Zandbak

Nou ik ben nog niet terug hoor. Ik ga hier nog even een dag of tien op pad!

De toer van Amman naar Petra was niet beregezellig, want ik zat met een Jappanner in de bus die geen woord Engels sprak (wat zal hij zich eenzaam voelen in dit land, want Arabisch was ook niet zijn sterkste kant) en twee Palestijnen waarbij het gesprek natuurlijk gaat over de oorlog met Israel. Ik kan er alleen maar naar luisteren en met ze meevoelen. Wat heb ik dan toch een geluk dat ik in Nederland woon! (jullie trouwens ook)

Allereerst zijn we naar een kerk gegaan waar de eerste plattegrond van het beloofde land in mozaiek op de vloer ligt. Daarna naar Mount Nebo waar Mozes uitkeek over het beloofde land toen hij uit Egypte kwam. Daarna stierf hij, dat mocht ook wel, want hij was inmiddels al 120 jaar oud!
Prachtig uitzicht natuurlijk. Het land is ontzettend droog, rotsachtig.

Daarna op pad naar de diepste plek op aarde; de Dode Zee. Echt lachen. Als je de zee inloopt merk je, als het water zo'n beetje bij je bovenbenen is, dat je begint te drijven. Je verliest je evenwicht en je kukelt zo op je rug waarbij je als een stootkussen boven water komt drijven. Zwemmen lukt niet want je armen en benen blijven niet onder water. Het water voelt vreemd genoeg wel zacht aan, beetje olieachtig. Het is trouwens wel een goede uitvinding om in te liggen zonnen, je lijf ligt bovenop het water, maar je hebt het toch lekker koel.
Natuurlijk de bekende foto laten maken, niet met de krant, maar met mijn reisboek, de Lonely Planet. Na drie uur op het water gestuiterd te hebben gingen we verder op pad. Het land wordt droger en droger, maar heeft wel mooie rotskleuren.

In de avond kwam ik in Petra aan. Ik had een hotel gereserveerd, omdat ik wist dat het laat zou worden. Bij aankomst gingen ze niet eerst vertellen of ik een kamer had, maar nee, er moet natuurlijk eerst even thee gedronken worden. Daar wordt je hier wel gek van hoor, als je maar iets vraagt, de prijs ofzo, dan bieden ze je eerst een bakkie aan. Ze moeten eerst weten waar je vandaan komt (dat vraagt ook echt iedereen tot in de supermarkt aan toe, geen idee waarom ze dat willen weten) Verder willen ze weten wat je plannen zijn en als je die dan verteld dan weten zij een beter plan. (en zij kennen dan natuurlijk nog weer een mannetje die je daarbij kan helpen) Schiet niet op. Maar goed, je moet de gewoontes van het land overnemen, dus ik aan de thee. Uiteindelijk naar de kamer die waardeloos bleek te zijn. Ik vroeg om een handdoek, maar in plaats daarvan gingen we naar het dak met prachtig uitzicht. Natuurlijk nodigt hij me uit om die avond, onder het genot van een biertje, samen, naar de sterrenhemel te gaan kijken. Begon er een beetje moe van te worden. Het bed bleek wel heel erg doorgezakt, dus verhuist naar een andere kamer. Daarna ben ik eerst maar eens gaan eten. Maar onderweg kwam ik een beter hotel tegen, voor dezelfde prijs en nog het allerbeste: de eigenaar was een homo! Dus mijn biezen gepakt, na een discussie die ik gewonnen heb, en weg was ik.

De volgende ochtend liep ik om 7 uur in de kloof op weg naar de stad Petra. Petra is in 100 BC gesticht omdat het op een handelsroute lag en het werd destijds een van de belangrijkste steden. Het ligt middenin een rotsgebied (ziet er een beetje uit als de Grant Canyon) en is pas in 1812 ontdekt. Wat overgebleven is zijn de tempels, die zijn uitgehouwen in de rotsen, prachtige gevels die door de verschillende kleuren in de rotsen, er erg mooi uitzien. Petra is dan ook geplaatst op de lijst van wereldwonders.

Als je naar Petra loopt, loop je door de Siq heen, een smalle diepe kloof, soms niet breder dan drie meter en boven je raken de wanden elkaar soms bijna. Die kloof duurt zo'n drie kilometer en ik was gewoon een beetje zenuwachtig omdat ik wist dat er wat moois te wachten stond. Een magisch gevoel. Aan het eind van de kloof zie je langzaam de eerste tempel te voorschijn komen en dan paf, daar staat ie! Ontzettend mooi en indrukwekkend. Veel foto's gemaakt en omdat het nog vroeg was, zonder toeristen erop! Da's bijzonder, want er komen er duizenden per dag.

Daarna de stad ingelopen. Overal zie je dat de rotsen versierd zijn met gevels. In de tempels is trouwens niet veel te zien. Omdat de rotsen van zandsteen zijn, bestaan ze uit allerlei kleuren in verschillende lagen, rood, grijs, blauw, wit etc. Erg mooi.
Er zijn ook veel grotten in de rotsen, waar de bedoeien woonden, totdat ze er door de regering uitgegooid werden. Ze wonen nu in een dorp naast Petra. Omdat ik vroeg was zag ik ze van alle kanten aangaloperen op hun ezels en kamelen om geld te verdienen aan de toeristen.
Ik heb de hele dag in de stad rondgedwaald en ik had het nog druk ook om zo veel mogelijk te zien. Op een gegeven moment liep ik op een stuk waar helemaal geen toeristen waren. Vanaf halverwege de berg hoorde ik geroep, ik werd uitgenodigd voor een kopje thee bij een bedoeienfamilie. Heel bijzonder. Zij wonen daar in de rotsen en hadden drie 'ruimtes' tot hun beschikking. Erg mooi om te zien hoe hun leven. Natuurlijk kwam na een tijdje de verkoopwaar op tafel. Het zag er niet uit, maar uit beleefheid wilde ik wel een kralenketting kopen. In Nederland zou hij nog geen tien cent waard zijn, maar ik had er wel een euro voor over. Wat denk je, vraagt ze er 20 euro voor! Heel voorzichtig, met vele keren Shukran (bedankt) ben ik naar buiten geschuifeld.

Het klooster, een hoogtepunt, ligt aan de andere kant van een berg, een beklimming van een uur. Het is mij nog ontduidelijk waarom ze het klooster helemaal daar neergezet hebben. Onderweg met mijn meegenomen hapjes gepiknickt. Bovenop was het echt fantastisch mooi. Het is niet te geloven dat het zo lang zo goed bewaard is gebleven. De voorgevel van het klooster is immens groot, zo is de deur al 8 meter hoog!

Na een lange dag met veel lopen nog thee gedronken bij een van de verkopers. Ze bieden je dat de hele dag aan, maar dan schiet je dus niet op, maar aan t eind van de dag had ik er nog even tijd voor. Ik dacht bij een vriendelijke oudere man te zitten, van een jaar of 75, maar nee hoor, hij bleek 45 te zijn, maar had bijna geen tanden meer in zijn mond.
Natuurlijk kwam hij daarna met het aanbod om samen Petra nog een keer te bekijken, onder de sterren, als de andere mensen weg zijn. Het werd dus tijd om weer eens verderop te gaan. Een mooi plekje hoog in de rotsen gevonden waar ik alle groepen toeristen weg zag gaan en de verkopers hun boeltje weer bij elkaar pakten. Als de zon zakt verander de kleuren van de rosten, dus ik bleef nog even zitten.
De verkopers gingen met elkaar thee drinken en natuurlijk werd ik uitgenodigd. Was wel leuk, ze waren nu een stuk relaxter, want overdag vallen ze je eigenlijk gewoon de hele tijd lastig omdat ze geld willen verdienen. Waar ga je heen, wil je niet op een ezel zitten, is ver lopen hoor, wil je niet wat kopen, goede prijs, happy hour etc etc. Maar nu waren ze een stuk relaxter. Toen ze me uitnodigden om bij hun in het dorp te komen slapen ben ik weggegaan via de toeristenroute. De laatste drie kilomter, door de kloof, was ik doodmoe van de dag en betrapte mij erop dat ik liep te lurken. Nou ja, vierdaagse tempo erin en ik was zo door die drie km heen! Miste wel mijn loopmaatje, Simoon!

Omdat het toch wel een pittig dagje geweest was heb ik besloten om een dagje rust in te lassen. Bij de toegang naar Petra staat een Movenpick hotel, vijf steren, het ziet er primadeluxe uit. Je kan het al raden; ik ben naar binnengeglipt en lag prins(es)heerlijk bij het zwembad op een zachte handdoek. Ze vroegen wel mijn kamernummer, maar ik heb hun verteld dat ik die morgen uitgechecked had (alleen niet waar). Heerlijk dagje, aan het eind nog even in de het turkse stoombad gezeten, ik was helemaal opgeknapt.

Onderweg naar mijn eigen hotelletje kwam ik nog een Zweeds stel tegen. Gezellig gekletst en s avonds heb ik met hun bij hun hotel gegeten. Daar ook de trip naar Wadi Rum geboekt. Was iets duurder en van mindere kwaliteit dan bij mijn hotel, maar het was wel met gezellige mensen (oa die Zweden) en dat vond ik belangrijker.

De volgende ochtend om half zeven opgehaald en de woestijn ingereden. Geen idee waarom dat zo vroeg moest, want daar moesten we anderhalf uur wachten. Maar goed, daar maak je je op een vakantie maar niet zo druk om. Daarna met zijn allen achterin een jeep de woestijn in. Die is prachtig. Veel hoge rotsen, een grillig landschap. Hier is de film Lawrence of Arrabia opgenomen, die ik nog steeds niet gezien heb. Allerlei plekken afgereden waaronder een natuurlijke brug. Daar moest ik natuurlijk op staan! Dus na een hoop geklim en geklauter is het me gelukt. Samen met nog een belg stond ik bovenop, de rest durfde niet..... Naar beneden is trouwens moeilijker dan naar boven, maar goed, ik tik dit bericht, dus je begrijpt dat ik het overleefd hebt.

Om een uurtje of vier kwamen we bij de bedoeinententen aan. Of tenminste, wat het zou moeten zijn. De folder vertelde dat we bij de bedoeien zouden slapen, maar die waren kennelijk al vertrokken, want dit was gewoon een toeristentent. Wel met heel mooi uitzicht en we hadden het gezellig met elkaar. s Avonds een prachtig verlichte sterrenhemel, dus hup met de matrassen naar buiten en heerlijk onder de sterrenhemel geslapen. Als een baby... 's Morgens wakker geworden van de zon die langszaam opkwam en toen weer op pad. Met een taxi naar Aqaba gereden, een kustplaats aan de Rode Zee. Ik zit hier in een hotel met een klein zwembad, zo'n tien kilomter buiten Aqaba, waar je een mooi rif in zee hebt liggen. Ik was van plan om hier te gaan duiken, maar het blijkt dat het niet veel bijzonderder is dan snorkelen dus dat ga ik toch maar niet doen. Vanmiddag wel twee uur lang gesnorkeld, mooie vissen gezien, maar ook veel beschadigd rif. Die stomme toeristen staan er gewoon op!

Straks ga ik met die Belg van de groep eten en morgen blijf ik hier nog een dagje zonnen en snorkelen. De dag erop, woensdag, ga ik de grens proberen over te komen naar Israel en dan door naar Jeruzalem. Die grens overkomen wordt nog niet zo makkelijk, want ik heb stempels van Syrie en Libanon in mijn paspoort en daar zijn ze waarschijnlijk niet zo blij mee.

Kus!!!