Patagonië!

Dag lieve allemaal! Kus!

In Puerto Madryn hebben we heerlijk weer gehad, dus maandag heb ik er eerst maar een stranddagje van gemaakt. Lekker hoor. Daarna op de fiets op zoek naar Zeehonden. Zou ongeveer 17 km fietsen zijn. Dat bleek op een stoffig, zanderig, vol met stenen bezaaid en heuvelachtig weggetje te zijn. En dat dan op een te klein fietsje. Je begrijpt: het was een prachtig tocht. En maar doorbikkelen en geen (zee)hond te zien! Op een gegeven moment hebben we het maar gevraagd aan een van de enkele personen die op het strand wandelden. Hoe zeg je zeehond in het spaans? Helemaal niet gehad bij de cursus. Nou ja, dan maar nagedaan. Ha ha, ze begrepen het wel! Wat bleek, ze waren nog aan het zwemmen, maar ze zouden vast zo wel komen en dan nog een stukje verderop. Nou we hebben gefietst en gewacht, maar helemaal nix niet geen zeehond! Omdat het tegen schemering ging maar weer terug gefietst. Lekker dan!

En ik hou niet zo van opgeven, dus de volgende dag gewoon weer op de fiets gestapt, maar dit maal weer naar de walvissen. Jelle gaf het halverwege op, die zag die gravelweg niet zitten en had erg last van zijn nek. Jelle heeft daarom ook afgezien van de tocht naar de Pinguins en is een dag eerder naar Trelew gegaan. En daar heeft hij het er meteen maar van genomen: meteen ingecheckt in een vier sterren hotel! ha ha ha, hij was de hostels zat.

Maar goed, ik was onderweg naar de walvissen. Weer een klere eind, en weer stof happen. Maar het was het waard. Ik heb zeker een uur of drie naar de walvissen zitten kijken die gewoon op zo´n 10 meter vanaf de kant voorbij zwommen. Gaaf hoor!

S avonds de foto´s op het internet gezet. Dat ging zo verschrikkelijk traag dat ik er drie uur (!) hebt gezeten. Bloed, zweet en tranen, maar ze staan erop: http://picasaweb.google.nl/waarispascale/PuertoMadryn?authkey=OH4HkO33AJ8

S avonds voor het eerst alleen uit eten gegaan. Leuk restaurantje, leek niet al te duur. Die mevrouw ging erg snel spaans praten en ik snapte er geen klap van. Maar in ieder geval hadden ze alleen verse vis van die dag. Dus ik dacht doe maar gamba´s, die zijn lekker, komen hier vandaan en zal dus niet zo duur zijn. Pffff, ik heb nog niet eerder zo duur gegeten in Argentinie. Dat belooft dus nog wat. Ga toch maar weer even mijn spaanse boeken induiken...

De volgende ochtend met een excursie onderweg naar de Pinguins en de Dolfijnen. De dolfijnen zijn klein van stuk en zwart/wit. En erg snel. Ze kwamen elke keer heel vrolijk op de boot af omdat ze het leuk vonden om mee te zwemmen als we hard gingen varen. Ze bleven maar bij ons hangen, zo gaaf!

Daarna naar de pinguins. Die komen hier elk jaar terug om te broeden. Het waren er echt ontzettend veel en ze waren allemaal bezig om een nestje te maken, de paringsdans te doen of visjes te vangen. Er waren heel veel paartjes die gezellig samen lagen te slapen of bij elkaar stonden. Het pad liep er gewoon tussendoor, dus je was heel dicht bij ze. Echt heel erg leuk!
De foto´s van de pinguins en dolfijnen gaan er nog opkomen, zit weer op zo´n traag ding.

´s avonds voor het laatst met Jelle gegeten, die is vandaag naar huis gevlogen. Wel even wennen om alleen op pad te zijn, maar het voelt goed. Het is wel een raar idee dat hij naar thuis gaat vliegen en ik hier blijf.

Ik ben naar El Calafate gevlogen, midden in Pategonie. Het is hier echt prachtig! Ontzettend wijds, met besneeuwde bergen, aan een prachtig meer. Wel koud, ongeveer 10 graden. Dus van de zomer ben ik naar de winter gevlogen! Straks ga ik de bus in naar El Chaltan, waar ik dan morgen een track ga lopen, de sneeuw in. Ik geloof dat ik al mijn kleren die ik bij me heb maar aan moet gaan trekken!

Vanmiddag geluncht met een Engelse jongen die ik al eerder tegen was gekomen. Uiteindelijk doe je allemaal hetzelfde rondje.

Ik merk dat ik alweer een stapje verder ben: ik denk veel terug aan de leuke herinneringen met Danny en ik merk dat ik er steeds positiever mee omga. Voorheen dook ik de boosheid in, maar nu laat ik het over mij heen komen en ik merk dat ik daar rustiger van word. Ik ben daar wel blij om, want er zijn, gelukkig, ook veel mooie herinneringen.

Naomi: wat ben jij toch een topper met al die mooie cijfers! Je laat wel zien wat je kan he? Goed hoor! En ik had natuurlijk allang gehoord dat je langs Anneke gegaan ben. Heel erg lief en leuk van je en ik ben er ook heel blij om. Ik vind het maar niets als de, toch al zo kleine familie, elkaar zo weinig ziet!
En ik vind je gedichtje heel erg mooi!!!

Stef, Nol en Ingmar: Wil helemaal niets meer horen van de voetbalstanden in Nederland. Wat een ellende! Boca staat op een, dus ik ga daar maar naar kijken.

Frank en Daphne: Veel succes met de verhuizing, en sterkte ook! Het zal wel een pittige klus zijn. Ben erg benieuwd naar jullie nieuwe stekkie.

En voor de rest: Ontzettend lief dat jullie berichtjes achter laten, vind het heerlijk om ze te lezen!

Nog een stukje uit een boek wat ik net uit heb:
Daarom is het zo belangrijk om bepaalde dingen weg te laten gaan. Ze los te laten. Je ervan los te maken. Niet uit trots of onvermogen of omdat je erboven staat, maar gewoon omdat iets niet langer in je leven past. Doe de deur dicht, zet een andere plaat op, maak je huis schoon, schud het stof van je af. Hou op met wie je was, en word wie je ben.

Aprove cha el dia!!!!

heel veel liefs, Pascale