Chiang Mai doet goed

Op het moment dat we bericht krijgen dat ons vliegtuig een uur vertraagd is beseffen we ons weer hoe luxe reizen met Nomad is. Die staat altijd maar trouw op ons te wachten. Het vliegtuig duidelijk niet en dat is op zich niet zo erg, ware het niet dat we daardoor onze connectie missen. We zaten al in de hectiek van Nomad naar zijn stal brengen, koffers pakken en afscheid nemen, dus de stress vierde hoogtij. Vertraging is mij natuurlijk weleens vaker voorgekomen en dat werd dan altijd allemaal netjes geregeld door de maatschappij. Een keer zo goed zelfs dat ik als eerste uit het vliegtuig gehaald werd waar een karretje op mij stond te wachten en mij naar het volgende vliegtuig bracht, die direct vertrok toen ik zat.

Dus een telefoontje naar de maatschappij en het moet geregeld zijn, dachten we. Helaas, omdat we de vluchten apart hadden geboekt ging die vlieger niet op en hadden we dikke pech. Internet vertelde ons anders, maar ja, wat heb je aan woorden als je op zoek bent naar daden. De tijd haalde ons in terwijl ik mij schuldig voelde dat ik die tijd niet aan mijn moeder besteedde, die geduldig zat te wachten.

Stap voor stap in ons motto als er teveel op het bordje ligt. Eerst maar eens naar Schiphol, waar we rijen dik verwachten. Niets is minder waar, we konden direct naar de incheck balie lopen. Waar we ook nog eens het goede bericht kregen dat we weliswaar geen recht hadden op een vervangende vlucht, maar dat ze ons in Bangkok wel gaan helpen om ons toch naar Chiang Mai te krijgen. De last viel van onze schouders. Toen we ook de paspoort en bagage check in een poep en een scheet doorliepen voelden we het helemaal; de wind blies in onze rug. Alles komt goed.

En zo was het ook. Op Bangkok stond een vrouw met onze namen op een bordje te wachten. We staan op de reservelijst van de volgende vlucht, ze had geregeld dat onze bagage als eerste van de band kwam en dan moesten we zo snel mogelijk naar de balie toe omdat ze niet wist hoe laat die volgende vlucht zou zijn. We raceden door de luchthaven, kregen voorrang bij de douane, onze koffers rolden in ons handen toen we eraan kwamen en de vrouw aan de balie wist wie we waren. We zouden alleen mee kunnen als er mensen niet op zouden komen dagen, en op dat verlossende woord moesten we nog twee uur wachten… Die we nuttig gebruikten voor geld wisselen en een simkaart regelen. We vertikten het om te zoeken naar een andere vlucht, een nachttrein of een hotel want als je niet gelooft dat het goedkomt, komt het ook niet goed. En ja hoor, we mochten mee! Whoehoee.

En zodra we geland waren voelden we de rust over ons heen keren. We zijn in Thailand! Want wat een vriendelijke en behulpzame mensen zijn dat toch. Chiang Mai is een grote stad, maar in het oude centrum merk je daar weinig van. Dat is meer een soort dorp in de stad.

De volgende dag is Cindy jarig en dat moet gevierd worden! Eerst cadeautjes op bed, dan uitgebreid uit ontbijten, de stad verkennen, een voetmassage, Tom-ka-ka voor lunch, tukje bij het zwembad en kokosnoot bij de Pad Thai. Wat heb ik een mazzel dat ik uitgenodigd ben voor haar verjaardag!

Een van de redenen dat we naar Thailand zijn gegaan is dat er op de bucket-list van Cindy het volgen van een Thaise massage opleiding staat. Twee scholen kwamen ervoor in aanmerking. Bij de internationale school, ITM, heeft Cindy de voetmassage gevolgd en de traditionele Thaise massage bij de authentieke Wat Pho school. Dè plek waar de Thaise massage de oorsprong vond. Want als je dan toch de Thaise massage gaat leren, dan toch wel bij de bron! En toen werd ze ook nog blij verrast doordat mijn vader die haar als steun en aanmoediging de opleiding cadeau gaf voor haar verjaardag. Superlief!

7 dagen stevig aan de bak met als resultaat dat Cindy twee dikke diploma’s in haar zak heeft en nu een geschoolde Thaise masseuse is!

De Thaise massage is meer dan 2500 jaar oud en is vanuit India samen met de boeddhistische monniken naar Thailand gekomen. De basis is, net zoals bij het boeddhisme, een verbinding van de lichaam en de geest en werd omschreven als een gift voor het lichaam, de geest en het gevoel. Amen. Vanuit de Wat Pho tempel in Bangkok (die met die grote liggende Boeddha) gaven de monniken de massages, eerst alleen aan de elite, later ook voor de rest van de bevolking. In het tempelcomplex zijn de oude instructies op steen nog te zien.

De massage brengt het lichaam in harmonie, neemt fysieke en mentale blokkades weg en het laat de energie stromen. Hier in Thailand kost een massage geen klap, tussen de 7 a 9 euro, dus we pakken er nog wel eens eentje. En het klopt, vol energie loop je weer naar buiten, alsof je gesport hebt. Ideaal…..

Ik heb ook aan mijn lichaam, gevoel en geest gewerkt, maar dan in het kader van stram, zacht en zen. Ik heb vier dagen de Vipassana meditatie gevolgd in de Doi Suthep tempel. Vijf jaar geleden heb ik dat ook gedaan, toen 10 dagen, en ik wilde vooral weten hoe ik het nu zou ervaren, vijf jaar en een hoop veranderingen later. Toen vocht ik, was enorm zoekende en klampte me aan elk houvast aan. Nu ervaarde ik vooral evenwichtigheid, rust en aanvaarding. Wat een verschil. Natuurlijk maakt het verschil of je 10 of 4 dagen gaat en dat ik wist wat me te wachten stond. Maar toch, ik maak een buiging voor mezelf voor de veranderingen die ik heb doorgemaakt.

We zijn nu natuurlijk al anderhalf jaar lang bijna iedere dag bij elkaar en dat was even missen, maar het was superleuk om elkaars ervaringen uit te wisselen. Ik werd heel blij van het enthousiasme van Cindy over hoe leuk ze het heeft gehad. Niet alleen over de opleiding zelf, maar ook over de mensen die ze ontmoet heeft en het gevoel dat je midden in de wereld staat. Diverse nationaliteiten, streetfood, makkelijk contact maken, nieuwe ervaringen. Dit is wat reizen is, heerlijk en het maakt me zo gelukkig dat Cindy er ook zo blij van wordt.

Tijdens de meditatie ben ik vier dagen in stilte geweest en mocht ik alleen om 7 uur en 11 uur eten. Dus 21 uur niet eten. Om daar weer wat balans in in te brengen heb ik de dag erna een kookworkshop gevolgd. En dat was top! Al tijdens het ophalen zaten we met zijn allen druk te kletsen, de sfeer zat er meteen goed in. Op de markt kregen we uitleg over de diverse ingrediënten en proefden we her en der wat. Hou ik van. Om daarna zelf aan de bak te gaan. Hou je vast: Tom Ka Kai, Green Curry, Pad Thai, Papaya Salad, Spring Rolls, Mango sticky rice, Pumpkin coconut, Akha soup, peanut dip en Akha Salad. Allemaal gemaakt en allemaal gegeten. Plof, plof.

Je kunt in Chiang Mai, en in heel Thailand, de nasleep van de Covid nog voelen. Veel cafe’s en restaurants hebben het niet gered en het aanbod is veel minder. En nu ook nog zijn er minder toeristen. Helemaal niet erg, maar een beetje gezelligheid is ook leuk. Een van mijn cooking mates had gehoord dat die gezelligheid te vinden is in een Jazz club en zij had gelijk. Lekkere muziek en de bar zo vol dat de mensen op straat stonden. Wat ik mooi vond was het gemêleerde gezelschap, toeristen, Thais, jong oud, hip of niet, stoer en soft. En dat samen met onze net gemaakte vrienden, voelde me weer een beetje backpacker. En ook wel weer eens leuk om na twaalven naar bed te gaan…

Ook de avonden daarna zaten we in de drukte, want er was Saturday en Sunday markt. Beide op een andere plek, maar beide enorm druk. Honderden kraampjes met de bekende losse broeken met olifantjes, lampjes, prachtige kaarsen in lotus gesneden, armbandjes en ga zo maar door. En zeker de helft is eten. Je kan het niet verzinnen en ze maken het. Wij houden het bij kokospoffertjes en Cindy kan een glimmend gifgroen deegkussentje niet laten liggen. Is nog lekker ook.

Chiang Mai zit vol met tempels, waarvan heel veel ook echt mooi. Er heerst meestal een bedrijvigheid, de monniken doen wat ze er moeten doen, vrouwen die de bloemen verzorgen, mensen die mediteren of bidden, massages die er gegeven worden. Het is er sereen, maar levendig. Heel anders als andere geloofshuizen. Het Boeddhisme is ook eigenlijk geen geloof, maar een levenswijze.

Tijdens ons markt tripje liepen we tegen een bijzondere tempel op. Deze is compleet in zilver, nou ja, op enkele delen na om het betaalbaar te houden. Het staat midden in de wijk waar de zilverlieden wonen en zij zijn dan ook degenen die dit met elkaar gedaan hebben. ’s avonds verandert het door het licht in allerlei kleuren. Het is natuurlijk een beetje kits, maar eerlijk is eerlijk, het ziet er prachtig uit.

Na tien dagen Chiang Mai zijn we het vliegtuig in gestapt naar Kho Lanta, een eiland in het zuiden van Thailand. Met een beetje weemoed, want Chiang Mai was zo fijn, maar terug komen kan altijd. Kho Lanta werd ons van diverse kanten aangeraden dus vol verwachting klopt ons hart. Omdat het regende en vanwege de vele lege tentjes waren we nog niet direct zo enthousiast, maar ons hotel maakte de eerste indruk goed. We hebben een prachtige kamer, sfeervol ingericht en een terras met hangmat en lounge stoel. Iets van de drukte af, wat perfect is, want met de scooter kan je toch alle kanten op. En we moeten een beetje rust hebben, want het wordt nu toch echt tijd dat we gaan beginnen met het schrijven. Cindy een roman en ik over onze belevenissen.