Jineteros
Door: Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
07 Februari 2010 | Cuba, Santiago de Cuba
Buenos!
Zit inmiddels in Santiago de Cuba. Geen idee hoeveel ¨Santiago´s¨ze op de wereld hebben, maar ben er inmiddels al in een paar geweest. Maar goed, nu dus op ¨de Cuba¨. Maar ben bij het dagje strand gebleven dus ga daar maar mee verder. Was op zich een lekker dagje, ware het niet dat het best druk was en ik er niet zo goed tegen kan als ze op mijn lip gaan zitten. Maar ja, iedereen wilde wel een beetje schaduw en ook mijn huidje kan niet zo goed tegen al die zon, dus zaten we allemaal bij elkaar. Nou ja, Ipod op mijn kop en net uitzicht op zee houden. Maar ja, wat heb ik eigenlijk te klagen, heerlijk weer, lekker windje, goed boek, mmmm. Ik heb altijd als ik een paar dagen met mensen ben opgetrokken, dat ik weer even moet wennen om alleen te zijn. Ik word er vaak een beetje melangoliek van. Dus ook deze dag. Ben in de middag even naar het internetcafe gegaan om jullie berichtjes te lezen en toen ging het wel weer.
´s Avonds weer naar een Pallederia gegaan, waar ik vier Nederlanders tegen kwam die ik uit het vliegtuig ken. Daar gezellig mee gegeten. S avonds ben ik toch nog heel even naar de plaza gegaan om afscheid te nemen van het feest daar en de volgende dag ben ik op de bus gestapt naar Camaguay. De busrit was prima, bus was schoon en netjes, prachtige rit, veel toeristen, het was net een schoolreisje. Onderweg zie je veel suikerriet, daar bestaat bijna het hele land van. Het meeste gaat in de rum...Het was bijna jammer dat ik er na 5,5 uur uit de bus moest. Er was een Casa voor me gereserveerd, dus ik ben met een fietstaxi naar die Casa gegaan. Ik wist dat die taxi een Cuc zou kosten, maar ze wilden natuurlijk meer. De fietstaxi die me uiteindelijk meenam kreeg op zijn donder dat hij het toch voor die prijs deed, maar ik had gezegd dat ik anders ging lopen, dus hij deed het toch maar. Toeristen betalen het achtvoudige als Cubanen en ze houden met elkaar de prijs hoog.
De casa heeft de reservering voor mij niet vast gehouden, dus moesten we op pad voor een andere casa. Die heb ik gevonden, een hele mooie met twee lieve mensen die me een warm welkom gaven. De taxi een flinke fooi gegeven (twee kwartjes) en die kwam me de volgende dag om half zes in de ochtend ook weer ophalen. Camaguey is een prachtige plaats, maar is gauw te zien, dus een middag was wel voldoende. Leuke plaza´s en een centrum wat op de Unescolijst staat. Er bleek een festival gaande te zijn, veel caberet waar ik niets van verstond, maar het was wel gezellig in de stad.
De volgende ochtend vroeg in de bus. Van de lieve mensen om vijf uur nog een heerlijk ontbijt voorgeschoteld gekregen. De bus was vol en dit keer niet met toeristen. Dat is uitzonderlijk, want ik mag niet in de bus waar de Cubanen ingaan, maar moet in de bus die veel duurder is. Ik denk dus dat ik met de rijke cubanen in de bus zat. Heb het ze maar niet gevraagd... Nou ja, zo rijk zullen ze niet zijn, want ze hebben kennelijk geen geld voor tangpasta, wat een lucht! Ook de toilet was al goed volgeplast aan de geur te ruiken. De bus was al in Havana begonnen met de rit, dus ze zaten er al een tijd in. Onderweg werd er ook nog een film getoond met veel agressie en zelfs een verkrachtingscene. Om naar van te worden en helemaal omdat er ook kinderen in de bus zaten. Niemand die er wat van zei, maar ja, ik kan nooit zo goed mijn mond houden, dus toen we even stopten ben ik naar de buschauffeur gelopen. Toen ik het hem vertelde bleken veel mensen het met me eens te zijn en de rest van de busrit hadden we muziek op.
In Santiago werd ik opgewacht door een taxichauffeur die me naar de casa bracht. Het was een taxi privado, met andere woorden, iemand die een betaald ritje rijdt met zijn eigen auto. Een Mercedes uit 1956 dit keer. Lachen, hij startte alleen als je het heuveltje afrijdt. En als die later weer van een heuvel afgaat zet hij de moter uit om benzine te besparen. Ha ha ha, ik moest aan mijn vader en moeder denken, die zullen deze verhalen wel herkennen.
De Casa bleek vol, maar ze ging een ander voor mijn zoeken. De eerste twee vond ik niets, maar de derde is prima. Weer hele lieve mensen.
Ik ben de stad nog even ingelopen en dacht op het plein een beetje te gaan lezen, maar dat is hier niet zo eenvoudig. Je wordt hier heel veel lastig gevallen. Ze bedelen om geld pennen of zeep, wat ze dan weer door kunnen verkopen. Ook bieden ze hun gezelschap aan, wat eigenlijk gewoon betekend dat ze de hoer spelen. Daar hebben met name de mannen last van, maar waar ik last van heb zijn de zogenaamde Jineteros. Alle mannen, en dan ook alle mannen, fluiten, sissen en kijken alsof ze me uitkleden. Het is een sport voor hun en ik vind het heel, heel irritant. In heel Cuba bestaat het, en ik begon het al knap vervelend te vinden, maar hier staat de stad er bekend om.
Ik had al een buskaart voor de volgende plaats voor as dinsdag gekocht, omdat ik wist dat die snel uitverkocht is. Ik werd zo gek van die Jineteros dat ik had bedacht om een dag eerder te vertrekken, maar die bus is al helemaal vol dus dat gaat niet lukken. Na dat nieuws ben ik een duur hotel binnen gaan lopen met een prachtig terras op de eerste verdieping die uitkijkt op het plein. Heerlijk, daar mogen geen ´gewone´ Cubanen komen en daar had ik nou net even behoefte aan. Ik hoorde een groep Nederlanders en heb me aangesloten. Daarna gekletst met twee Duitsers, een vader en dochter, waarbij de vader bij de politie werkt en de dochter een bekende actrice in Duitsland is. Leuk. Later kwamen die Nederlanders weer, dus waar het eigenlijk op neer kwam is dat ik daar de hele avond gezeten heb en uiteindelijk lichtelijk aangeschoten om elf uur de tent verliet. Het goede nieuws was namelijk dat ze daar héérlijke mojito´s hebben!
Vandaag ben ik naar het Fort gegaan, even buiten Santiago. Die tocht kan je ook als trip boeken, maar dan kost ie 60 euro en dat vond ik eigenlijk wel heel erg veel voor een dagje. Dus vanmorgen een privetaxi geregeld. Daarvoor moet je even buiten het plein rondlopen en vragen naar een taxi. Het is namelijk illegaal, maar hierdoor krijgen de Cubanen wel weer een beetje extra geld. Je moet even weten hoe het werkt, maar dan is het eigenlijk wel leuk om te doen. Voor 5 Cuc die kant op en het Fort bekeken. Het is goed bewaard gebleven en staat ook op de Unescolijst. Het ligt aan zee, dus ik ben lekker op de rand gaan zitten en heb daar een uurtje zitten lezen. Het was bewolkt, maar ben dus mooi hartstikke verbrand. Na dit fort wilde ik naar het eilandje aan de overkant. Gelift naar de boot, waar ik met de Cubanen op ging. Moest wel het veelvoud betalen, maar dan nog een fractie van wat je als toerist normaal betaald. Dat is namelijk een andere boot... Het eiland is een vissersdorpje, best leuk om te zien, maar verder niet veel te doen. Dus weer met een taxi terug, even afdingen en wat geduld en dat was me ook weer gelukt. Al met al was ik dus 18,50 kwijt ipv 60! Vind ik toch wel leuk, want ik loop tenminste niet als stomme toerist achter een vlaggetje aan!
Het onderscheid tussen de Cubanen en de toeristen is wel erg hoor. Het is eigenlijk gewoon rassendiscriminatie. Er zijn hier echt bordjes met alleen voor toeristen. Ze mogen niet in bussen, op boten of in taxi´s. Maar ja, ze weten niet beter. De bussen van hun zitten soms propvol en ze hebben hier ook vrachtwagens die eruit zien als boevenwagens. De achterkant is voorzien van tralies en ziet eruit als veevervoer. Maar nee, dit is het plaatselijke vervoer.
De helft van de Cubanen bestaan uit voormalige Spanjaarden en de andere helft uit voormalige slaven. Toch heb je hier volgens mij helemaal geen discriminatie, het mengt zich helemaal. De mannen laten op de een of andere manier graag hun buik zien, het tshirt vouwen ze er gewoon boven uit. Meestal zo´n hele bolle bierbuik, dus niet om aan te zien. De vrouwen, met name de negerinnen, hebben behoorlijke dikke konten, de mijne is er nog niets bij vergeleken. Nou dat zegt wat. Die konten doen ze in hele kleine broekjes, met een heel klein shirtje erboven. Sommige vrouwen lopen met krulspelden in hun haar rond. Geen idee waarom, zo mooi ziet dat er ook weer niet uit.
Morgen ga ik pad in de stad. Ik heb er weer nieuwe foto´s bij geplaatst, maar ik kan de link niet kopieren en dan moet ik al die rare tekentjes over schrijven. Dus het is handiger als jullie even twee berichtjes terug gaan, die weer kopieren en plakken, dan kom je ook bij de nieuwe foto´s. Het zijn ze nog niet allemaal, maar het gaat hier niet zo rap, en mijn kaart is maar een uur geldig.
Liefs!
PS Wat krijg ik ineens veel berichtjes van Yvonne! Ben onder de indruk. Nou als ik terug ben kom ik gauw weer eten, maar mag ik dan misschien iets anders als sateburgers..... Sneu voor Conny dat ze die ook net trof, ha ha ha.
Zit inmiddels in Santiago de Cuba. Geen idee hoeveel ¨Santiago´s¨ze op de wereld hebben, maar ben er inmiddels al in een paar geweest. Maar goed, nu dus op ¨de Cuba¨. Maar ben bij het dagje strand gebleven dus ga daar maar mee verder. Was op zich een lekker dagje, ware het niet dat het best druk was en ik er niet zo goed tegen kan als ze op mijn lip gaan zitten. Maar ja, iedereen wilde wel een beetje schaduw en ook mijn huidje kan niet zo goed tegen al die zon, dus zaten we allemaal bij elkaar. Nou ja, Ipod op mijn kop en net uitzicht op zee houden. Maar ja, wat heb ik eigenlijk te klagen, heerlijk weer, lekker windje, goed boek, mmmm. Ik heb altijd als ik een paar dagen met mensen ben opgetrokken, dat ik weer even moet wennen om alleen te zijn. Ik word er vaak een beetje melangoliek van. Dus ook deze dag. Ben in de middag even naar het internetcafe gegaan om jullie berichtjes te lezen en toen ging het wel weer.
´s Avonds weer naar een Pallederia gegaan, waar ik vier Nederlanders tegen kwam die ik uit het vliegtuig ken. Daar gezellig mee gegeten. S avonds ben ik toch nog heel even naar de plaza gegaan om afscheid te nemen van het feest daar en de volgende dag ben ik op de bus gestapt naar Camaguay. De busrit was prima, bus was schoon en netjes, prachtige rit, veel toeristen, het was net een schoolreisje. Onderweg zie je veel suikerriet, daar bestaat bijna het hele land van. Het meeste gaat in de rum...Het was bijna jammer dat ik er na 5,5 uur uit de bus moest. Er was een Casa voor me gereserveerd, dus ik ben met een fietstaxi naar die Casa gegaan. Ik wist dat die taxi een Cuc zou kosten, maar ze wilden natuurlijk meer. De fietstaxi die me uiteindelijk meenam kreeg op zijn donder dat hij het toch voor die prijs deed, maar ik had gezegd dat ik anders ging lopen, dus hij deed het toch maar. Toeristen betalen het achtvoudige als Cubanen en ze houden met elkaar de prijs hoog.
De casa heeft de reservering voor mij niet vast gehouden, dus moesten we op pad voor een andere casa. Die heb ik gevonden, een hele mooie met twee lieve mensen die me een warm welkom gaven. De taxi een flinke fooi gegeven (twee kwartjes) en die kwam me de volgende dag om half zes in de ochtend ook weer ophalen. Camaguey is een prachtige plaats, maar is gauw te zien, dus een middag was wel voldoende. Leuke plaza´s en een centrum wat op de Unescolijst staat. Er bleek een festival gaande te zijn, veel caberet waar ik niets van verstond, maar het was wel gezellig in de stad.
De volgende ochtend vroeg in de bus. Van de lieve mensen om vijf uur nog een heerlijk ontbijt voorgeschoteld gekregen. De bus was vol en dit keer niet met toeristen. Dat is uitzonderlijk, want ik mag niet in de bus waar de Cubanen ingaan, maar moet in de bus die veel duurder is. Ik denk dus dat ik met de rijke cubanen in de bus zat. Heb het ze maar niet gevraagd... Nou ja, zo rijk zullen ze niet zijn, want ze hebben kennelijk geen geld voor tangpasta, wat een lucht! Ook de toilet was al goed volgeplast aan de geur te ruiken. De bus was al in Havana begonnen met de rit, dus ze zaten er al een tijd in. Onderweg werd er ook nog een film getoond met veel agressie en zelfs een verkrachtingscene. Om naar van te worden en helemaal omdat er ook kinderen in de bus zaten. Niemand die er wat van zei, maar ja, ik kan nooit zo goed mijn mond houden, dus toen we even stopten ben ik naar de buschauffeur gelopen. Toen ik het hem vertelde bleken veel mensen het met me eens te zijn en de rest van de busrit hadden we muziek op.
In Santiago werd ik opgewacht door een taxichauffeur die me naar de casa bracht. Het was een taxi privado, met andere woorden, iemand die een betaald ritje rijdt met zijn eigen auto. Een Mercedes uit 1956 dit keer. Lachen, hij startte alleen als je het heuveltje afrijdt. En als die later weer van een heuvel afgaat zet hij de moter uit om benzine te besparen. Ha ha ha, ik moest aan mijn vader en moeder denken, die zullen deze verhalen wel herkennen.
De Casa bleek vol, maar ze ging een ander voor mijn zoeken. De eerste twee vond ik niets, maar de derde is prima. Weer hele lieve mensen.
Ik ben de stad nog even ingelopen en dacht op het plein een beetje te gaan lezen, maar dat is hier niet zo eenvoudig. Je wordt hier heel veel lastig gevallen. Ze bedelen om geld pennen of zeep, wat ze dan weer door kunnen verkopen. Ook bieden ze hun gezelschap aan, wat eigenlijk gewoon betekend dat ze de hoer spelen. Daar hebben met name de mannen last van, maar waar ik last van heb zijn de zogenaamde Jineteros. Alle mannen, en dan ook alle mannen, fluiten, sissen en kijken alsof ze me uitkleden. Het is een sport voor hun en ik vind het heel, heel irritant. In heel Cuba bestaat het, en ik begon het al knap vervelend te vinden, maar hier staat de stad er bekend om.
Ik had al een buskaart voor de volgende plaats voor as dinsdag gekocht, omdat ik wist dat die snel uitverkocht is. Ik werd zo gek van die Jineteros dat ik had bedacht om een dag eerder te vertrekken, maar die bus is al helemaal vol dus dat gaat niet lukken. Na dat nieuws ben ik een duur hotel binnen gaan lopen met een prachtig terras op de eerste verdieping die uitkijkt op het plein. Heerlijk, daar mogen geen ´gewone´ Cubanen komen en daar had ik nou net even behoefte aan. Ik hoorde een groep Nederlanders en heb me aangesloten. Daarna gekletst met twee Duitsers, een vader en dochter, waarbij de vader bij de politie werkt en de dochter een bekende actrice in Duitsland is. Leuk. Later kwamen die Nederlanders weer, dus waar het eigenlijk op neer kwam is dat ik daar de hele avond gezeten heb en uiteindelijk lichtelijk aangeschoten om elf uur de tent verliet. Het goede nieuws was namelijk dat ze daar héérlijke mojito´s hebben!
Vandaag ben ik naar het Fort gegaan, even buiten Santiago. Die tocht kan je ook als trip boeken, maar dan kost ie 60 euro en dat vond ik eigenlijk wel heel erg veel voor een dagje. Dus vanmorgen een privetaxi geregeld. Daarvoor moet je even buiten het plein rondlopen en vragen naar een taxi. Het is namelijk illegaal, maar hierdoor krijgen de Cubanen wel weer een beetje extra geld. Je moet even weten hoe het werkt, maar dan is het eigenlijk wel leuk om te doen. Voor 5 Cuc die kant op en het Fort bekeken. Het is goed bewaard gebleven en staat ook op de Unescolijst. Het ligt aan zee, dus ik ben lekker op de rand gaan zitten en heb daar een uurtje zitten lezen. Het was bewolkt, maar ben dus mooi hartstikke verbrand. Na dit fort wilde ik naar het eilandje aan de overkant. Gelift naar de boot, waar ik met de Cubanen op ging. Moest wel het veelvoud betalen, maar dan nog een fractie van wat je als toerist normaal betaald. Dat is namelijk een andere boot... Het eiland is een vissersdorpje, best leuk om te zien, maar verder niet veel te doen. Dus weer met een taxi terug, even afdingen en wat geduld en dat was me ook weer gelukt. Al met al was ik dus 18,50 kwijt ipv 60! Vind ik toch wel leuk, want ik loop tenminste niet als stomme toerist achter een vlaggetje aan!
Het onderscheid tussen de Cubanen en de toeristen is wel erg hoor. Het is eigenlijk gewoon rassendiscriminatie. Er zijn hier echt bordjes met alleen voor toeristen. Ze mogen niet in bussen, op boten of in taxi´s. Maar ja, ze weten niet beter. De bussen van hun zitten soms propvol en ze hebben hier ook vrachtwagens die eruit zien als boevenwagens. De achterkant is voorzien van tralies en ziet eruit als veevervoer. Maar nee, dit is het plaatselijke vervoer.
De helft van de Cubanen bestaan uit voormalige Spanjaarden en de andere helft uit voormalige slaven. Toch heb je hier volgens mij helemaal geen discriminatie, het mengt zich helemaal. De mannen laten op de een of andere manier graag hun buik zien, het tshirt vouwen ze er gewoon boven uit. Meestal zo´n hele bolle bierbuik, dus niet om aan te zien. De vrouwen, met name de negerinnen, hebben behoorlijke dikke konten, de mijne is er nog niets bij vergeleken. Nou dat zegt wat. Die konten doen ze in hele kleine broekjes, met een heel klein shirtje erboven. Sommige vrouwen lopen met krulspelden in hun haar rond. Geen idee waarom, zo mooi ziet dat er ook weer niet uit.
Morgen ga ik pad in de stad. Ik heb er weer nieuwe foto´s bij geplaatst, maar ik kan de link niet kopieren en dan moet ik al die rare tekentjes over schrijven. Dus het is handiger als jullie even twee berichtjes terug gaan, die weer kopieren en plakken, dan kom je ook bij de nieuwe foto´s. Het zijn ze nog niet allemaal, maar het gaat hier niet zo rap, en mijn kaart is maar een uur geldig.
Liefs!
PS Wat krijg ik ineens veel berichtjes van Yvonne! Ben onder de indruk. Nou als ik terug ben kom ik gauw weer eten, maar mag ik dan misschien iets anders als sateburgers..... Sneu voor Conny dat ze die ook net trof, ha ha ha.
-
08 Februari 2010 - 07:20
Dick A:
010-AZ 1-2 -
08 Februari 2010 - 07:21
Claudia Schiffer:
Du kleiner bube!!! wir hatten abgesprochen dass du nicht sagen wurde das ich in Cuba bin!!! aschlog! -
08 Februari 2010 - 07:23
Horst Tappert:
Hallo Pasquale.
Harzlich dank fur die schone stunden mit dich......es war schade dass mein tochter auch da war!! sehen wir uns noch, kuss van die commissar XXX
-
08 Februari 2010 - 09:06
Nol:
Hey Pas, je bent weer lekker op dreef he. Ik lees dat je het goed naar je zin hebt. Nou probeer maar bij te boeken hier is het nog steeds koud en nat.
Vermaak je nog even
Kus Nol -
08 Februari 2010 - 11:51
Veer:
heij pas,
wat is dit nou een beetje zeuren over de mogitho's? dan toch maar snel na je vakantie richting a'dam! heel veel plezier nog. dikke kus -
08 Februari 2010 - 14:48
Bianca:
He meid... goed te horen dat je je zo vermaakt. Lekker om je verhalen te lezen als ik thuis kom van weer een dag vol heisa..geniet er maar goed van en sla alle herinneringen op in je bovenkamer....
Dikke knuffel -
08 Februari 2010 - 17:50
Henk V L:
Lieve Pascale,
Kan maar 1 ding zeggen, heb weer genoten van je warme verhaal in ons zeer koude landje. Wanneer ga je colums schrijven voor de gerenommerde tabbloids ?
Hug van Lilly -
09 Februari 2010 - 11:26
Linda:
Hey Pascale
Heb mooi meteen tijd om je te mailen, want lig als een dweil op bed. Denk je dat je cuba hebt overleefd, loop je een voedselvergiftiging op in het vliegtuig, aiii. Onwijs leuk om je verhalen te lezen trouwens, en heel herkenbaar. Wij kwamen die nldse jongen bij de waterval nog tegen in santa clara, it's a small world. Veel plezier nog!!
Groetjes van de Nederlanders uit Trinidad. -
09 Februari 2010 - 12:21
Yvonne:
Zit op het werk en heb eindelijk internet, dus kan gezellig je verslagen lezen. Ik heb niet zoveel te melden als vorige keer, maar dat ligt waarschijnlijk aan het gebrek aan rose onder werktijd. Volgende keer zal ik weer iets lekkers voor je maken.
ps. volgens mij is Horst Tappert dood !!
Liefs -
10 Februari 2010 - 16:06
Horst Fur Yvonne:
Hallo Yvonne, du weisst doch , mann ist ertsmal toht wenn mann vergessen ist XXX -
11 Februari 2010 - 14:39
Santi Ago:
Je bent ook nog nooit in mij geweest, ik hoor wel wanneer je komt!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
