Oase
Door: Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
07 Oktober 2009 | Jordanië, Amman
Het kasteel, Crac de Cheveliers, was echt prachtig! Het is een kruisvaarderskasteel gebouwd in 1031 en nog nooit verslagen. Het staat boven op een heuvel met uitzicht naar alle kanten en het is erg goed bewaard gebleven. De tour was onder andere samen met 3 Noorse vrouwen, erg gezellig, en met hen heb ik het kasteel ontdekt. Het is namelijk net of je weer 5 jaar oud bent, allerlei gangentjes en trappetjes die weer ergens naar leiden, donkere doorgangen waarbij je een zaklantaarn nodig hebt, dus het was gewoon nog een soort van spannend!
's Avonds met die vrouwen gegeten en naast dat het erg gezellig was, was het ook lekker, want in mijn up kan ik niet al die mezzes (kleine gerechtjes) proeven, maar met zijn vieren wel!
De volgende dag alweer vroeg op pad, op weg naar Palmyra, een oase in de woestijn. De buschauffeur was niet de vrolijkste en vond dat alle gordijntjes dicht moesten. Ik daar in tegen wilde mijn gordijntje open, want ik wil tenslotte wat zien van de wereld! We bevonden ons dus in een padstelling, waarbij het gordijntje eerst dicht ging en daarna door mij heel zachtjes weer open.
Na vier uur in de bus werd ik er weer uit gegooid. Palmyra lag verderop, tenminste dat dacht ik, en ik begrijp nog niet waarom die bus me er daar niet uit gooide, maar misschien had dat iets met een gordijntje te maken. In ieder geval, ik heb sterke benen, dus ik ben aan de wandel gegaan. Onderweg werd ik een aantal keren aangesproken of ik mee wilde rijden. Het gekke was, hoe dichter bij het dorp, hoe duurder het bedrag. Zo eigenwijs als ik ben, heb ik het hele stuk gewandeld, wat uiteindelijk toch nog een uur lopen was. Vond het eigenlijk wel lekker, al begon aan het eind die rugzak toch wel wat te knellen.
In het dorp op zoek gegaan naar een hotel. Die was 15 euro voor iets waar ik normaal de helft voor betaal. Ik had al gehoord van een mooi hotel die precies voor de Romeinse ruines ligt, dus je snapt het al; het werd weer eens tijd om mezelf te verwennen. In dat hotel natuurlijk nog wel een beetje afgedongen, zodat het op 35 euro uit kwam met heerlijk ontbijt.
Het mooie van het hotel is dat het direct naast de Romeinse stad ligt. Die stad is vroeger er belangrijk geweest voor de handel van de Romeinen. Toen de belangrijkste man overleed heeft zijn vrouw de scepter overgenomen. Rome was het hier niet zo mee eens en er kwam ruzie. In het begin ging het de vrouw goed af en ze veroverde het gebied tot Egypte, maar toen ging het mis en werd ze gehandboeit Rome binnen gedragen. Dat heeft tot de ondergang van Palmyera geleidt. Desondanks is het nu de grootste opgegraven Romeinse stad. Het ligt midden in de woestijn, maar omdat het er een natuurlijk bron is, is er een oase ontstaan. Naast de ruines ligt het daadwerkelijke dorp wat er inderdaad uitziet als een oase: dus alleen maar zand zand zand en dan een groep palmbomen, olijfbomen en huisjes bij elkaar.
De leiders van die Romeinse stad lieten zich destijds, als ze dood waren, opdrogen en daarna werden ze in een mooi bewerkte tombe gelegd. Die tombe werd of in een toren of ondergronds bewaard. In beide gevallen ging de hele familie en dienaren mee, dus het lag er goed vol. Die toren/ondergrondse kamers waren prachtig versierd.
Van de ondergrondse kamers zijn er nog niet zoveel bekend, maar die torens zie je her en der in de woestijn staan. Wel een stukje weg, dus ik ben er achterop een motor heen gegaan. De bestuurder heeft meteen zijn tuin laten zien en dadels en granaatappels laten proeven. Hij wilde nog meer proeven, natuurlijk, ik zal er wel weer zondig uit gezien hebben, maar daar kwam natuurlijk niets van terecht. Maar zodra je laat weten dat je er niet van gediend bent is het oke. Ze proberen het gewoon.
S avonds heb ik van het goddelijke buffet van het hotel mogen proeven, onder het genot van een biertje. Wat een feest!
De volgende ochtend ben ik op tijd opgegaan, nog voor de meeste toeristen op pad waren. Leuk om door de oudheid te dwalen. In de middag heb ik er lekker zitten lezen. Veel verkopers zoeken dan wel contact met mij, maar meer om even gezellig te kletsen dan om iets te verkopen. Ze vinden het erg bijzonder dat ik alleen reis, het gebeurt hier inderdaad niet veel, en helemaal in Palmyra is het vol met groepen.
s Avonds heb ik geprobeerd om via internet een hotel in Amman te boeken, wat niet lukte, later bleek die dus ook vol te zijn.
De eigenaar van het internetcafe/restaurant (ja, internet is hier ook in iedere plaats, al is het soms wel verschrikkelijk traag) vroeg mij om zijn reclamefolder in het Nederlands te vertalen. Tuurlijk doe ik dat even. Hij was er zo blij mee dat ik soep en gekruide rijst van hem kreeg. Kennelijk vond hij een fatsoenlijke maaltijd teveel om te geven, maar hij compenseerde het met een hoofdmassage. Nou ben ik gek op gekriebel in mijn haar, dus dat aanbod heb ik aangenomen (nadat ik wat reakties van andere toeristen had gelezen). Het ging wel een beetje raar, want ik moest daarvoor in een voorraadkast achterin het restaurant zitten... Het was best lekker, maar op een gegeven moment had ik het er wel mee gehad. Daarna wilde hij ook nog dat ik wijn kwam proeven in zijn bedoeine tent, maar al was het lastig om een wijntje af te slaan, ik heb het niet gedaan.
De volgende ochtend heb ik tijdens het ontbijt nog geprobeerd of ik mee kon liften met een tourgroep, maar die gingen allemaal een andere kant op. Dus maar weer achterop een motortaxi naar het busstation. Onderweg kwamen we allemaal verkopers tegen die me uitzwaaiden.
Met de bus moet je een beetje mazzel hebben. Als ie vol zit kan je er dus niet bij en zo kan het voorkomen dat je de hele dag zit te wachten. Die verhalen had ik al gehoord, dus het was best spannend. Gelukkig was er na een uurtje wachten plek in de bus. Ik had de mazzel dat ik naast de dikste vrouw van Syrie mocht zitten.
In Damascus moest ik van busstation wisselen, dus met een andere bus de stad door. Wat een drukte en gekkenhuis weer, iedereen tuutert maar wat raak en het gaat kris kras door elkaar. Bij de juiste busstation een servicetaxi genomen. Ik moest nog een half uurtje wachten totdat ie vol zat, maar toen gingen we. Bij de grens van Syrie en Damascus ging de controle wel heel grondig. Echt alles moest de auto uit, en er werd in al hoekjes en gaatjes gekeken. Sta ik daar dus met vier mannen die ik helemaal niet ken, voor het zelfde geld vinden ze wat. Maar ja, zo gaat dat. Gelukkig ging dat goed en na weer wat stempels en wat geld mocht ik Jordanie (nummer 54) in. Om 1700 uur kwam ik Amman binnen en ik was het spuugzat. Op het busstation moest ik eruit en een bullebak van een taxichauffeur pakte mijn tas en gooide hem in zijn auto. Nou ja, ik was het toch zat, het was wel meteen geregeld. Hij bracht me naar het hotel die dus vol zat. Hij wilde me ook nog wel naar een ander hotel brengen, waarbij hij halverwege de rit met het verhaal begon dat die dicht is en hij nog wel een goed hotel wist. Ze zijn ook overal hetzelfde he, maar daar trapt dit meisje dus niet in. Dus ik zit nu toch in mijn tweede keuze, een simpel hotel, maar het heeft een bed (in een 6 persoons, heel klein kamertje) voor me. Ze organiseren ook tours, wat er toe gaat leiden dat ik niets ga zien van Amman maar morgen vertrek via onder andere de Dode Zee naar Petra. Nou heeft Amman ook niets bijzonders, dus ik vind het eigenlijk wel prima.
Heel veel liefs en blijf schrijven want ik heb er erg veel plezier in om ze te lezen!
's Avonds met die vrouwen gegeten en naast dat het erg gezellig was, was het ook lekker, want in mijn up kan ik niet al die mezzes (kleine gerechtjes) proeven, maar met zijn vieren wel!
De volgende dag alweer vroeg op pad, op weg naar Palmyra, een oase in de woestijn. De buschauffeur was niet de vrolijkste en vond dat alle gordijntjes dicht moesten. Ik daar in tegen wilde mijn gordijntje open, want ik wil tenslotte wat zien van de wereld! We bevonden ons dus in een padstelling, waarbij het gordijntje eerst dicht ging en daarna door mij heel zachtjes weer open.
Na vier uur in de bus werd ik er weer uit gegooid. Palmyra lag verderop, tenminste dat dacht ik, en ik begrijp nog niet waarom die bus me er daar niet uit gooide, maar misschien had dat iets met een gordijntje te maken. In ieder geval, ik heb sterke benen, dus ik ben aan de wandel gegaan. Onderweg werd ik een aantal keren aangesproken of ik mee wilde rijden. Het gekke was, hoe dichter bij het dorp, hoe duurder het bedrag. Zo eigenwijs als ik ben, heb ik het hele stuk gewandeld, wat uiteindelijk toch nog een uur lopen was. Vond het eigenlijk wel lekker, al begon aan het eind die rugzak toch wel wat te knellen.
In het dorp op zoek gegaan naar een hotel. Die was 15 euro voor iets waar ik normaal de helft voor betaal. Ik had al gehoord van een mooi hotel die precies voor de Romeinse ruines ligt, dus je snapt het al; het werd weer eens tijd om mezelf te verwennen. In dat hotel natuurlijk nog wel een beetje afgedongen, zodat het op 35 euro uit kwam met heerlijk ontbijt.
Het mooie van het hotel is dat het direct naast de Romeinse stad ligt. Die stad is vroeger er belangrijk geweest voor de handel van de Romeinen. Toen de belangrijkste man overleed heeft zijn vrouw de scepter overgenomen. Rome was het hier niet zo mee eens en er kwam ruzie. In het begin ging het de vrouw goed af en ze veroverde het gebied tot Egypte, maar toen ging het mis en werd ze gehandboeit Rome binnen gedragen. Dat heeft tot de ondergang van Palmyera geleidt. Desondanks is het nu de grootste opgegraven Romeinse stad. Het ligt midden in de woestijn, maar omdat het er een natuurlijk bron is, is er een oase ontstaan. Naast de ruines ligt het daadwerkelijke dorp wat er inderdaad uitziet als een oase: dus alleen maar zand zand zand en dan een groep palmbomen, olijfbomen en huisjes bij elkaar.
De leiders van die Romeinse stad lieten zich destijds, als ze dood waren, opdrogen en daarna werden ze in een mooi bewerkte tombe gelegd. Die tombe werd of in een toren of ondergronds bewaard. In beide gevallen ging de hele familie en dienaren mee, dus het lag er goed vol. Die toren/ondergrondse kamers waren prachtig versierd.
Van de ondergrondse kamers zijn er nog niet zoveel bekend, maar die torens zie je her en der in de woestijn staan. Wel een stukje weg, dus ik ben er achterop een motor heen gegaan. De bestuurder heeft meteen zijn tuin laten zien en dadels en granaatappels laten proeven. Hij wilde nog meer proeven, natuurlijk, ik zal er wel weer zondig uit gezien hebben, maar daar kwam natuurlijk niets van terecht. Maar zodra je laat weten dat je er niet van gediend bent is het oke. Ze proberen het gewoon.
S avonds heb ik van het goddelijke buffet van het hotel mogen proeven, onder het genot van een biertje. Wat een feest!
De volgende ochtend ben ik op tijd opgegaan, nog voor de meeste toeristen op pad waren. Leuk om door de oudheid te dwalen. In de middag heb ik er lekker zitten lezen. Veel verkopers zoeken dan wel contact met mij, maar meer om even gezellig te kletsen dan om iets te verkopen. Ze vinden het erg bijzonder dat ik alleen reis, het gebeurt hier inderdaad niet veel, en helemaal in Palmyra is het vol met groepen.
s Avonds heb ik geprobeerd om via internet een hotel in Amman te boeken, wat niet lukte, later bleek die dus ook vol te zijn.
De eigenaar van het internetcafe/restaurant (ja, internet is hier ook in iedere plaats, al is het soms wel verschrikkelijk traag) vroeg mij om zijn reclamefolder in het Nederlands te vertalen. Tuurlijk doe ik dat even. Hij was er zo blij mee dat ik soep en gekruide rijst van hem kreeg. Kennelijk vond hij een fatsoenlijke maaltijd teveel om te geven, maar hij compenseerde het met een hoofdmassage. Nou ben ik gek op gekriebel in mijn haar, dus dat aanbod heb ik aangenomen (nadat ik wat reakties van andere toeristen had gelezen). Het ging wel een beetje raar, want ik moest daarvoor in een voorraadkast achterin het restaurant zitten... Het was best lekker, maar op een gegeven moment had ik het er wel mee gehad. Daarna wilde hij ook nog dat ik wijn kwam proeven in zijn bedoeine tent, maar al was het lastig om een wijntje af te slaan, ik heb het niet gedaan.
De volgende ochtend heb ik tijdens het ontbijt nog geprobeerd of ik mee kon liften met een tourgroep, maar die gingen allemaal een andere kant op. Dus maar weer achterop een motortaxi naar het busstation. Onderweg kwamen we allemaal verkopers tegen die me uitzwaaiden.
Met de bus moet je een beetje mazzel hebben. Als ie vol zit kan je er dus niet bij en zo kan het voorkomen dat je de hele dag zit te wachten. Die verhalen had ik al gehoord, dus het was best spannend. Gelukkig was er na een uurtje wachten plek in de bus. Ik had de mazzel dat ik naast de dikste vrouw van Syrie mocht zitten.
In Damascus moest ik van busstation wisselen, dus met een andere bus de stad door. Wat een drukte en gekkenhuis weer, iedereen tuutert maar wat raak en het gaat kris kras door elkaar. Bij de juiste busstation een servicetaxi genomen. Ik moest nog een half uurtje wachten totdat ie vol zat, maar toen gingen we. Bij de grens van Syrie en Damascus ging de controle wel heel grondig. Echt alles moest de auto uit, en er werd in al hoekjes en gaatjes gekeken. Sta ik daar dus met vier mannen die ik helemaal niet ken, voor het zelfde geld vinden ze wat. Maar ja, zo gaat dat. Gelukkig ging dat goed en na weer wat stempels en wat geld mocht ik Jordanie (nummer 54) in. Om 1700 uur kwam ik Amman binnen en ik was het spuugzat. Op het busstation moest ik eruit en een bullebak van een taxichauffeur pakte mijn tas en gooide hem in zijn auto. Nou ja, ik was het toch zat, het was wel meteen geregeld. Hij bracht me naar het hotel die dus vol zat. Hij wilde me ook nog wel naar een ander hotel brengen, waarbij hij halverwege de rit met het verhaal begon dat die dicht is en hij nog wel een goed hotel wist. Ze zijn ook overal hetzelfde he, maar daar trapt dit meisje dus niet in. Dus ik zit nu toch in mijn tweede keuze, een simpel hotel, maar het heeft een bed (in een 6 persoons, heel klein kamertje) voor me. Ze organiseren ook tours, wat er toe gaat leiden dat ik niets ga zien van Amman maar morgen vertrek via onder andere de Dode Zee naar Petra. Nou heeft Amman ook niets bijzonders, dus ik vind het eigenlijk wel prima.
Heel veel liefs en blijf schrijven want ik heb er erg veel plezier in om ze te lezen!
-
07 Oktober 2009 - 20:41
Henk V.:
Hoi Pascal; leuk om te lezen dat je zo van de wereld geniet. Ik weet dat je vlug en blind kan typen, maar de energie om toch steeds weer je verhalen te schrijven.. waar haal je die vandaan?
Doe voorzichtig en kom gezond terug. Kus van Henk. -
08 Oktober 2009 - 03:28
Stef:
NET of je WEER 5 jaar oud bent? Ooit anders geweest dan? -
08 Oktober 2009 - 03:31
Stef:
heerlijk al dat fruit mmmmmm.... -
08 Oktober 2009 - 06:34
Nol:
tjonge tjonge, wat een verhaal zeg, jij bent echt een wereldreiziger zeg.Ben behoorlijk jaloers op je hoor. Nou lieve Pas geniet er nu nog lekker van.
Kus -
08 Oktober 2009 - 10:24
Jenny:
Wat maak je toch een hoop mee. Geniet er lekker van, vind het ontzettend leuk om te lezen. Groetjes vanuit regenachtig Nederland
XX Jen -
08 Oktober 2009 - 14:29
Naomi Nelis:
Lieve tante,
Zo je hebt al iemand anders gevonden daar die aan je hoofd kan kriebellen, nu ik er niet ben. Mazzel heb jij zeg dat je naast de dikste vrouw van Syrie mocht zitten. Haha ik zie het al voor me gatverdamme!
Ik ga zo met papa jordi en Anneke naar ciske de rat. Jammer dat jij niet mee gaat. Maar als ik Danny de Munk zie doe ik hem wel een dikke kus van jou hihi.
Ik moet nu echt gaan, moet voordat ik naar anneke ga nog dansen. Ik weet niet of ik dat al had verteld volgens mij wel. Maar ik zit nu op dansen leuk he.
Dus ik ga snel.
Dikke kus
Naomi
veel plezier
en pas goed op je zelf. -
08 Oktober 2009 - 18:47
Newroz:
Hey Pascale,
wat te gek om te lezen dat je het naar de zin hebt en dat je zoveel moois ziet en beleeft. Volgende keer ga ik gewoon met je mee met de bebe op de rug! Haha!
Veel plezier nog!
Dikke zoen -
08 Oktober 2009 - 19:49
Sil:
Hoi Pas!! Hahaha... ik moet zo lachen hoe je schrijft. Zo lekker eigenwijs met dat gordijntje heeel zachtjes weer open doen.. hahaha.. ik zie het helemaal voor me weet je dat, echt Pascal! Je bent echt zo veel stoerder dan ik. Dat je in zo'n voorraadhok gaat zitten ook voor een hoofdmassage... hmm.. heel apart. Nou,ik zie je volgende verhaal met veel plezier tegemoet. Dikke kus van mij -
08 Oktober 2009 - 20:23
Brigitta En Jeroen:
he pascal
mooi verhaal weer.
Ik snap wel dat je in de herfts even de dode zee boven die sloot bij ons voor de deur verkiest.
Goeten en doe voorzichtig
brigitta en jeroen -
09 Oktober 2009 - 11:16
Sonja:
ZO,VANMORGEN DE SCHAATSEN WEER UIT T VET GEHAALD WANT T VRIEST ZO HARD; WE KUNNEN BIJNA DE POEL WEER OP.
-
09 Oktober 2009 - 11:19
Sonja:
Ja, ik moet jou toch ook jaloers maken dat je HIER niet bent!!
Neem je een mooie burka mee voor de 31e?
De regen is eindelijk even voorbij. De zon schijnt en het is zo helder dat het hier en daar gevroren schijnt te hebben.dus ik had t niet helemáál verzonnen... -
09 Oktober 2009 - 17:37
Jordi Nelis:
Hoi pascale,
Ik lees dat je het naar je zin hebt.
Jij hebt ook altijd pech he dat je naast de dikste vrouw in de bus moest zitten.
Gister ben ik bij ciske de rat geweest.
Op school gaat het harstikke goed.
kus jordi
p.s. als je terug komt verwacht ik me zakgeld mama. -
10 Oktober 2009 - 08:37
Bianca:
He die Pas,
Wederom geniet ik er van om je verhalen te lezen. En jij geniet er van om de verhalen te beleven.... meid geniet er nog even van. Ik zal op de Sinaiberg naar je zwaaien. Tot snel. -
10 Oktober 2009 - 17:27
Sil:
goeie terugreis alvast -
10 Oktober 2009 - 20:26
Yvonne:
Oeps, ben ik nog net op tijd met stukje schrijven anders ben je alweer terug!!! Was het lekker dat gekriebel op je hoofd in de voorraadkast? Ik kom echt niet meer bij, dit is zo precies zoals jij bent. Altijd vanalles uitproberen en als het een beetje heet onder je voeten wordt (of op je hoofd)draai je het zo dat het weer goed afloopt. Als ik daar was in jouw plaats, zat ik nou nog in die kast, je kent me. Ik geniet wederom van je verhalen, ook van de berichtjes van je vrienden en familie, echt leuk om te lezen. hier is alles nog hetzelfde als 2 wk. geleden. Ik ga helaas niet naar van ley.laan, want diegene waarvoor ik in de plaats zou komen die wil ineens niet meer weg. Zullen we dan toch maar samen iets in de bloemen gaan doen, oh, daar zit je al in las ik en een man en 2 schattige kindertjes. Heb je nog een foto van mij op zak, dan wil ik wel je zus zijn!!! Nou, doe voorzichtig nog, mazzaltov en groetjes van je zus. x -
10 Oktober 2009 - 20:48
Gertrud:
Hoi reserve vaandeldrager, heb bewondering voor al je initiatieven en acties.
Weet niet of ik er al aan toe ben je moet me maar eens gaan overtuigen.
Blijf in ieder geval verstandige keuzes maken en lijkt wel of mannen overal hetzelfde zijn. Laat ze in ieder geval allemaal daar s.v.p.
Geniet en onderneem, groet uit een kil Nederland + regen. Fijn dat daar wel overal internet is.
Veel plezier maar weer daar! -
11 Oktober 2009 - 12:03
Henk Van Lemel:
Hallo Pascale,
Alweer een boeiend verhaal van een geweldige werdelwijf. Ik las ergens in een mailtje dat Yvonne met jou iets in de bloemen wil doen. Dat doe ik wel met Vonnie ga jij maar reisverhalen schrijven voor gerenomeerde bladen. Het is een genot om te lezen. Lots of Love en take good care.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
