrum. Bijna letterlijk voor de deur ligt het cruiseschip al op ons te wachten. De bekende brug en het Operahouse ligt om de hoek en we zitten midden in de oude wijk The Rocks, waar we eerst maar even een koffietje genomen hebben om even te schakelen.
Doordat Sydney aan zee ligt is de stad erg prettig en heb je soms het gevoel dat je in een strandplaatsje op de boulevard loopt. Direct naast het Opera House ligt een mooi park waar we de eerder gekochte bubbels hebben open getrokken, Cindy heeft het goede nieuws gekregen dat alles geregeld is en ze af is van haar huis! Dat moet gevierd worden! Onder goedkeurende blikken van de langs lopende sporters en wandelaars hebben we ervan genoten. Daarna nog heerlijk gegeten bij Mister Wong in een trendy restaurant met topservice. Wij zijn omgeschakeld naar het luxe leventje, laat die cruise maar komen!