El fin del mundo

Lieve vriendjes en vriendinnetjes,

Ik ben aan het einde van de wereld beland! Ben maar op 1000 km afstand van Antartica en het is hier berekoud!

Maar goed, even in volgorde: In El Calafate ben ik voor 3,5 uur in de bus gestapt naar El Chaltan. Prachtige rit door Pategonie. Het is hier echt onzettend wijds. Je ziet in de verste verte alleen maar meren, bergen en ruimte! Er zijn bijna geen huizen en er wonen hier maar weinig mensen. Het is een steppe landschap, omdat het weinig regent. Dat betekend veel grassoorten en bijna geen bomen.
Ik kwam om tien uur s avonds aan in El Chalten. Donker, koud, veel wind, sneeuw en geen idee waar ik eigenlijk was. Na een stukje lopen en wat vragen vond ik het hostel. Ik deed de deur open en het voelde als een warme deken: gezellig druk, lekker warm en het rook naar lekker eten en een haardvuur. Kennis gemaakt met een spaanse, waarmee ik de volgende dag een track ben gaan lopen. Kwam ook nog een duitser tegen die ik al kende, dus we zijn met zijn drieen gegaan. Prachtige track waar we zeven uur over gedaan hebben (Willem, ik ben al in training!) De track liep naar Mount Fitz Roy, wat de moeilijkste berg schijnt te zijn om te beklimmen. Geloof ik wel, want hij loopt recht omhoog. De track liep door de sneeuw en we begonnen ook met sneeuw en veel wind, maar het klaarde op. Overal helder, alleen die berg bleef maar in de mist. Balen dus. Maar de volgende dag was het prachtig weer. Ik zat alweer om 7 uur s ochtends (ja, uitslapen is er hier niet bij hoor) in de bus terug, maar de buschauffeur was heel aardig en stopte voor ons om foto´s te kunnen maken. Ik heb nog even mijn spaans geoefend met deze chauffeur, maar ik weet niet precies wat ik gezegd heb, want ik werd uitgenodigd voor een diner met zijn twee. Heb ik maar niet gedaan.

In El Chalten naar de gletsjer gegaan, Perito Morero. Dat is een gletsjer die uitmond in een rivier en deze rivier blokkeerd, als een dam. Daardoor breekt er constant wat van de gletsjer af. Je hoort de gletsjer constant kraken en rommelen en je ziet het ijs afbreken. Aan de oever van de rivier ben je dichtbij de gletsjer en omdat de gletsjer erg groot is, is het een indrukkend wekkend gezicht, genieten!

En maandag de hele dag in de bus. Pffff, vier uur smorgens moest ik erin, onderweg nog overstappen en om 9 uur savonds mocht ik er weer uit. Wat een eind! Dwars door vuurland, dus wel erg mooi. Chili en Argentinie liggen elkaar niet zo, dus de doaneperikelen kostten nogal wat tijd. Vier keer door de doane heen. En die Chilenen vertikken het dus gewoon om het stuk weg waar de Argentijnen gebruik van maken te asfalteren. Maar goed, het was wel gezellig in de bus en de rit viel uiteindelijk alles mee.

En nu ben ik dus op het einde van de wereld beland. (is trouwens maar 1300 km vanaf Nieuw Zeeland pap, ben in de buurt!) Ushuaia ligt aan een monding van de zee en direct daarachter liggen de bergen met sneeuw erop. Een erg mooi gezicht. Het stadje heeft een bijzondere sfeer omdat het hier zo 'eenzaam' ligt en omdat het toch wel ruig is hier. Het is hier nu gemiddeld rond vriespunt en dat noemen ze lente. Je begrijpt, ik heb alles aan wat ik bij me heb en sta nog te bibberen.
Vanmorgen een oude gevangenis bekeken. Nou ja, oud, in 1953 ging die pas dicht. Nou je wil er niet zitten hoor. Kleine hokjes, zonder verwarming en echt zoals uit de film. En vanmiddag met een boottocht de uitmonding van de zee op. Zeehonden en diverse bijzondere vogels gezien. Nog een stuk gelopen op een eiland. Hier leefden vroeger een soort indianen die van de zeehonden leefden. Ze bevonden zich ongeveer de hele dag in de kano, zonder kleding! Ze smeerden zich in met zeehonden vet en daardoor schijnen ze het niet koud gehad te hebben. Doordat ze altijd op de kano zaten waren hun armen veel langer dan zoals dat bij ons is en ze konden niet rechtop lopen omdat ze altijd zaten. Ze zijn uitgestorven omdat de europeanen maar vonden dat ze kleding aan moesten doen. Hierdoor kregen ze het veel kouder, want de kleding werd nat. Daardoor werden ze ziek en zijn ze doodgegaan. Niet alleen dat, maar de europeanen hebben er natuurlijk ook nog een paar afgeknalt.
Er is er nog eentje over, een vrouw van in de negentig, maar ik denk niet dat je daar nog wat van hoeft te verwachten in de voortplanting.

Morgen ga ik een track lopen door vuurland, bbq daar en met een kajak terug! Zal ook wel weer berekoud worden. Ik zit nog te twijfelen om te gaan skieen, want dat kan hier ook. Wel een verschil met vorige week, toen ik op het strand lag.

Het is even wennen om alleen te zijn, maar het bevalt wel. Je kan doen wat je wil en dat is natuurlijk wel erg prettig. Daarbij ontmoet ik veel mensen en heb veel makkelijker contact. Het is wel ongezellig om alleen te gaan eten, maar dat is dan maar zo. Ik neem mijn boek dan maar mee. Ik ga ook regelmatig met andere reizigers eten en dat is dan ook vaak gezellig, maar daar heb ik ook niet iedere dag zin in.
Ik ga nu wel vaker met een excursie mee dan dat ik dat in mijn vorige reizen deed. Het is dan gezelliger en je hoort wat meer over waar je bent.

Otto en Nienke: hoe is het daar? Veel plezier en hou me op de hoogte!

Kus aan jullie allemaal!!!!