Rioooooooo de Janeiroooooooooo
Door: Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
14 Oktober 2012 | Brazilië, Rio de Janeiro
Sinds mijn reis naar Cuba ben ik niet meer echt alleen op pad geweest. De keren erna was of met mijn vader of gedeeltelijk met een groep. En alleen reizen is toch echt heel wat anders. Maar goed, ik moet mijn skills onderhouden, dus daar ga ik weer! Ik moet wel toegeven dat ik een beetje tegen de eenzaamheid op zag, maar alleen reizen werkt ook wel weer goed voor me. Het voelt als een soort meditatie, ik kom heel dicht bij mezelf. Veel mensen zien reizen als vluchten, maar dat is niet waar, voor mij is het de kern opzoeken. Ik moet af en toe uit het gejaag en het ritme om straks weer relaxed terug te komen en dingen weer van mij af te kunnen laten glijden. Je kan een week in een klooster gaan zitten, een marathon gaan lopen, mediteren, elke week op de bar dansen (ook niets mis mee) of eraan voorbij gaan, maar ik ga gewoon weeeeeeeeeer op reis!
En wat een heerlijk gevoel is het toch om mijn rugzak op mijn rug te gooien en het avontuur in te lopen. Dan maar alleen op die Copacabana, fuck it, ha ha. Ik loop hier mooi fluitend in de rondte, te genieten!
De vlucht was oke, maar in Rio zijn ze kennelijk niet gewend dat er twee vliegtuigen gelijk landen, want het was er een zooitje. Ik heb anderhalf uur moeten wachten tot mijn tas eindelijk over de band naar me toe kwam rollen. Ik was erg blij om 'm te zien!
Met de bus naar Rio erbij was ik toch 19 uur onderweg geweest dus ik kwam op mijn wenkbrauwen aan in het hostel. Gelukkig kreeg ik een hartelijk ontvangst van mijn kamergenoten en bijna stond ik op het punt om meteen mee te gaan stappen, maar dat trok ik toch niet, had ook nog een jetlag te verwerken. Ze gingen ook een wijk in die niet echt veilig is, en da's niet slim als je moe bent. Het eerste wat ze zagen toen ze de taxi uitstapten was dat de kettingen van een paar toeristen van hun nek afgetrokken werden, dus de verhalen van Rio werden meteen bevestigd.
Ik had al gehoord dat Rio best een gevaarlijke stad is, maar als je ervoor zorgt dat je niet te veel aandacht trekt is het goed te doen, ik heb me in ieder geval niet onveilig gevoeld. Maar ik liep dan ook zonder camera en rugtas en met maar een klein beetje geld op zak op straat.
Het hostel lag in een gezellige, veilige wijk, met veel restaurants en barretjes, en bijna direct aan het strand, dus prima uit te houden. Rio is een gave stad, bijna overal is het strand dichtbij, her en der wordt een wijk door heuvels gescheiden en een gedeelte van Rio is zelfs een natuurpark.
De eerste dag heb ik de tourist uitgehangen en een tourtje geboekt. Kon ik ook meteen mijn grote camera mee nemen. Hoogtepunt van de trip was natuurlijk het bezoek aan het Christus beeld. Het is toch wel heel gaaf als je die voor het eerst ziet hoor. Zo bekend en daar staat ie dan! Bijna uit de hele stad kan je 'm zien, hij waakt over de stad. Het beeld is er geplaatst om de vrijheid van Brazilie te eren en voor de Brazilianen betekent het dan ook veel. Dat is volgens mij ook de reden waarom het bij de laatste verkiezingen een van de wereldwonderen geworden is. Want hij is nou ook weer niet zo wonderlijk dat hij in het rijtje met de Chinese muur thuis hoort.
Een Chileense meneer bedacht dat het leuk was om een trap van tegeltjes te maken. Toen hij er bijna klaar mee was begonnen mensen uit de hele wereld tegeltjes op te sturen, vond hij wel een leuk idee, dus hij is opnieuw begonnen. De trap doet me denken aan Gaudi, het is een erg vrolijk gezicht.
Die eenzaamheid waar ik tegen op zag heb ik nog niet gevoeld. Ik heb het heel gezellig gehad met een stel uit Nederland en met hun en mijn kamergenoten ben ik het cafe ingegaan en een avond Shithead gespeelt, een kaartspelletje wat ik alleen maar ken van mijn reizen. Helemaal niet eenzaam dus, juist gezellig! Inmiddels ben ik wel een van de oudste die nog in een hostel (lees jeugdherberg, ha ha) slaapt, maar ik doe natuurlijk niet onder aan de rest!
De stranden van Rio zijn een uitkomst, alle rangen en standen liggen erop te bakken. De bikini's kunnen niet kleiner, alleen de tepels zijn bedekt en de billen dansen ook vrolijk in de vrijheid. Ook de stevige vrouwen dragen het vol trots. Heel veel verschillende sporten worden op het strand gedaan, ook als het 34 graden is. Het is allemaal heel levendig, druk en leuk om rond te hangen.
Van Rio ben ik naar Campo Grande gevlogen. De bus naar het vliegveld duurde lang dus ik kwam een beetje op het nippertje aan. Nou ben ik toch al niet iemand die ergens te vroeg is, dus ik maakte me niet zo druk. Totdat bleek dat ze me op een vlucht eerder die ochtend hadden gezet, ze hadden het alleen vergeten tegen mij te zeggen. Na een heel gedoe kon ik toch nog met de vlucht mee dus gauw richtig de gate. Nog even gauw plassen en net dat ik hang wordt ik omgeroepen. Ik verstond er geen klap van, in mijn oren is het Portugees net een Oost Europese taal, al kan ik mij met mijn Spaans wel redden. Maar goed, broek omhoog en dan maar rennen naar die gate. Ze hadden gezien dat ik wel een hele korte tussenlanding had dus ze hadden me op de valreep even omgeboekt via San Paolo. Maar ik moest dan wel meteen rennen naar een andere gate om het vliegtuig nog te halen. Pffff, het is allemaal goed gegaan, maar ik was blij dat ik zat. Lekker relaxed met het vliegtuig noemen ze dat. Ik ben trouwens wel een contrast met de rest van de passagiers, die zitten allemaal in pak terwijl ik in mijn afgeknipte spijkerbroek en verschoten tshirt loop. Echte backpackers gaan 20 uur in een bus zitten, maar ja, ik ben er dan ook een van het luxe soort.
In Campo Grande was het zo godvergeten heet dat ik het gevoel had koorts te hebben. Gelukkig ging het de volgende ochtend regenen, en hard ook! Een stortdouche was er niets bij, ik heb het nog nooit zo hard zien regenen. EN het koelde zo af dat ik mijn sweater aan had, wat een verschil.
Het Patanal is een groot moerasgebied, vlak bij de grens van Bolivia en Paraguay, diep Brazilie in dus. 3 maanden per jaar overstroomt het, en dat begint volgende maand. Het zit er vol met dieren, waaronder de jaguar, maar die is heel zeldzaam, dus op verse voetsporen na heeft hij zich niet laten zien. Veel van de dieren ken ik al uit de Amazone, maar het blijft bijzonder om te zien. Een aantal anaconda's, veel Capybara ( cavia's van 50 cm bij 1 meter), prachtige vogels, otters die krokodillen eten, brulapen en heel, heel veel krokodillen gezien. De anaconda's kan je ruiken, een hele penetrante geur. We zijn met een bootje, met jeep, te voet en op het paard het gebied ingegaan. Vooral het paard rijden vond ik leuk, rust gevend en je zit lekker hoog. We hebben op piranha's gevist en op gegeten, hartstikke lekker! Die piranha's hier zijn ongeveer 25 cm groot en die tanden zo scherp dat hij met gemak je vinger eraf bijt. Ik heb ze dus mooi niet van het haakje afgehaald!
De braziliaanen hebben veel vrije weekeinden en alles is een reden om er een feestje van te maken (lijkt Aalsmeer wel) en dat was nu ook zo. Dus wij met een groepje naar het plaatselijke cafe gegaan. Nou ja, het cafe is een winkel waar ze ook bier en Cachaca verkopen en de straat ervoor is waar het gebeurd. Wij waren natuurlijk al een gebeurtenis op zich, dus er werd veel gestaart. Pas toen Gustavo Lima uit de boxen schalde en wij mee begonnen te dansen en zingen durfden ze naar ons toe te komen. Nou ja, kort samengevat, er was een duitser stom dronken en kon letterlijk niet meer op zijn benen staan, een toerist was aan het zoenen met de gids, een andere met eentje uit het dorp en die uit het dorp heeft de gids een blauw oog geslagen. Het deed me een beetje aan Asterix en Obelix denken, alles gaat goed in zo'n klein dorp totdat er iets nieuws is, wij in dit geval, en dan vliegen de vissen in de rondte, gaat iedereen op de vuist en zit de dj in de boom.
De foto's staan erop:
https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/Brazilie?authkey=Gv1sRgCOy8tszi7vDqwQE
Liefs!
En wat een heerlijk gevoel is het toch om mijn rugzak op mijn rug te gooien en het avontuur in te lopen. Dan maar alleen op die Copacabana, fuck it, ha ha. Ik loop hier mooi fluitend in de rondte, te genieten!
De vlucht was oke, maar in Rio zijn ze kennelijk niet gewend dat er twee vliegtuigen gelijk landen, want het was er een zooitje. Ik heb anderhalf uur moeten wachten tot mijn tas eindelijk over de band naar me toe kwam rollen. Ik was erg blij om 'm te zien!
Met de bus naar Rio erbij was ik toch 19 uur onderweg geweest dus ik kwam op mijn wenkbrauwen aan in het hostel. Gelukkig kreeg ik een hartelijk ontvangst van mijn kamergenoten en bijna stond ik op het punt om meteen mee te gaan stappen, maar dat trok ik toch niet, had ook nog een jetlag te verwerken. Ze gingen ook een wijk in die niet echt veilig is, en da's niet slim als je moe bent. Het eerste wat ze zagen toen ze de taxi uitstapten was dat de kettingen van een paar toeristen van hun nek afgetrokken werden, dus de verhalen van Rio werden meteen bevestigd.
Ik had al gehoord dat Rio best een gevaarlijke stad is, maar als je ervoor zorgt dat je niet te veel aandacht trekt is het goed te doen, ik heb me in ieder geval niet onveilig gevoeld. Maar ik liep dan ook zonder camera en rugtas en met maar een klein beetje geld op zak op straat.
Het hostel lag in een gezellige, veilige wijk, met veel restaurants en barretjes, en bijna direct aan het strand, dus prima uit te houden. Rio is een gave stad, bijna overal is het strand dichtbij, her en der wordt een wijk door heuvels gescheiden en een gedeelte van Rio is zelfs een natuurpark.
De eerste dag heb ik de tourist uitgehangen en een tourtje geboekt. Kon ik ook meteen mijn grote camera mee nemen. Hoogtepunt van de trip was natuurlijk het bezoek aan het Christus beeld. Het is toch wel heel gaaf als je die voor het eerst ziet hoor. Zo bekend en daar staat ie dan! Bijna uit de hele stad kan je 'm zien, hij waakt over de stad. Het beeld is er geplaatst om de vrijheid van Brazilie te eren en voor de Brazilianen betekent het dan ook veel. Dat is volgens mij ook de reden waarom het bij de laatste verkiezingen een van de wereldwonderen geworden is. Want hij is nou ook weer niet zo wonderlijk dat hij in het rijtje met de Chinese muur thuis hoort.
Een Chileense meneer bedacht dat het leuk was om een trap van tegeltjes te maken. Toen hij er bijna klaar mee was begonnen mensen uit de hele wereld tegeltjes op te sturen, vond hij wel een leuk idee, dus hij is opnieuw begonnen. De trap doet me denken aan Gaudi, het is een erg vrolijk gezicht.
Die eenzaamheid waar ik tegen op zag heb ik nog niet gevoeld. Ik heb het heel gezellig gehad met een stel uit Nederland en met hun en mijn kamergenoten ben ik het cafe ingegaan en een avond Shithead gespeelt, een kaartspelletje wat ik alleen maar ken van mijn reizen. Helemaal niet eenzaam dus, juist gezellig! Inmiddels ben ik wel een van de oudste die nog in een hostel (lees jeugdherberg, ha ha) slaapt, maar ik doe natuurlijk niet onder aan de rest!
De stranden van Rio zijn een uitkomst, alle rangen en standen liggen erop te bakken. De bikini's kunnen niet kleiner, alleen de tepels zijn bedekt en de billen dansen ook vrolijk in de vrijheid. Ook de stevige vrouwen dragen het vol trots. Heel veel verschillende sporten worden op het strand gedaan, ook als het 34 graden is. Het is allemaal heel levendig, druk en leuk om rond te hangen.
Van Rio ben ik naar Campo Grande gevlogen. De bus naar het vliegveld duurde lang dus ik kwam een beetje op het nippertje aan. Nou ben ik toch al niet iemand die ergens te vroeg is, dus ik maakte me niet zo druk. Totdat bleek dat ze me op een vlucht eerder die ochtend hadden gezet, ze hadden het alleen vergeten tegen mij te zeggen. Na een heel gedoe kon ik toch nog met de vlucht mee dus gauw richtig de gate. Nog even gauw plassen en net dat ik hang wordt ik omgeroepen. Ik verstond er geen klap van, in mijn oren is het Portugees net een Oost Europese taal, al kan ik mij met mijn Spaans wel redden. Maar goed, broek omhoog en dan maar rennen naar die gate. Ze hadden gezien dat ik wel een hele korte tussenlanding had dus ze hadden me op de valreep even omgeboekt via San Paolo. Maar ik moest dan wel meteen rennen naar een andere gate om het vliegtuig nog te halen. Pffff, het is allemaal goed gegaan, maar ik was blij dat ik zat. Lekker relaxed met het vliegtuig noemen ze dat. Ik ben trouwens wel een contrast met de rest van de passagiers, die zitten allemaal in pak terwijl ik in mijn afgeknipte spijkerbroek en verschoten tshirt loop. Echte backpackers gaan 20 uur in een bus zitten, maar ja, ik ben er dan ook een van het luxe soort.
In Campo Grande was het zo godvergeten heet dat ik het gevoel had koorts te hebben. Gelukkig ging het de volgende ochtend regenen, en hard ook! Een stortdouche was er niets bij, ik heb het nog nooit zo hard zien regenen. EN het koelde zo af dat ik mijn sweater aan had, wat een verschil.
Het Patanal is een groot moerasgebied, vlak bij de grens van Bolivia en Paraguay, diep Brazilie in dus. 3 maanden per jaar overstroomt het, en dat begint volgende maand. Het zit er vol met dieren, waaronder de jaguar, maar die is heel zeldzaam, dus op verse voetsporen na heeft hij zich niet laten zien. Veel van de dieren ken ik al uit de Amazone, maar het blijft bijzonder om te zien. Een aantal anaconda's, veel Capybara ( cavia's van 50 cm bij 1 meter), prachtige vogels, otters die krokodillen eten, brulapen en heel, heel veel krokodillen gezien. De anaconda's kan je ruiken, een hele penetrante geur. We zijn met een bootje, met jeep, te voet en op het paard het gebied ingegaan. Vooral het paard rijden vond ik leuk, rust gevend en je zit lekker hoog. We hebben op piranha's gevist en op gegeten, hartstikke lekker! Die piranha's hier zijn ongeveer 25 cm groot en die tanden zo scherp dat hij met gemak je vinger eraf bijt. Ik heb ze dus mooi niet van het haakje afgehaald!
De braziliaanen hebben veel vrije weekeinden en alles is een reden om er een feestje van te maken (lijkt Aalsmeer wel) en dat was nu ook zo. Dus wij met een groepje naar het plaatselijke cafe gegaan. Nou ja, het cafe is een winkel waar ze ook bier en Cachaca verkopen en de straat ervoor is waar het gebeurd. Wij waren natuurlijk al een gebeurtenis op zich, dus er werd veel gestaart. Pas toen Gustavo Lima uit de boxen schalde en wij mee begonnen te dansen en zingen durfden ze naar ons toe te komen. Nou ja, kort samengevat, er was een duitser stom dronken en kon letterlijk niet meer op zijn benen staan, een toerist was aan het zoenen met de gids, een andere met eentje uit het dorp en die uit het dorp heeft de gids een blauw oog geslagen. Het deed me een beetje aan Asterix en Obelix denken, alles gaat goed in zo'n klein dorp totdat er iets nieuws is, wij in dit geval, en dan vliegen de vissen in de rondte, gaat iedereen op de vuist en zit de dj in de boom.
De foto's staan erop:
https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/Brazilie?authkey=Gv1sRgCOy8tszi7vDqwQE
Liefs!
-
14 Oktober 2012 - 13:27
Henk V.:
Wat is het toch weer een fantastisch verslag. Een genot om te lezen! Veel plezier daar en kom niet met een Braziliaan thuis!
-
14 Oktober 2012 - 13:33
Henk.v.d.Broek:
Leuk verslag en geniet er nog lekker van. -
14 Oktober 2012 - 13:47
Paula:
Heerlijk om weer wat van je te lezen.Genietze. -
14 Oktober 2012 - 13:47
Jelle:
Je kunt beter reisverslagen gaan maken van je korte periodes in Aalsmeer. Hij is weer leuk Pas, geniet ze daar -
14 Oktober 2012 - 14:27
Otto,Nynke&Mare:
Lieve Passie,
Wat weer een leuk verhaal! Geniet ervan!
Dikke kus uit Krabi, Thailand -
14 Oktober 2012 - 15:35
Angelique:
Pascale, weer super leuk om je verhaal te lezen. You go girl!!! Veel plezier en wij genieten mee op afstand. X -
14 Oktober 2012 - 16:43
Patrick:
Fantastisch om te lezen.... -
14 Oktober 2012 - 19:20
Adrie:
hoi pacale veel plezier geniet lekker gr uit w.waar -
14 Oktober 2012 - 20:00
Esther:
Jaloers....................x -
14 Oktober 2012 - 20:49
Marielle:
He chica,
Wat heerlijk om je eerste reisverslag te lezen. Geniet van deze (lange!) meditatie ;-)
Dikke kus van mij -
14 Oktober 2012 - 21:19
Leo Nelis:
Lieve Pascale,
Blij met je boodschap. Dit was de eerste keer dat ik me zorgen maakte (for no reason) Geweldig verhaal, vooral het eerste stuk. Hou van je. Je Vader.
-
15 Oktober 2012 - 17:06
Claudia:
erg leuk om te lezen hoe het met je gaat. heel veel plezier en blijf vooral schrijven! -
15 Oktober 2012 - 20:56
Johan M:
He Nelis. Ziet er weer super uit! Blij dat je heel bent aangekomen. Zit je verhaal weer met een big smile te lezen, superjaloers dat jij daar en ik hier zit.. -
15 Oktober 2012 - 23:36
Sarie:
Lieve Pascale.
Ik vind het mooi om te lezen hoe jij door het leven gaat, het leven opzoekt en geniet. Waar je voor gaat en waar je voor kiest. Mijn oprechte complimenten.
Liefs,
Sarie -
16 Oktober 2012 - 00:50
Sander Veltman:
Hey,
Weer leuk geschreven. Ik beleef het met je mee.
Veel succes met de Caipirinha en Caipiroska's, het is daar goedkoper dan water kan ik herinneren :)
Groeten Sander -
16 Oktober 2012 - 14:53
Carla:
Ola chica, jaloers! ;)
Have fun! Kusss -
16 Oktober 2012 - 20:12
Karina:
Lieve Pascale, weer genoten van je verslag, als ik het lees zie ik het hele verhaal als een film aan mij voorbijgaan. Nee echt Pascale, je schrijft fantastisch!! Liefs van mij en Ton. -
16 Oktober 2012 - 21:18
San Sijm:
He meis. wat heb je het weer gaaf volgens mij, geweldig weer je verhaal, kijk alweer uit naar de volgende. doe voorzichtig en geniet. dikke kus san -
17 Oktober 2012 - 22:14
Pa Peet:
Hi Pas,
ik ben wel benieuwd naar die Gustava. Neem je 't mee?? En doe ook maar een piranha voor tussen de koi's. Kiss. Ben trots op je.
-
20 Oktober 2012 - 16:23
Bobbes:
Hee Pascale! Even lekker bijgelezen. Doe je goed meid...je schrijft weer als vanouds:) Have fun en vind je rust! xB
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
