veel kerken, kastelen, beetje tyfus en bavianen...
Door: Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
29 Februari 2012 | Ethiopië, Addis Abeba
Shalam!
We hebben ergens in een dorpje onderweg een markt bezocht. Dat was een nogal druk marktje kan je wel zeggen. Ezels, pepers, verkopers, groenten, wol, granen en kopers stonden en liepen hutje mutje en ik bleef niezen en hoesten van de stof met pepers gemengde lucht. Net zoals eigenlijk overal in Ethiopie waren wij de grootste bezienswaardigheid en er liep een meute kinderen achter ons aan. Alle kinderen en veel volwassenen vragen ons om geld. Ze hebben hier het idee dat wij dat gewoon van de bank krijgen en er niets voor hoeven doen.
Mensen lopen van heide en verre naar de markt, ook berg op. Pittig hoor.
Onderweg zagen we allemaal Qat velden dus dat moesten we ook maar eens proberen. Qat zijn blaadjes waarop je moet kauwen en dat geeft energie en is oppepend. (En daarnaast is het een handig woord met Wordfeud) Hier gebruiken ze dat heel veel, in Nederland is het verboden omdat het verslavend kan zijn. Maar ach, je moet de gewoontes van het land aannemen niet waar? Het zorgde er bij mij alleen maar voor dat mijn lippen en tong ging tintelen. Het deed me een beetje denken aan het kauwen van de coca bladeren.
Nooit gedacht dat ik in Ethiopie nog kastelen zou zien, maar die hebben ze hier in Gondar. Ze zijn 400 jaar oud, dienden meer als huis dan als bescherming en de keizers hebben afgegeken bij de Portugezen hoe het moest. Het ziet
er erg mooi uit, helemaal het zwembad. Daar wordt jaarlijks het ritueel van de doping gevierd, een spektakel zou dat moeten zijn. Helaas zat er nu geen water in, ivm malariagevaar, want ik had best zin om even gedoopt te worden.
De volgende dag nog een kerkje bezocht en daarna naar het Simiengebergte gereden. Dit was over een slechte weg, maar er wordt hard aan een nieuwe gewerkt. Op die plekken zie je een chinees met zijn handen in zijn zakken toezicht houden. Soms hangt zelfs de Chineese vlag uit. Ik krijg er een beetje een wrange smaak van, want de Ethiopiers hebben niet in de gaten dat de Chinezen geld komen halen en denken dat de regering voor die mooie wegen, electriciteitscentrales en olie ravinarijen zorgt. China is eigenlijk druk bezig om Afrika opnieuw te koloniseren. Natuurlijk zorgen ze ook voor werkgelegenheid en infrastuctuur, maar ze pakken de macht en het grote geld.
In het dorpje was niets te beleven, maar ik ben toch even een rondje gaan lopen. Nou, het hele dorp liep uit hoor. Allemaal willen ze je gedag zeggen en ze zijn trots als je wat terug zegt. Waar kom je vandaan, heb je geld voor me, zal ik een stukje met je meelopen (dat doen ze toch wel) en zelfs vanuit de verte hoor je mensen roepen. Dat was dus niet even een ontspannen stukje lopen.
De volgende ochtend vroeg op en ik stond al klaar om een douchje te pakken, maar er was weer eens geen water, dat gebeurd hier wel vaker. Nou ja, dan maar niet. Na een uur rijden zijn we gaan wandelen. Het is een prachtig, ruig gebergte en doordat je op een rand loopt heb je telkens mooie uitzichten. Na een uurtje kwamen we de bavianen tegen. Die hebben hier hele mooie lange manen, het lijken we leeuwen. Je blijft kijken, prachtig is het.
Het was lekker om in de frisse berglucht te zijn en wat aan beweging te doen. Bovenop de top heb ik mezelf op een klein Marsje getrakteerd, ik had zo'n zin in chocolade!
Eentje van de groep was al een paar dagen niet fit en werd langzaamaan steeds beroerder. Voor de zekerheid is hij toch maar even langs de dokter gegaan, blijkt dat hij de Tyfus heeft! Dat kan je krijgen van vervuild water en voedsel. Grote kans dat hij het heeft gekregen van het rauwe gehakt op de eerste dag. De kans is dus best aanwezig dat wij het ook krijgen. Worden we een busje Tyfuslijers. Tyfus is besmettelijk, maar alleen via voedsel of water. Dus hij moet nu met zijn handen uit de dropzak blijven.
In de reis zitten behoorlijk wat kerken om te bezoeken, dus ik heb het daar wel mee gezien. Het komt goed uit dat ik de bijbel heb gelezen, want dan snap ik er tenminste nog wat van. De kerken van Laliballa worden het achtste wereldwonder genoemd dus die kon ik niet laten liggen. Het verhaal is dat een koning in de 12e eeuw naar Jeruzalem was geweest en toen hij terug kwam had zijn broer de macht overgenomen en vermoordde hem. Bij de hemelpoort kreeg de koning de kans om terug te gaan, maar dan moest hij wel een klein Jeruzalem bouwen. Zo gezegd zo gedaan en nu staan er 11 kerken. Deze zijn in de rotsen gehakt en liggen dus feitelijk in de grond, wat heel bijzonder is. Ze zijn in het steen gaan hakken en hebben zo de kerk erin gemaakt, de kerk bestaat dus uit een solide stuk. De kerken zijn onderling verbonden met kruip door sluip door gangentjes en grotten. Unesco heeft ervoor gezorgd dat de kerken goed bewaard blijven, maar dat hebben ze wel op een lelijke manier gedaan, met grote stalen buizen. De mooiste kerk hoeft gelukkig niet afgeschermd te worden, omdat de kerk dat zelf al doet. Van boven zie je alleen het dak, een kruis, dat op dezelfde hoogte als de rots zelf is, de kerk bevindt zich in de rots.
Het deed ergens wel denken aan Petra, de stad in Jordanie, alleen hier zijn de kerken vrijstaand in plaats van in de rots.
Met de groep reizen gaat prima, helemaal met het idee dat Ethiopie zelfstandig en zonder auto niet zo makkelijk te doen is. We hebben een hele goede, prettige gids en het is een luxe dat iedere dag de bus weer klaar staat. De hotels zijn prima en soms, vergeleken met mijn standaard, nog luxe te noemen. (al merk ik wel dat mijn standaard met de jaren ook omhoog gaat, zal dat dan toch met mijn leeftijd te maken hebben?) Gelukkig is de groep oneven waardoor ik mijn kamer niet hoef te delen en daardoor soms even op mezelf kan zijn. Maar ik vind het ook gezellig om met elkaar op pad te zijn, ervaringen te delen en gezamelijk te eten. Dus kortom; het heeft voors en tegens, maar ik geniet gewoon van het gemak van het reizen en van het gezelschap.
Het noorden van Ethiopie hebben we afgesloten met twee dagen rijden. Tja, het leven van een reiziger gaat ook niet altijd over rozen... Het landschap is heuvelachtig en erg droog. Overal staan hutjes van leem en stro, zijn mensen aan het werk op het land of zien we koeien, schapen en ezels lopen. Die lopen gewoon los, dus tijdens het rijden slingeren we om de dieren heen.
In het West Afrika zag je met name de vrouwen aan het wek, de mannen lagen onder een boom belangrijk te doen. Hier is dat niet zo, iedereen probeert op zijn manier een kostje te verdienen.
We zijn nu weer in de hoofdstad, Addis Abeba, en we gaan morgen op weg naar het zuiden, waar met name het bezoek aan de verschillende stammen een hoogtepunt zullen zijn. Ook alweer zin in!
En o ja, vanavond naar de Holland House, voetbal kijken...
De foto's zijn weer aangevuld: https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/UgandaZanzibarEnEthiopie?authkey=Gv1sRgCNvhvqnflPoy
En nee, deze foto's zijn niet zomaar beschikbaar voor zakelijk gebruik.... (leuk dat je meeleest Takis, hoe gaat het met jullie? En met het bedrijf?Als je een reporter nodig hebt...)
Veel liefs!!!!
We hebben ergens in een dorpje onderweg een markt bezocht. Dat was een nogal druk marktje kan je wel zeggen. Ezels, pepers, verkopers, groenten, wol, granen en kopers stonden en liepen hutje mutje en ik bleef niezen en hoesten van de stof met pepers gemengde lucht. Net zoals eigenlijk overal in Ethiopie waren wij de grootste bezienswaardigheid en er liep een meute kinderen achter ons aan. Alle kinderen en veel volwassenen vragen ons om geld. Ze hebben hier het idee dat wij dat gewoon van de bank krijgen en er niets voor hoeven doen.
Mensen lopen van heide en verre naar de markt, ook berg op. Pittig hoor.
Onderweg zagen we allemaal Qat velden dus dat moesten we ook maar eens proberen. Qat zijn blaadjes waarop je moet kauwen en dat geeft energie en is oppepend. (En daarnaast is het een handig woord met Wordfeud) Hier gebruiken ze dat heel veel, in Nederland is het verboden omdat het verslavend kan zijn. Maar ach, je moet de gewoontes van het land aannemen niet waar? Het zorgde er bij mij alleen maar voor dat mijn lippen en tong ging tintelen. Het deed me een beetje denken aan het kauwen van de coca bladeren.
Nooit gedacht dat ik in Ethiopie nog kastelen zou zien, maar die hebben ze hier in Gondar. Ze zijn 400 jaar oud, dienden meer als huis dan als bescherming en de keizers hebben afgegeken bij de Portugezen hoe het moest. Het ziet
er erg mooi uit, helemaal het zwembad. Daar wordt jaarlijks het ritueel van de doping gevierd, een spektakel zou dat moeten zijn. Helaas zat er nu geen water in, ivm malariagevaar, want ik had best zin om even gedoopt te worden.
De volgende dag nog een kerkje bezocht en daarna naar het Simiengebergte gereden. Dit was over een slechte weg, maar er wordt hard aan een nieuwe gewerkt. Op die plekken zie je een chinees met zijn handen in zijn zakken toezicht houden. Soms hangt zelfs de Chineese vlag uit. Ik krijg er een beetje een wrange smaak van, want de Ethiopiers hebben niet in de gaten dat de Chinezen geld komen halen en denken dat de regering voor die mooie wegen, electriciteitscentrales en olie ravinarijen zorgt. China is eigenlijk druk bezig om Afrika opnieuw te koloniseren. Natuurlijk zorgen ze ook voor werkgelegenheid en infrastuctuur, maar ze pakken de macht en het grote geld.
In het dorpje was niets te beleven, maar ik ben toch even een rondje gaan lopen. Nou, het hele dorp liep uit hoor. Allemaal willen ze je gedag zeggen en ze zijn trots als je wat terug zegt. Waar kom je vandaan, heb je geld voor me, zal ik een stukje met je meelopen (dat doen ze toch wel) en zelfs vanuit de verte hoor je mensen roepen. Dat was dus niet even een ontspannen stukje lopen.
De volgende ochtend vroeg op en ik stond al klaar om een douchje te pakken, maar er was weer eens geen water, dat gebeurd hier wel vaker. Nou ja, dan maar niet. Na een uur rijden zijn we gaan wandelen. Het is een prachtig, ruig gebergte en doordat je op een rand loopt heb je telkens mooie uitzichten. Na een uurtje kwamen we de bavianen tegen. Die hebben hier hele mooie lange manen, het lijken we leeuwen. Je blijft kijken, prachtig is het.
Het was lekker om in de frisse berglucht te zijn en wat aan beweging te doen. Bovenop de top heb ik mezelf op een klein Marsje getrakteerd, ik had zo'n zin in chocolade!
Eentje van de groep was al een paar dagen niet fit en werd langzaamaan steeds beroerder. Voor de zekerheid is hij toch maar even langs de dokter gegaan, blijkt dat hij de Tyfus heeft! Dat kan je krijgen van vervuild water en voedsel. Grote kans dat hij het heeft gekregen van het rauwe gehakt op de eerste dag. De kans is dus best aanwezig dat wij het ook krijgen. Worden we een busje Tyfuslijers. Tyfus is besmettelijk, maar alleen via voedsel of water. Dus hij moet nu met zijn handen uit de dropzak blijven.
In de reis zitten behoorlijk wat kerken om te bezoeken, dus ik heb het daar wel mee gezien. Het komt goed uit dat ik de bijbel heb gelezen, want dan snap ik er tenminste nog wat van. De kerken van Laliballa worden het achtste wereldwonder genoemd dus die kon ik niet laten liggen. Het verhaal is dat een koning in de 12e eeuw naar Jeruzalem was geweest en toen hij terug kwam had zijn broer de macht overgenomen en vermoordde hem. Bij de hemelpoort kreeg de koning de kans om terug te gaan, maar dan moest hij wel een klein Jeruzalem bouwen. Zo gezegd zo gedaan en nu staan er 11 kerken. Deze zijn in de rotsen gehakt en liggen dus feitelijk in de grond, wat heel bijzonder is. Ze zijn in het steen gaan hakken en hebben zo de kerk erin gemaakt, de kerk bestaat dus uit een solide stuk. De kerken zijn onderling verbonden met kruip door sluip door gangentjes en grotten. Unesco heeft ervoor gezorgd dat de kerken goed bewaard blijven, maar dat hebben ze wel op een lelijke manier gedaan, met grote stalen buizen. De mooiste kerk hoeft gelukkig niet afgeschermd te worden, omdat de kerk dat zelf al doet. Van boven zie je alleen het dak, een kruis, dat op dezelfde hoogte als de rots zelf is, de kerk bevindt zich in de rots.
Het deed ergens wel denken aan Petra, de stad in Jordanie, alleen hier zijn de kerken vrijstaand in plaats van in de rots.
Met de groep reizen gaat prima, helemaal met het idee dat Ethiopie zelfstandig en zonder auto niet zo makkelijk te doen is. We hebben een hele goede, prettige gids en het is een luxe dat iedere dag de bus weer klaar staat. De hotels zijn prima en soms, vergeleken met mijn standaard, nog luxe te noemen. (al merk ik wel dat mijn standaard met de jaren ook omhoog gaat, zal dat dan toch met mijn leeftijd te maken hebben?) Gelukkig is de groep oneven waardoor ik mijn kamer niet hoef te delen en daardoor soms even op mezelf kan zijn. Maar ik vind het ook gezellig om met elkaar op pad te zijn, ervaringen te delen en gezamelijk te eten. Dus kortom; het heeft voors en tegens, maar ik geniet gewoon van het gemak van het reizen en van het gezelschap.
Het noorden van Ethiopie hebben we afgesloten met twee dagen rijden. Tja, het leven van een reiziger gaat ook niet altijd over rozen... Het landschap is heuvelachtig en erg droog. Overal staan hutjes van leem en stro, zijn mensen aan het werk op het land of zien we koeien, schapen en ezels lopen. Die lopen gewoon los, dus tijdens het rijden slingeren we om de dieren heen.
In het West Afrika zag je met name de vrouwen aan het wek, de mannen lagen onder een boom belangrijk te doen. Hier is dat niet zo, iedereen probeert op zijn manier een kostje te verdienen.
We zijn nu weer in de hoofdstad, Addis Abeba, en we gaan morgen op weg naar het zuiden, waar met name het bezoek aan de verschillende stammen een hoogtepunt zullen zijn. Ook alweer zin in!
En o ja, vanavond naar de Holland House, voetbal kijken...
De foto's zijn weer aangevuld: https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/UgandaZanzibarEnEthiopie?authkey=Gv1sRgCNvhvqnflPoy
En nee, deze foto's zijn niet zomaar beschikbaar voor zakelijk gebruik.... (leuk dat je meeleest Takis, hoe gaat het met jullie? En met het bedrijf?Als je een reporter nodig hebt...)
Veel liefs!!!!
-
29 Februari 2012 - 14:53
Minister Opstelten:
Beste Pascale, dus die kinderen denken dat je niets hoeft te doen voor je geld....ja en????? klopt toch... -
29 Februari 2012 - 14:55
Bertha 2:
Waar zijn die qatvelden precies pascale??? -
29 Februari 2012 - 14:56
Paus Paulus De 2e:
Kom maar ff lekker langs Pacale, dan doop ik je wel even ! -
29 Februari 2012 - 15:03
Mao Tse Tun:
Hey westerse sloerie, je blijft mijn volk maar afzagen in je klote stukjes maar wel elke week ons vreten halen als je weer moet overwerken....HYPOCRIET !!!!!!! -
29 Februari 2012 - 15:04
Ivo Opstelten:
Beste Mao, dat van dat overwerk is straks afgelopen hoor, ik ga wat strakker op de arbeidstijdenwet letten. -
29 Februari 2012 - 15:05
Mao:
Hey Ivo, haal het niet in je dikke harses, dat gaat ons dus geld kosten!!! Als je het doorzet laat ik jullie producten boycotten, kaaskop! -
29 Februari 2012 - 15:06
Ivo:
oke oke oke, sorry Mao, ik draai het direct terug. -
29 Februari 2012 - 15:09
Stef:
ik denk dat ik dus toch maar naar West Afrika ga emigreren. -
29 Februari 2012 - 16:02
Karina:
Hoi lieve Pascale, wat een prachtige foto's heb je gemaakt! Even over die Chinezen, die daar zijn neergestreken...de foto die je hebt gemaakt van de straatjes in Addis Abeba en die met uitzicht hierop vanuit het hotel, zijn behoorlijk vergelijkbaar met de Hutongs in Beijing, zo'n 12 jaar geleden, inmiddels zijn deze op een paar na gesloopt.....heimwee misschien?
Kijk weer uit naar je volgende verslag. Liefs Karina -
29 Februari 2012 - 21:14
Sonja:
mooooooooie aapies
toffe foto's en verslag! -
01 Maart 2012 - 03:36
Sabine :
Ik blijf je volgen! Geweldig Pascale x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
