Gestamp

Het Hollandhouse was een beetje saai, er zaten vooral veel bloemenhandelaren op leefijd. Nou, die hebben we thuis ook. Maar de nasi met sate was echt smullen! 

Ik ben samen met Marcel naar de dokter gegaan, hij was niet helemaal fit. Ja hoor, ook de Tyfus. Begint nu spannend te worden. Ik voelde me lange tijd goed,  maar begon mezelf wel met argusogen te bekijken.  Sinds dinsdag voel ik me minder goed en ik vrees er toch een beetje voor. 

Voor het zuiden zijn we overgestapt in twee Landcruisers. De auto's zijn luxe en we zitten als vips. En omdat ik het zo graag wilde mocht ik nog een stukje rijden ook. 

Het zuiden heeft diverse meren, allemaal ontstaan door vulkanisme. De meren zitten vol met Tilapia vis en die zijn een stuk lekkerder als rauw gehakt. De vissers villen de vis met hun tanden, ze trekken het velletje eraf. Als je dat ziet is je trek in vis wel weg, maar als die in een pittig sausje op je bord ligt gaat het allemaal wel weer. 

Helaas kwamen we laat aan bij de lodge, want die is zo mooi gelegen dat ik hier wel een paar dagen zou kunnen blijven. In het meer zwemmen de nijlpaarden, de colobus aapjes, dik dik's en wrattenzwijnen rennen in de rondte en overal hoor je de vogels zingen. Heerlijk om in de natuur te zijn.  Ik ben een rondje gaan lopen en even in het dorpje gaan kijken. Nou ja dorpje, wat losse hutjes. Helaas hadden de kinderen mij gauw in de gaten en had ik een horde van twintig luid zingende en You You (1e woord engels die ze leren), Forangi (vreemdeling) en Give me money, roepende kinderen achter mij aan. Ze zijn ontzettend vervuild maar wel vrolijk en lijken niet ondervoedt. 

In de ochtend ben ik nog voordat het licht werd op pad gegaan. Ik heb zitten genieten van de vogel, aap en nijlpaard geluiden en het is me met veel geduld gelukt om de colobus aapjes op de foto te krijgen. Ze zijn zo scherp dat ze al reageren op de klik van fototoestel en zich dan meteen weer verstoppen. 

Onderweg zijn we gestopt in een plaatsje  waar de rastafari's wonen. een profeet heeft ooit een keer gezegd dat alle Afrikanen weer terug moeten keren naar Afrika en zich verenigen zodat ze daadkrachtig kunnen worden. De leider van de rastafari's is de laatste kiezer van Ethiopie, Haile Selassie. Veel rastafari's zijn destijds teruggekeerd uit Jamaica en wonen nu in dit dorpje. Nou ja, inmiddels zijn daarvan ook weer een lading terug naar Jamaica, wat me voor kan stellen, want hier is het maar een stoffige boel. Dan kan je beter op een tropisch eiland zitten.
We hebben het museum bezocht waar we een rondleiding kregen van een vrolijke rasta dame. Er hing oa een foto van rasta's die het laatste avondmaal van jezus uitbootste. Wie zegt nl dat jezus blank was? 

Tijdens de rit kwamen we een begrafenisstoet tegen. De kist werd gedragen en heel veel mensen zongen en klapten. Ze zijn nl blij voor de overlevende dat hij terug naar God mag. Wij reden stapvoets door de menigte en ik klapte mee vanuit de auto, wat ze erg konden waarderen. 

In de middag hebben we een Dorzi stam bezocht. Zij zijn bekend om hun weeftechniek en hun huizen. De huizen zijn gemaakt van bananenblad en bamboe en zien eruit als korven. De jonge dieren, ouders en kinderen slapen er allemaal in, zo blijft het lekker warm. We moesten entree betalen om een rondleiding te krijgen, wat wel een beetje het gevoel gaf van een toneelvoorstelling. Ze lieten zien oa zien hoe ze hun brood maken. Ze halen  het binnenste van de bananenboom eruit en schrapen dat tot een smurrie. dat bewaren ze en als ze trek krijgen bakken ze er een soort pitabrood van. En het smaakt nog best goed ook! Ik weet helemaal hoe het moet dus ik kan zo met Expeditie Robinson meedoen. 
Ik ben nog even het dorpje ingelopen om toch wat van het echte leven te zien. Natuurlijk iedereen weer achter me aan en de kleintjes willen hand in hand met me lopen. Drie jongens plukten een appel voor me en een vrouw wilde dat ik haar huis kwam bekijken. Dat wilde ik niet, want daar verwachten ze geld voor. Ze vertelde mij dat haar vader erg ziek was en dat zij heel graag mijn pet wilde voor hem, want dan heeft hij minder last van de hitte. Ze bedoelde mijn Tarzan petje, die ik van Yvonne gekregen heb en waaraan ik ook wel gehecht was. Die heeft al aardig wat reisjes erop zitten en dat kon je inmiddels ook wel zien. Dus ach, als ik haar vader er blij mee kan maken, heb ik mijn petje maar aan haar gegeven. Hartstikke blij natuurlijk. Maar toen ik even later keek zag ik er een tiener mee lopen. En toen we weggingen zag ik aan het eind van de straat een peuter ermee op zijn hoofd lopen. Die vader gaat die pet dus nooit zien, waarschijnlijk is er helemaal geen zieke vader. Dat had ik kunnen weten, en op deze wijze beloon ik het bedelen, maar ik was even zwak en zwichte voor haar verhaal. Nou ja, in ieder geval is het hele dorp blij met de pet.

Vanuit de lodge hebben we prachtig uitzicht op twee meren en in een van deze meren hebben we een boottochtje gemaakt op zoek naar krokodillen en nijlpaarden. Die hebben we gezien, en veel vogels ook, maar ja, ik ben inmiddels wat gewend want spectaculair vond ik het niet. 

Doordat de laatste jaren de stammen van Ethiopie door toeristen bezocht worden hebben ze in de gaten gekregen dat dit geld op kan leveren. Dus als je een foto van iemand maakt willen ze er iets voor hebben en kleden en versieren zich extra bijzonder. Het is jammer dat het zo gaat maar de andere kant van de medaille is dat de traditie's zo in stand blijven. De gids heeft ons aangeraden om niet direct je fototoestel te pakken, maar eerst even aarden en contact maken. Dan is de nieuwigheid van ons af en gaat het allemaal wat relaxter. Vanmiddag op de markt heb ik dus helemaal geen foto's gemaakt en dat ging inderdaad een stuk beter. Ik heb her en der wat gekocht, mango's en avocado's enzo en ze lieten me ruiken en proeven als ik niet wist wat voor kruiden het waren. 

De dag erna zijn we de Omo vallei in gereden.  Onderweg zijn veel fruitplantages en zien we veel borden van de EU en USAaid die helpen en leren om het land op de juiste wijze te verbouwen. 
De kinderen die we tegenkomen bedelen hier niet zo maar, maar doen een dansje en hopen dan dat je ze wat toewerpt vanuit de auto. Het is een stuk vrolijker gezicht dan het gebedel. In Ethiopie zie je trouwens bijna geen vuil langs de kant, ze hergebruiken alles. De lege waterflessen die we hebben worden iedere keer blij in ontvangst genomen.  Maar goed ook, want ik drink hier minimaal 4 liter per dag. (ja, water!) 

We zijn een paar keer gestopt en direct stromen de mensen op ons af. Niet alleen om iets te verkopen, maar vooral uit nieuwsgierigheid. Toen ik aangaf dat ze mij best aan mogen raken wreven ze over mijn armen om te kijken of het witte (nou ja, zo wit is het niet meer) en de sproeten eraf konden. Ze voelden aan mijn haar (wat nu als touw aanvoelt), mijn kuiten en bovenarmen en zaten naar mijn ogen te kijken. Ik ben dan natuurlijk ook wel een hele bijzondere verschijning ;-)

Hoe verder we in de vallei kwamen hoe meer Hamar mensen we zagen. Zij smeren hun haar met boter en klei en dragen mooie versiersels. Pas als de vrouwen getrouwd zijn mogen zij hun haar laten groeien. De Hamar weet dat ze een bezienswaardigheid zijn en vragen geld voor een foto. Sommige kinderen maanden ons zelfs om te stoppen zodat ze wat geld konden verdienen. Ik hou niet zo van dat geposeer voor een camera, dus ik moet mijn best doen om toch nog mooie foto's te krijgen. Op de markten lukte dat wel, ik heb me verdekt opgesteld en heb me suf geschoten. Ze zien er prachtig uit en zo'n 80% kleed zich nog traditioneel. 

Als een jongen de weg naar volwassenheid aflegt moet hij over de ruggen van stieren lopen. Als het mis gaat dan is hij een loser voor het leven en zal hij liet zo makkelijk een vrouw vinden. De vrouwen laten zich met een zweep slaan om hun genegenheid voor de man te tonen. Hoe meer littekens ze op hun rug hebben, hoe meer aanzien, want dan hebben ze heel veel voor hun man over. Een hele bijzondere ceremonie dus en omstreden vanwege het slaan. En wij konden erbij zijn! Wat een ervaring was dat, ik ben er nog vol van. We zaten eerst bij de rivier, omdat dat voor hun een spirituele plaats is. De vrouwen zeurden de mannen echt om ze te slaan en veel ruggen lagen letterlijk open. Ze worden geslagen met een dunne tak en het moet pijn doen want de huid splijt uiteen, maar de vrouwen blijven lachen en zeuren even later om nog een klap. Ze hitsen ze op door te springen waardoor de ringen en bellen die ze dragen geluid maken. Ik vond het moeilijk om de zweepslagen aan te zien, maar het is hun traditie en die respecteer ik. 
De jongen die moest springen zat zich middenin de drukte voor te bereiden, bloednerveus natuurlijk. Zijn haar is in een hanekam geknipt en hij wordt niet versierd, sterker nog, hij loopt naakt over de stieren. De andere mannen verven hun gezichten met klei en boden aan om dat bij mij ook doen, dus ik liep er prachtig bij.
Op een gegeven moment is het zover en worden de koeien bijeen gedreven. Door middel van een soort dobbelspel wordt het aantal stieren, hoe vaak hij erover heen moet en de rest van zijn leven voorspelt. Hij treft het, acht stieren en acht keer er over heen en dat is veel. Het bijeen houden van de stieren is al een kunst en dan gaat het gebeuren. Hij neemt een aanloop en springt op de eerste rug en rent over de ruggen heen. Het gaat hem soepel af en daardoor lijkt het niet moeilijk, maar hij moet toch even op zo'n rug springen, zo'n 1.40 m hoog. Het lukt hem alle acht de keren en dan wordt het voor ons tijd om af te taaien, de stam gaat feestvieren. 
Het was heel bijzonder om erbij te zijn en niet veel mensen kunnen dat meemaken. Met je camera in je hand voelt het wel alsof je inbreuk maakt, maar het geld wat we ervoor betalen gaat rechtstreeks naar de jongen toe en zo hebben zij er ook voordeel van.

Het luxe van de hotels hebben we ingeruild voor drie nachten in een tentje. Ik vind dat helemaal geen probleem, want met een hotel verblijf je toch vaak in een stadje en nu zitten we heerlijk in de natuur. Vanuit mijn tentje heb ik uitzicht op een Rivier, ware het niet dat deze helemaal droog ligt. Het is hier in de vallei sowieso gortdroog en bloedje heet. Al krijg ik het natuurlijk voor elkaar dat het begon te regenen, dat gebeurd wel vaker als ik een tentje op zet... 
s Nachts lig ik wakker van het gezang en dans van de stammen om ons heen. Zij kunnen er wat van, ze gaan door tot half zes! 
De derde nacht sliepen we in een national park met alleen een waterput als sanitaire voorziening. We hebben om het kampvuur zeer sterke lokale drank zitten drinken waarbij ik de rol als dj op me genomen hebt. Het was erg gezellig... 

In de Omo vallei wonen zo'n 15 verschilende stammen die regelmatig ruzie met elkaar hebben en waarbij er doden vallen. De stammen hebben verschillende traditie's maar de meeste hebben wel te maken met de adoratie van een man en het feit dat hij alles bepaalt. Bij de een krijgt de vrouw zweepslagen als ze iets niet goed heeft gedaan, mannen hebben meerdere vrouwen, vrouwen maken zich mooi dmv lipschotels, litteken versiersels of sieraden alleen maar om de man te paaien. Besnijdenis vindt hier nog veelvuldig plaats, de clitoris wordt op vroege leeftijd al weggehaalt. Zij vinden dat een mannelijk lichaamsdeel en pas als het weg is zijn ze een vrouw. 

We zijn bij een Karo-stam en bij een Mursi-stam geweest. Karo lijkt veel op de Hamar en zijn vriendelijk, al proberen ze wel zoveel mogelijk geld af te troggelen. Maar we hebben het eerste half uur ons fototoestel niet gepakt en toen ging het allemaal wat gemoedelijker. Het ging het tegenovergestelde bij de Mursi stam. Zij zijn de stam waarbij veel vrouwen een schotel in hun lip hebben. 
Niet omdat het nou zo praktisch is, maar ze doen het voor de schoonheid. Zodra hun man in de buurt is hebben ze hem in. Ook dit is omstreden omdat het nogal eens gebeurd dat een lip uitscheurt. De mursi houden van origine niet van buitenstaanders en ze zijn daarom ook niet vriendelijk tegen toeristen. Maar ze begrijpen wel dat het de weg is om geld te krijgen. We werden direct belaagd,  take photo, 5 birr! Ze pakten me constant vast en hielden stug vol ondanks dat ik vertelde dat ik geen foto wilde, al zakte de prijs wel. Op een gegeven moment kwam er een lange krijger naar me toe, maakte likkende bewegingen met zijn tong terwijl hij naar mijn kruis keek en gebaarde of we samen buiten het dorp gingen. Met andere woorden, zullen we even sexen voor een paar birr? 
Het geeft een vervelend gevoel om zo belaagd te worden. Aan de andere kant zijn de toeristen hier debet aan. Het zou beter zijn om ze helemaal met rust te laten. 

Ik zag een hele lading dozen afkomstig uit de USA in een dorpje staan. Daar bleek olie in te zitten, als ontwikkelingshulp voor de bevolking. Het dorp snapt niet waarom ze het krijgen, ze hebben zelf olie en genoeg landbouwproducten om geen honger te hoeven hebben. Maar goed, als die Amerikanen het toch geven... Ik snap er ook geen klap van. 

En nu zijn we weer terug in Addis. Hebben we toch maar weer 4500 km afgelegd en dat zijn veel rijdagen geweest, want doorrijden is er niet altijd bij. 

Vanavond gaan we de tour afsluiten in een traditioneel restaurant met dans. En morgen ben ik van plan om voor niks een dagje bij het zwembad van het Hilton te gaan liggen... 
Ik vlieg morgennacht weg en kom zondagochtend om 07:10 uur aan. 

Ethiopie is een veelzijdig land en ik heb vooral genoten van het zuiden. Het is heel bijzonder dat de stammen nog in zo'n grote getale traditioneel leven en bijna niet beinvloed zijn. Als ik daar op een markt liep met al die vijzonder geklede mensen dan besefte ik wel hoe speciaal dat is. Zo zijn er niet veel plekken op de wereld. Het hoogtepunt was natuurlijk het Bull springen, niet alleen omdat dit een hele bijzondere gebeurtenis is, maar ook omdat ze niet gericht waren op de toeristen. 

Al met al heb ik, samen met Uganda en Zanzibar, weer een prachtige reis achter de rug en heb ik er weer dik van genoten. Het is heerlijk om zoveel te beleven. Weer bedankt voor het meelezen en de berichtjes, het is fijn om die aandacht te krijgen! 

De foto's zijn weer aangevuld: https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/UgandaZanzibarEnEthiopie?authkey=Gv1sRgCNvhvqnflPoy

Let the journey never end....

Veel liefs!

PS: Pap.......68........