Ayurveda

Ik merkte dat ik het weer nodig had om in mezelf te keren. Er gebeurde teveel en ik heb behoefte om een stap verder te zetten. Ruimte voor bezining, reflectie en rust. En vooral ook zon en warmte, want de winter duurt me echt te lang. Cindy had geen tijd vanwege haar werk en alleen op een tropische eiland voelt heel alleen als je er ook samen kan zitten, dus ik zocht iets anders. En gevonden, namelijk een Ayurveda treatment. Ayurveda komt uit India en is verbonden met yoga. De basis is dat lichaam en geest verbonden zijn, een holystisch dus. Als je lichaam iets aangeeft, een kwaal, een breuk, dan wil je geest misschien iets zeggen, en andersom. Het staat niet los van elkaar. Een paar jaar geleden geloofde ik daar weinig van en ik nam de dokter niet echt serieus als die vertelde dat het stress was. Ik kon er (toen) zo weinig mee. Toen mijn meniscus scheurde was ik op mijn hoogtepunt van mijn burn-out, alleen ik gaf er nog niet aan toe. Je knie staat voor standvastigheid zeggen ze, nou in dit geval klopt dat aardig. Nog geen week later melde ik me ziek en ben ik niet meer teruggekeerd op mijn werk. Een harde les maar ik luisterde niet eerder naar mijn lichaam, die achteraf genoeg seintjes had gegeven en nog steeds kan geven.
Ayurveda gaat ervan uit dat je drie dosha’s in je lichaam hebt, astrologisch bepaald: Vata (lucht en ether), Pitta (vuur) en Kapha (water en aarde). Ieder mens heeft een of twee doshas die prominent zijn, maar je hebt ze alle drie in je. Het is belangrijk dat deze doshas voor jou, dus wat jouw natuurlijke samenstelling, in balans is en je levensenergie weer stroomt. Oke, tot zover dat.

Ik heb mezelf enorm getrakteerd op het beste Ayurvedisch centrum in Kapala, Zuid-India, waar de Ayurveda van oorsprong vandaan komt. Want als je het doet, doe het dan bij de roots.
Een lange vlucht om er te komen, maar doordat ik de businness lounge ingeglipt was in Oman was het nog aardig te doen. Beetje brak kwam ik aan maar toen ik een slinger van jasmijn om kreeg, een kokosnoot in mijn handen en namaste hoorde knapte ik helemaal op. Op wat een prachtige plek was ik beland. Een uitstekend onderhouden tropische tuin tegen een berghelling met cottages met rieten daken ertussen, een mooi zwembad, uitzicht op zee...paradijselijk eigenlijk.

Direct ‘s middags al had ik een afspraak bij de dokter, waarna ik na een vragenformulier, bespreken van mijn klachten en een check up, te horen kreeg dat ik met name een Pitta ben en mijn Kapha ook zeer aanwezig. Desondanks is mijn Vata uit balans en mijn Pitta te sterk aanwezig. De dokter kan het voelen aan je de wijze waarop je hart klopt in je pols. Dat ik Pitta ben klopt wel, ik voel veel vuur in mij. Dus de komende twee weken moet ik Vata eten en drinken. Geeft niet, al het eten is verrukkelijk en de keuze bij het buffet enorm. Vata is met name wat zachter, milder eten zoals wortels, bieten, zoete aardappel. En die maken ze hier met heerlijke curry’s... Verder kreeg ik medicijnen en oogdruppels, alles op kruiden basis. Geen idee wat je slikt, maar weet je dat thuis wel?
En daarna mijn eerste behandeling. Even wennen zeg maar. Olie, olie, olie. Daar lag ik dan in mijn papieren onderbroekje te glibberen en te glijden. Olie op mijn huid vind ik nog door daar aan toe, maar door mijn haar iets minder. Ik werd hier goed getest op mijn controle loslaten. Nog een dik abrikozen masker op mijn gezicht en een kruidenpakking op mijn knieen en na twee uur was ik klaar.
En toen hoorde ik ook bij de scene: een vette kop met haar, een rode kamerjas, iets van je lichaam ingepakt en medicijnen op tafel. Net een kuuroord hier. Ik heb nogal wat wantrouwen in mij (werk eraan om dat te temperen) en toen ik de eerste twee nachten de buurman hoorde overgeven en iedereen met zijn kwaaltjes aan tafel zag vroeg ik me sterk af wat ik hier aan het doen was. Maar het went. Die kwaaltjes zijn met name aandachtsplekken, en aandacht dat was waar ik voor kwam.

Het ritme zat er snel in. Om vijf uur beginnen de kerkgangers van het dorp luid te zingen (Zuid India is met name katholiek), om half zes zelfstandige meditatie, om half zeven ademhalingstechnieken, half acht ontbijt, zwembad/strand of chakra meditatie, om elf uur lange yoga les, lunch, zwembad/strand 1600 uur behandeling, 1930 uur diner, 2100 uur naar bed. En dat viertien dagen. Er zaten momenten tussen dat ik me begon te vervelen, maar als ik dat weer liet gaan werd het eigenlijk prettig. Veel momenten voor mezelf waarin ik mooie stappen heb gezet en er weer een laagje af heb kunnen pellen.

De behandelingen veranderen om de paar dagen. Voor de ontspanning kreeg ik , terwijl ik lag, kruidenolie in langzame stralen over mijn voorhoofd gegoten, het voelde voor mij troostend en ongemakkelijk tegelijk. Ik ben gewassen als een baby, door twee personen werd ik zachtjes overgoten met kruiden water en later met olie en nog later met melk. Ik kreeg een oogspoeling waarbij ik de eerste keer zo bang was voor wat het zou doen, dat mijn spieren de volgende strak stonden. Gelukkig stond daar iedere dag een massage door twee personen tegenover. Ik heb ghee gedronken en gesnoven. Ik heb mijn oren uit laten roken. Een voetmassage, in dit geval de voeten van de therapeut en mijn lichaam. Ik heb verschillende pakkingen gehad, ben gescrupt en heb een detox ondergaan. Die detox bestond uit olie drinken en leeglopen maar. En daarna nog drie dagen anaal olie ingespoten voor de puntjes op de i zeg maar. Hoe bedoel je je ongemakkelijk voelen...

Ik vond het allemaal niet zo prettig en ontspannend als ik van te voren had gedacht. Ik moest behoorlijk vaak uit mijn comfortzone. De olie is mijn haar maakte dat ik me onwijs vies voelde en ik kreeg het er maar niet uitgewassen. Na zeven keer wassen gingen mijn handen nog glimmen als ik ze erdoor heen haalde. Ik vond het moeilijk om mijn grens hierin aan te geven, wilde niet zeuren en klagen, maar besefte me dat het niet zeuren is, maar voor jezelf opkomen. De dokter reageerde lief en attent en verlangde niet dat ik door zou zetten, iets wat ik eigenlijk wel van mezelf verlang. Met het resultaat dat ik geen olie meer in mijn haar kreeg. Dat maakte het voor mij een stuk aangenamer....

In zo’n resort merk je niet heel erg dat je in India bent, behalve de soms luidde geluiden. Een keer ben ik in de ochtend naar de vissers gaan kijken. Die trekken de netten met 20 man vanuit het strand naar binnen. Aangezien de netten behoorlijk ver liggen zijn ze er zo’n 45 minuten mee bezig, zwaar werk. Ik stond ernaar te kijken, maar voelde me zo’n toeschouwer dus besloot ze te gaan helpen. Veel indieers zijn maar kleine mannetjes dus ze waren wel blij met een beetje spierkracht extra. Prachtig vonden ze het. Mijn spieren konden het wel hebben, maar mijn tere handjes niet, na 15 min had ik vijf blaren.... stomme zet. Ze konden er bij de artsenpost wel erg om lachen.

Ook een boottocht door de backwaters gemaakt, een natuurgebied met veel water. Ik had me daar veel van voorgsteld, het is een bekende plek hier in India, maar het viel enorm tegen. Overal dreef plastic wat aangespoeld is vanuit de oceaan en de meeste vogels waren gevlogen. Wat doen we deze wereld toch aan. Las dezelfde week in de krant dat er in Ierland een walvis was aangespoelt met kilo’s plastic in zijn lichaam. Dit terwijl er net ontdekt is dat als de walvissen populatie op sterkte zou zijn, zij het CO2 probleem op zouden kunnen lossen. Maar ja, er is nog maar een derde over en met de vervuiling zal dit snel minder worden. Een verloren zaak. Triest.

Gedurende de tijd werd heel steeds gezelliger omdat ik meer contact kreeg met de anderen. In het begin had ik vooral behoefte om alleen te zijn om vervolgens behoefte te krijgen in aanspraak en wat lol. En die vond ik op het juiste moment, natuurlijk. Met name met drie vrouwen onwijs leuk gehad, vanaf onze tafel klonk alleen maar gelach. Er word mij regelmatig gevraagd of ik op lange reizen de sociale contacten niet mis. Maar mijn ervaring is juist dat je op reis mooie contacten op doet, en vaak intenser. Alsof je je tribe ontmoet.

Of de Ayurveda allemaal werkt weet ik natuurlijk op de langere termijn. Nu is het in ieder geval wel zo dat ik ‘s morgens mijn bed uit spring in plaats van met krakende en stijve knieën. Er is weer rust in mijn lichaam en geest. Ik voel me fit en gezond. En ik ben drie kilo afgevallen, ondanks het drie keer per dag ruimschoots eten.

Na al deze luxe heb ik mezelf weer even met twee voeten op de aarde gezet door in Kovalam een simpel hotelletje te nemen. De ongeloofelijk aardige en gastvrije eigenaar heeft me een warm welkom gegeven en het sfeertje is er laid back, wat goed past bij het voormalig hippie dorpje. Het is met name strand, surfen en toeristenwinkeltjes hier en in eerste instantie was ik een beetje teleurgesteld. Maar de woorden van de yoga docent van die ochtend gonsten nog door mijn hoofd: zorg dat je zelf altijd eerst positieve gedachten hebt in plaats van negatieve. Deze gedachten hebben namelijk invloed op je geest, je lichaam en ook het universum. En dat klopt natuurlijk als een bus. Dus ik gauw me gedachten omgegooid met het resultaat dat ik een achteraf steegje vond vol met leuke kleine winkeltjes en niet veel later in een gezellig cafeetje achter een heerlijk chai latte de zonsondergang zat te bekijken. Ik heb hier nog even twee dagen zon meegepakt voordat ik weer voor een maandje de donkere dagen in ga.
Morgen 20 uur reizen, en dan vlieg ik in een paar open armen!