Het beloofde land....
Door: Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
18 Oktober 2009 | Israel, Jeruzalem
Shalom!
In Aqaba heb ik niet veel soeps gedaan. Het hostel was op zich wel prima, met een zwembad, maar mensen die er werkten gedroegen zich nogal populair, wat ik irritant vond. Voor mijn hotel stond een gloednieuw hotel, waar ik meer te vinden was. Daar ontmoette ik twee Nederlanders, een vader met zijn zoon, die met de motor op pad zijn van Kaap naar Kaap. Helemaal onderweg dus naar Zuid Afrika. Het zijn lieve mensen en ik heb genoten van hun prachtige verhalen. Ik zou het ook zo graag willen, maar niet alleen.
Na twee dagen snorkelen, zwemmen en zonnen had ik het wel gezien. Ik ben blij dat ik dat niet twee weken 'moet', niets voor mij, ik verveel me te pletter.
De volgende morgen maar vroeg op pad gegaan, op naar de grens. Daar was het nog erg rustig, dus ik was er met een half uurtje doorheen. Ik heb mijn stempel op een apart briefje laten zetten, want zo geliefd zijn die Israeliers niet en van een stempel in mijn paspoort zou ik nog weleens last kunnen krijgen.
Op het busstation van Eilat bleek de bus naar Jeruzalem vol te zijn, dus ben ik via Tel Aviv naar Jeruzalem gegaan. Een hele rit en al met al ben ik elf uur onderweg geweest.
Ik weet nu wel waarom het woord sjagerijnig een joods woord is. Pff, wat een verschil met de Arabische landen. Ze snauwen, klagen, zijn stuurs en niet vriendelijk. Ik weet het, dat klinkt wel heel radicaal, maar zo ervaar ik het. Inmiddels ben ik er nu een paar dagen en heb ik meer contact met de Arabische mensen omdat er meer van hun zijn in de Oude Stad, maar vandaag was ik weer met een bus op pad en ervaarde ik hetzelfde.
Er is heel veel leger op straat. Het zijn nog broekies en ze sjouwen zich rot met het geweer.
In Jeruzalem een prima hotel gevonden. Dat is niet zo makkelijk, want het is of heel duur, of het is echt heel basic. Maar de mijne is dus prima, met een nadeel, dat ik drie keer moet verkassen van dorm (slaapzaal).
Vanuit Aqaba had ik de Zweden van Wadi Rum een berichtje gestuurd dat ik eerder in Jeruzalem zou zijn. En in het hotel lag een berichtje van hun op mijn te wachten. Leuk! S avonds gezellig met hun gegeten in een Armeens Restaurant. Dat restaurant zag eruit als een museum, met allerlei relikwieen. Daar heb je hier in Jeruzalem veel van, sommige winkels zijn net musea's. En wat nog leuker was, het restaurant had rode wijn! Na 3 glazen begon ik al scheel te kijken.
De volgende ochtend op weg gegaan naar de klaagmuur. Het was er ontzettend druk en dat bleek te zijn omdat op donderdag gevierd wordt dat de jongens die 13 geworden zijn en de nieuwelingen van het jodendom vanaf dan de Jodenbijbel (weet even niet hoe het echt heet) mogen lezen. De hele familie is daarbij en het is een hele gebeurtenis. De mannen en de vrouwen moeten gescheiden 'klagen', veel moeders hingen danook over de reling om snoepjes naar hun zoon te gooien.
De klaagmuur is een overblijfsel van een tempel die het Heiligste van het Heiligste bevatte. Die tempel heeft de tijd niet doorstaan, maar de hele muur staat er nog, maar in de loop van de jaren is de stad erover heen gebouwd. Ik heb een ondergrondse tocht gemaakt langs die muur. De westelijke zijde bevind zich het dichts bij het Heiligste punt en daarom is dat de Klaagmuur geworden. Als je daar bid, dan is je gebed nog sterker dan ergens anders. Je kan je gebed op een briefje schrijven, die je in de muur plaats, wat ik natuurlijk ook gedaan heb. En wees gerust, jullie hebben ook wat aan mijn gebed!
In plaats van de tempel staat nu een moskee. Voor de moslims is dit na Mekka en Medina de heiligste plek; Mohammed is hier naar de hemel gestegen. Voor de Christenen en Joden is het ook heilig, Abraham heeft hier zijn zoon geooferd. (Wat ben ik toch goed op de hoogte van de bijbel he?) Dat verhaal komt uit het oude testament en die is voor beide geloven hetzelfde.
De oude stad van Jeruzalem is vol met kleine straten en winkels met daar tussendoor de heilige plaatsen. De bevolking is erg gemeleerd, Arabieren met hun doeken om hun hoofd, Joden met hun zwarte hoeden met staartjes, nonnen en priesters, toeristen in korte broek en hemd, Russische ortodoxen met bondmutsen (het is hier 35 graden) en bedevaarders. De joden herken ik nog uit de Rivierenbuurt, net pinguins, in hun zwarte pak, hoed, wit overhemd en kaal met twee vlechtjes. Ze zien er vaak ongezond uit vind ik. Maar ja, ze mogen op Sjabat (vrijdagavond tot zaterdagavond) nog niet eens zelf het licht aan doen, dus ze zullen wel niet barsten van de energie.
Nou mam, je mag trots zijn, ik heb vrijdag de Via Dolorosa afgelopen. Dit is de laatste lijdensweg van Jezus vanaf het moment van zijn veroordeling, de voettocht waar hij zijn kruis moest dragen, waar Jezus op het kruis genageld werd, stierf en weer opstond. Deze weg wordt ook wel de weg naar Golgotha genoemd. Ik had constant een lied van Les Mis in mijn hoofd...
Een pelgrimsroute dus, met veel heiligen die onder gezang en met een kruis de tocht volbrengen. Op de berg waar Jezus gekruisigd werd staat nu de Heilige Grafkerk. Hier is ook zijn graf waar hij uit opgestaan is.
Het maakte op mij veel indruk, er ligt hier wel heel veel geschiedenis. Al vond ik het soms wel overdreven hoe mensen erop reageren. Huilend, bezweept, direct op hun knieen, met spullen die de heilige plaatsen moesten aanraken, zelfs de man die de lichtjes aan deed werd aanbeden. Maar goed, ik ben dan ook die nuchtere Hollandse.
Ik moet hier in Jeruzalem veel aan mijn Oma denken. Zij had hier ook graag heen gewild en zou trots op mij zijn als ze wist dat ik hier liep. Ik heb nog nooit eerder een kaarsje aangestoken in een kerk, maar in deze kerk heb ik voor Oma een kaarsje gestoken.
Op vrijdagmiddag vind deze tocht nog een keer plaats, maar dan onder leiding van Monniken in bijzijn van zo'n 50 priesters en nonnen. Best indrukwekkend, dus ik heb de tocht nog maar een keer gedaan.
Omdat het vrijdag is, Sjabbat, is bijna alles gesloten tot zaterdagavond. Weinig te doen dus. In Jeruzalem zijn veel hospicegebouwen waar vroeger de bedevaarders mochten slapen. Nu zijn de meeste hotels. De Oostenrijkse heeft een heerlijke tuin én Apfelstrudel dus ik ben een paar uur aan de drukte van de stad ontsnapt.
Het hotel zat vol met mensen die olijven gaan plukken bij de Palestijnen om zo tegen te gaan dat de Israeliers problemen gaan veroorzaken. Ik ben 's avonds wat met hun gaan drinken.
De kwestie Israel en Palestinië speelt onder de toeristen en we spreken er veel over. Ik houdt mij ook wel bezig.
Op zaterdag ben ik met de bus naar Bethlehem gegaan. Bethlehem ligt vlakbij Jeruzalem, maar in de West Bank, Palestijns gebied dus. De Israeliers hebben het gebied nu al grotendeels door een muur afgezet, zo'n 500 km staat er, er staat nog 250 km gepland. De muur is twee keer zo hoog als die in Duitsland stond, zo'n 8 meter. Aan de Palestijnse kant staat hij vol met protesttekeningen, aan de Israelische kant is het helemaal leeg. Sommige Palestijnen hebben een ID (Identitieitkaart) om Israel door te reizen, maar de meeste Palestijnen hebben een ID waarbij ze alleen in Palestijns gebied, dus achter die muur, mogen zijn. Zij mogen alleen met toestemming naar Jeruzalem gaan. Als een Palestijn in Jeruzalem woont heeft hij dus het eerste ID, maar als hij iemand trouwt met het tweede ID mag hij/zij niet in Jeruzalem gaan wonen.
Iedere ochtend staan Palestijnen in de rij voor de controle om naar hun werk te gaan. Dit duurt uren. Er zijn schrijdende verhalen dat vrouwen in de rij bevallen zijn omdat ze niet naar het ziekenhuis konden en dat er zelfs mensen zijn overleden.
Op de heenreis wordt je niet gecontroleerd, maar om eruit te gaan wel. Je bagage en id wordt gecontroleerd, dikke deuren, prikkeldraad en veel legermensen met sjagerijnige gezichten.
De muur heeft veel indruk op mij gemaakt en ik werd er een beetje verdrietig van. Ik was mij wel heel erg bewust van de vrijheid waarin ik leef.
In Bethlehem staat natuurlijk de geboortekerk van Jezus. Jezus is trouwens helemaal niet in een stal geboren, maar in een grot. Voor die grot stond een rij van anderhalf uur. Ik ben met een heilig gezicht vooraan in de rij gaan staan en was er met 5 min doorheen. Dat viel helemaal niet op, die kerk is vol met heilige koppen.
Onder de kerk zijn er nog meer grotten waarin allemaal diensten gehouden worden. Overal werden kerstliederen gezongen, dus ik was helemaal in de kerststemming. In de toeristenwinkels staat het natuurlijk vol met kerststalletjes (moet dus eigenlijk kerstgrotjes zijn, klinkt toch heel anders), helaas allemaal foeilelijk, dus die mogen in Bethelem blijven.
Vandaag heb ik het Holocaustmuseum bezocht. Beklemmend, zoals altijd, maar dit keer werd ik er ook kwaad om. Het begin van de Holocaust wordt beschreven en dan gaat het dus om de Jodenster, Ausweiss, de Gettowijken waar ze niet uit mochten, niet vrij reizen, gemengde huwelijken bleven Joods etc. Dit klinkt wel heel erg hetzelfde als het verhaal tussen Israel en Palestinië. Natuurlijk is het daarna veel verder gegaan en is dat hier niet zo. Ik bleef er een rotgevoel aan houden en dan is het waardeloos dat je alleen ben, ik had er wel even over willen praten.
Morgen ga ik verder naar Haifa, een plaats aan de Middenlandse Zee....
Ik heb de foto's aangevuld. In de eerste link staan ook nog de vorige foto's maar de nieuwe staan erachter. In de tweede link staat dan weer de rest. Leuk al die techniek, maar het schijnt niet in een album te kunnen...
En de link hebben ze ook veranderd, dus als je de foto's wilt zien moet je de hele onderstaande tekst knippen en plakken en dan lukt het wel.
http://picasaweb.google.com/pasopreis/MiddenOosten?authkey=Gv1sRgCLbfp9OV3tT1TA#
http://picasaweb.google.com/pasopreis/MiddenOostenDeel2?authkey=Gv1sRgCMDVkpGLvfaAZQ#
Heel veel liefs!
PS Naomi, zaterdag kom ik weer naar huis. Anneke en Peter hebben de vluchtgegevens. Komen jullie ook? Ik heb trouwens nog geen kadootje kunnen vinden...
In Aqaba heb ik niet veel soeps gedaan. Het hostel was op zich wel prima, met een zwembad, maar mensen die er werkten gedroegen zich nogal populair, wat ik irritant vond. Voor mijn hotel stond een gloednieuw hotel, waar ik meer te vinden was. Daar ontmoette ik twee Nederlanders, een vader met zijn zoon, die met de motor op pad zijn van Kaap naar Kaap. Helemaal onderweg dus naar Zuid Afrika. Het zijn lieve mensen en ik heb genoten van hun prachtige verhalen. Ik zou het ook zo graag willen, maar niet alleen.
Na twee dagen snorkelen, zwemmen en zonnen had ik het wel gezien. Ik ben blij dat ik dat niet twee weken 'moet', niets voor mij, ik verveel me te pletter.
De volgende morgen maar vroeg op pad gegaan, op naar de grens. Daar was het nog erg rustig, dus ik was er met een half uurtje doorheen. Ik heb mijn stempel op een apart briefje laten zetten, want zo geliefd zijn die Israeliers niet en van een stempel in mijn paspoort zou ik nog weleens last kunnen krijgen.
Op het busstation van Eilat bleek de bus naar Jeruzalem vol te zijn, dus ben ik via Tel Aviv naar Jeruzalem gegaan. Een hele rit en al met al ben ik elf uur onderweg geweest.
Ik weet nu wel waarom het woord sjagerijnig een joods woord is. Pff, wat een verschil met de Arabische landen. Ze snauwen, klagen, zijn stuurs en niet vriendelijk. Ik weet het, dat klinkt wel heel radicaal, maar zo ervaar ik het. Inmiddels ben ik er nu een paar dagen en heb ik meer contact met de Arabische mensen omdat er meer van hun zijn in de Oude Stad, maar vandaag was ik weer met een bus op pad en ervaarde ik hetzelfde.
Er is heel veel leger op straat. Het zijn nog broekies en ze sjouwen zich rot met het geweer.
In Jeruzalem een prima hotel gevonden. Dat is niet zo makkelijk, want het is of heel duur, of het is echt heel basic. Maar de mijne is dus prima, met een nadeel, dat ik drie keer moet verkassen van dorm (slaapzaal).
Vanuit Aqaba had ik de Zweden van Wadi Rum een berichtje gestuurd dat ik eerder in Jeruzalem zou zijn. En in het hotel lag een berichtje van hun op mijn te wachten. Leuk! S avonds gezellig met hun gegeten in een Armeens Restaurant. Dat restaurant zag eruit als een museum, met allerlei relikwieen. Daar heb je hier in Jeruzalem veel van, sommige winkels zijn net musea's. En wat nog leuker was, het restaurant had rode wijn! Na 3 glazen begon ik al scheel te kijken.
De volgende ochtend op weg gegaan naar de klaagmuur. Het was er ontzettend druk en dat bleek te zijn omdat op donderdag gevierd wordt dat de jongens die 13 geworden zijn en de nieuwelingen van het jodendom vanaf dan de Jodenbijbel (weet even niet hoe het echt heet) mogen lezen. De hele familie is daarbij en het is een hele gebeurtenis. De mannen en de vrouwen moeten gescheiden 'klagen', veel moeders hingen danook over de reling om snoepjes naar hun zoon te gooien.
De klaagmuur is een overblijfsel van een tempel die het Heiligste van het Heiligste bevatte. Die tempel heeft de tijd niet doorstaan, maar de hele muur staat er nog, maar in de loop van de jaren is de stad erover heen gebouwd. Ik heb een ondergrondse tocht gemaakt langs die muur. De westelijke zijde bevind zich het dichts bij het Heiligste punt en daarom is dat de Klaagmuur geworden. Als je daar bid, dan is je gebed nog sterker dan ergens anders. Je kan je gebed op een briefje schrijven, die je in de muur plaats, wat ik natuurlijk ook gedaan heb. En wees gerust, jullie hebben ook wat aan mijn gebed!
In plaats van de tempel staat nu een moskee. Voor de moslims is dit na Mekka en Medina de heiligste plek; Mohammed is hier naar de hemel gestegen. Voor de Christenen en Joden is het ook heilig, Abraham heeft hier zijn zoon geooferd. (Wat ben ik toch goed op de hoogte van de bijbel he?) Dat verhaal komt uit het oude testament en die is voor beide geloven hetzelfde.
De oude stad van Jeruzalem is vol met kleine straten en winkels met daar tussendoor de heilige plaatsen. De bevolking is erg gemeleerd, Arabieren met hun doeken om hun hoofd, Joden met hun zwarte hoeden met staartjes, nonnen en priesters, toeristen in korte broek en hemd, Russische ortodoxen met bondmutsen (het is hier 35 graden) en bedevaarders. De joden herken ik nog uit de Rivierenbuurt, net pinguins, in hun zwarte pak, hoed, wit overhemd en kaal met twee vlechtjes. Ze zien er vaak ongezond uit vind ik. Maar ja, ze mogen op Sjabat (vrijdagavond tot zaterdagavond) nog niet eens zelf het licht aan doen, dus ze zullen wel niet barsten van de energie.
Nou mam, je mag trots zijn, ik heb vrijdag de Via Dolorosa afgelopen. Dit is de laatste lijdensweg van Jezus vanaf het moment van zijn veroordeling, de voettocht waar hij zijn kruis moest dragen, waar Jezus op het kruis genageld werd, stierf en weer opstond. Deze weg wordt ook wel de weg naar Golgotha genoemd. Ik had constant een lied van Les Mis in mijn hoofd...
Een pelgrimsroute dus, met veel heiligen die onder gezang en met een kruis de tocht volbrengen. Op de berg waar Jezus gekruisigd werd staat nu de Heilige Grafkerk. Hier is ook zijn graf waar hij uit opgestaan is.
Het maakte op mij veel indruk, er ligt hier wel heel veel geschiedenis. Al vond ik het soms wel overdreven hoe mensen erop reageren. Huilend, bezweept, direct op hun knieen, met spullen die de heilige plaatsen moesten aanraken, zelfs de man die de lichtjes aan deed werd aanbeden. Maar goed, ik ben dan ook die nuchtere Hollandse.
Ik moet hier in Jeruzalem veel aan mijn Oma denken. Zij had hier ook graag heen gewild en zou trots op mij zijn als ze wist dat ik hier liep. Ik heb nog nooit eerder een kaarsje aangestoken in een kerk, maar in deze kerk heb ik voor Oma een kaarsje gestoken.
Op vrijdagmiddag vind deze tocht nog een keer plaats, maar dan onder leiding van Monniken in bijzijn van zo'n 50 priesters en nonnen. Best indrukwekkend, dus ik heb de tocht nog maar een keer gedaan.
Omdat het vrijdag is, Sjabbat, is bijna alles gesloten tot zaterdagavond. Weinig te doen dus. In Jeruzalem zijn veel hospicegebouwen waar vroeger de bedevaarders mochten slapen. Nu zijn de meeste hotels. De Oostenrijkse heeft een heerlijke tuin én Apfelstrudel dus ik ben een paar uur aan de drukte van de stad ontsnapt.
Het hotel zat vol met mensen die olijven gaan plukken bij de Palestijnen om zo tegen te gaan dat de Israeliers problemen gaan veroorzaken. Ik ben 's avonds wat met hun gaan drinken.
De kwestie Israel en Palestinië speelt onder de toeristen en we spreken er veel over. Ik houdt mij ook wel bezig.
Op zaterdag ben ik met de bus naar Bethlehem gegaan. Bethlehem ligt vlakbij Jeruzalem, maar in de West Bank, Palestijns gebied dus. De Israeliers hebben het gebied nu al grotendeels door een muur afgezet, zo'n 500 km staat er, er staat nog 250 km gepland. De muur is twee keer zo hoog als die in Duitsland stond, zo'n 8 meter. Aan de Palestijnse kant staat hij vol met protesttekeningen, aan de Israelische kant is het helemaal leeg. Sommige Palestijnen hebben een ID (Identitieitkaart) om Israel door te reizen, maar de meeste Palestijnen hebben een ID waarbij ze alleen in Palestijns gebied, dus achter die muur, mogen zijn. Zij mogen alleen met toestemming naar Jeruzalem gaan. Als een Palestijn in Jeruzalem woont heeft hij dus het eerste ID, maar als hij iemand trouwt met het tweede ID mag hij/zij niet in Jeruzalem gaan wonen.
Iedere ochtend staan Palestijnen in de rij voor de controle om naar hun werk te gaan. Dit duurt uren. Er zijn schrijdende verhalen dat vrouwen in de rij bevallen zijn omdat ze niet naar het ziekenhuis konden en dat er zelfs mensen zijn overleden.
Op de heenreis wordt je niet gecontroleerd, maar om eruit te gaan wel. Je bagage en id wordt gecontroleerd, dikke deuren, prikkeldraad en veel legermensen met sjagerijnige gezichten.
De muur heeft veel indruk op mij gemaakt en ik werd er een beetje verdrietig van. Ik was mij wel heel erg bewust van de vrijheid waarin ik leef.
In Bethlehem staat natuurlijk de geboortekerk van Jezus. Jezus is trouwens helemaal niet in een stal geboren, maar in een grot. Voor die grot stond een rij van anderhalf uur. Ik ben met een heilig gezicht vooraan in de rij gaan staan en was er met 5 min doorheen. Dat viel helemaal niet op, die kerk is vol met heilige koppen.
Onder de kerk zijn er nog meer grotten waarin allemaal diensten gehouden worden. Overal werden kerstliederen gezongen, dus ik was helemaal in de kerststemming. In de toeristenwinkels staat het natuurlijk vol met kerststalletjes (moet dus eigenlijk kerstgrotjes zijn, klinkt toch heel anders), helaas allemaal foeilelijk, dus die mogen in Bethelem blijven.
Vandaag heb ik het Holocaustmuseum bezocht. Beklemmend, zoals altijd, maar dit keer werd ik er ook kwaad om. Het begin van de Holocaust wordt beschreven en dan gaat het dus om de Jodenster, Ausweiss, de Gettowijken waar ze niet uit mochten, niet vrij reizen, gemengde huwelijken bleven Joods etc. Dit klinkt wel heel erg hetzelfde als het verhaal tussen Israel en Palestinië. Natuurlijk is het daarna veel verder gegaan en is dat hier niet zo. Ik bleef er een rotgevoel aan houden en dan is het waardeloos dat je alleen ben, ik had er wel even over willen praten.
Morgen ga ik verder naar Haifa, een plaats aan de Middenlandse Zee....
Ik heb de foto's aangevuld. In de eerste link staan ook nog de vorige foto's maar de nieuwe staan erachter. In de tweede link staat dan weer de rest. Leuk al die techniek, maar het schijnt niet in een album te kunnen...
En de link hebben ze ook veranderd, dus als je de foto's wilt zien moet je de hele onderstaande tekst knippen en plakken en dan lukt het wel.
http://picasaweb.google.com/pasopreis/MiddenOosten?authkey=Gv1sRgCLbfp9OV3tT1TA#
http://picasaweb.google.com/pasopreis/MiddenOostenDeel2?authkey=Gv1sRgCMDVkpGLvfaAZQ#
Heel veel liefs!
PS Naomi, zaterdag kom ik weer naar huis. Anneke en Peter hebben de vluchtgegevens. Komen jullie ook? Ik heb trouwens nog geen kadootje kunnen vinden...
-
18 Oktober 2009 - 19:31
Nol:
Je bent al een tijdje weg, maar je had een briefje voor Dirk Scheringa in de muur kunnen plaatsen en voor jou AZ. Maar geniet er nog even. En ik geniet van je verhalen
Kus en slager Koopman wacht al op ons
-
18 Oktober 2009 - 19:57
Sil:
hoi pas, veel plezier in haifa morgen. Daar logeerde ik bij kennissen toen. Hoop dat je nog een mooie tijd hebt daar. liefs van mij -
18 Oktober 2009 - 19:58
Sil:
o, en kijk even of mijn briefje nog in de muur zit? -
18 Oktober 2009 - 20:00
Brigitta:
hoi pascale,
wat een verhaal weer. heel indrukwekkend allemaal hoor. Kan me wel voorstellen dat je een kaarsje voor je oma hebt aangestoken. Volgens mij doet het wel wat met je als je daar bent.Het doet al wat met mij alleen al door je verhaal. Hier is het herfst vakantie en ook echt herfstweer en is het dus rustig in de straat.
Veel plezier nog daar en doe voorzichtig!
liefs van brigitta en jeroen -
19 Oktober 2009 - 06:13
Gertrud:
Hoi Pascale,
Fijn dat je weer een wijntje hebt kunnen drinken en weer een gezellig verslag van je belevenissen. Misschien kan je alvast een kaarsje aansteken voor snel weer een volgende reis.
Lieve groet. -
19 Oktober 2009 - 08:12
Leo:
Lieve Pascale.
Ik heb je vorige week een E-mail gestuurd maar ik geloof niet dat je die hebt gekregen. Het ziet er naar uit dat je ontzettend veel indrukken op doet in een heel korte tijd. Ik vond het ook een enorm verschil tussen de arabiese landen en Israel. Israel is een smeltpot van volkeren en veel meer westers. Stel je toch een voor dat er geen hogere macht is en religie allemaal onzin. Wat wordt er dan een tijd en geld weggesmeten. Ik kan me voorstellen dat je moeite had met de muur. De geschiedenis herhaalt zich. Roger Waters van Pink Floyd wil een concert geven bij de muur maar krijgt geen toestemming. Veel plezier nog de laatste paar dagen. Ik mis de belletjes.
Groetjes, Je Vader. -
19 Oktober 2009 - 09:46
Stef:
Hey Pasquale, ik wens je heel erg veel succes met je wens in de klaagmuur. Ik heb daar in 1993 een briefje in gestopt met de wens tot een stabiele relatie hahahaha!!!! -
19 Oktober 2009 - 10:37
Simone:
Olijven plukken niets voor jou??
Wat gaat die tijd toch snel zeg. Zo ben je weg en nu lees ik al dat je zaterdag alweer thuis komt. Je bent weer een hele ervaring rijker. Helaas zit je snel weer in het gareel. Ik ga een boefje horen....dikke zoen vanaf de verhoorkamer van de Vreemdelingendienst -
19 Oktober 2009 - 20:02
Son:
Mooi verslag weer!
Geniet van je laatste week...aan de Middellandse zee enzo.
zie je wel de 31e!
Liefs Son -
19 Oktober 2009 - 21:22
Peter:
Ha passie,
Door jouw verhalen zien we Petra weer helemaal voor ons. Hoe hebben die mensen dat toch allemaal gedaan?
Hoe zat het ook al weer met Nazareth??
Oh ja, je kunt echt niet thuiskomen zonder cadeautje voor Jordi en Naomi, dus doe je best nog maar ergens in die souk!!1
Kus van je moeder en van mij. En natuurlijk van...
Tot zaterdag. we staan er echt allemaal. (met een witte hoofddoek anders weet je niet wie we zijn.)
Kus.
-
23 Oktober 2009 - 15:21
Naomi Nelis:
Lieve tante,
ik moet hier toch ook wat zetten he. Anders heb ik bij een verhaaltje niks gezet dat vind ik niet leuk!
Even lezen; Aah ik zou ook wel eens in me leven naar bethlehem willen lijkt me echt mooi! Maar ik ben niet zoon held om alleen te rijzen. Misschien kunnen wij ooit samen. Lijkt me wel gezellig. Wat lief dat je dat voor je oma hebt gedaan, zo mooi. Ik had je volgens mij wel al verteld dat ik een poesje zo ophalen. Nou ze is der sins zondag en ze is zoon schatje. Ze doet alles op de kattenbak. Zo knap! Ze is nu bijna 8 weken. Echt nog een kleintje.
Dikke kus naomi, geniet nog even van je laatse uurtjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
