Copa, Copacabana

Ola Amigo's!

Nou de volgende dag toch weggekomen uit de Jungle. Ik begon me die avond steeds beroerder te voelen dus maar vroeg het mandje ingegaan. De volgende ochtend bleek dat ik op de vlucht stond van 15:30 uur. Het was die dag bloedheet, dus je zou zeggen dat het allemaal zou gaan lukken. De hele ochtend ziek in de hangmat geschommeld en om 14:00 uur naar de maatschappij geschuifeld. Wat bleek, ondanks het mooie weer was de eerste vlucht niet doorgegaan. Ik stond dus geboekt voor de vlucht van 1800 uur. Dat betekende dan ook dat ik niet meer met de bus verder zou kunnen en in La Paz moest blijven. Gelukkig ben ik niet de kleinste en heb ik mijn brede schouders ertussen gezet. Er kwamen vijf mensen niet opdagen voor de vlucht van 15:30 uur en wat denk je; gaan ze die een voor een bellen! En dat terwijl er een groep van 18 man staat te wachten. Uiteindelijk kwamen er twee niet opdagen, dus ik heb (met die brede schouders) een plaatsje kunnen bemachtigen. Dat was wel weer op het laatste moment, ik moest achterop een taximoter (met rugzak en al) met spoed naar het vliegveld en tien minuten later ging ik de lucht in. Maar ik ging!

In La Paz een taxi genomen naar het busstation en daar direct overgestapt in een minibusje naar Cobacabana. Dat busje is helemaal volgepropt, ze hebben er gewoon een extra rij ingemaakt. Nou ben ik al niet de langste, maar mijn knieen kunnen er dus gewoon niet tussen. En dan proppen ze mij nog in het midden ook. Je begrijpt, het was een lange rit. En maar hopen dat ik het volhield en niet naar de wc moest rennen... Ze hadden met verteld dat de rit 3 uur zou duren, maar na 4,5 uur waren we er eindelijk! Ik was het spuugzat en liep op mijn wenkbrauwen een hotel te zoeken. Ik vond gelukkig een eenpersoonskamer en ben direct me mandje ingegaan. Met de nodige medicijnen in mijn mik, voelde me net een apotheekje.
De volgende morgen uitgeslapen, douchje genomen, schone kleren aan en het ging allemaal wel weer. Langzaam maar weer wat gaan eten en het plaatsje gaan bekijken. Copacabana ligt aan Lake Titikaka en is het hoogst bevaarbare meer van de wereld. Het ligt op 3820 meter hoogte en is behoorlijk groot, 230 km bij 97 km. Ik merkte direct dat ik weer de hoogte ingegaan was, dat betekend weer voetje voor voetje lopen. Het meer is prachtig, helder en op de achtergrond besneeuwde bergen. 's nachts is het hier berekoud, maar overdag schijnt de zon en warmt het snel op tot een graad of 22. Copacabana is een bedevaartsoord want er staat een bijzonder Mariabeeld in de Cathedraal. Ik weet het verhaal niet precies, maar het is net zoiets als Lourdes. De Cathedraal is prachtig aan de buitenzijde, maar de binnenzijde is zo kitsch als het maar zijn kan. En ik zag niets bijzonders aan dat Mariabeeldje... Voor de Cathedraal stonden een tiental versierde busjes en auto's. Deze worden daar twee maal per dag gezegend en mensen komen daar speciaal voor naar toe.
Op een heuvel aan het plaatsje gelegen is de plek waar de pelgrims heen gaan. Ik dus ook, maar met name voor de zonsondergang die hier echt prachtig is. Wat een klim, mijn longen hadden het weer zwaar. En nog een race tegen de klok ook, want die zon wacht niet op mij. Maar gelukkig nog op tijd en weer een paar mooie foto's gemaakt.
Daarna gegeten in een heerlijk restaurant waarvan de eigenaar duits is. Ik durfde even geen risico te nemen. De tafels waren allemaal gereserveerd maar ik mocht aanschuiven bij een belgisch stelletje, dus dat was wel gezellig.

De volgende ochtend met de boot naar Isla del Sol. Dat is een heilig eiland voor de Inca's omdat zij vooral de zon aanbaden. Je wordt afgezet aan de onderzijde van een Incatrap, en bedankt! Pffff, wat een klim. De trap in Leysin is daarbij vergeleken een kippeeintje. Totaal kapot kwam ik boven aan, (4024 m) en op zoek gegaan naar een hoteltje. Daarna de track op het eiland gaan lopen. Ik dacht dat doe ik wel even, met die vierdaagse in mijn benen. Nou, niet dus, het was een behoorlijke klim en het viel vies tegen. Daarbij was ik ook nog niet echt onder de indruk van de track, het eiland is vooral erg droog en dor. Aan het eind van de rit stond een ruine van de heilige plaats van de Inca's. Dit bestond uit een soort offerplaats en wat vervallen huizen. Tja, wat moet ik daar van zeggen. Daarna langs de kust teruggelopen. Al met al heb ik, met de trap erbij, een tocht van 8 uur gelopen en dat op een soepje en wat koekjes! Het wordt nog wat met die billen van mij!

s avonds met een groep gaan eten, heerlijke vis en een gezellige avond. Na een redelijke koud nachtje een verrassende warme douche gekregen. Mijn t shirt weggegeven aan de dochter van de eigenaar, die er ontzettend blij mee was.
Nu zit ik weer in Copacabana en stap zo op de bus naar Puno, in Peru.

Ik ben inmiddels weer helemaal opgeknapt en voel me weer oke. Ik moet wel zeggen dat ik me de afgelopen dagen voor het eerst eenzaam gevoeld heb. Helemaal toen ik ziek was verlangde ik naar mijn eigen bedje en een knuffel van mijn moeder. En toen ik daar alleen liep over dat eiland vroeg ik me ook even af waar ik mee bezig was. Het was fijn dat ik werd uitgenodigd om mee te gaan eten en daar knapte ik weer van op. Ik ga nu weer met frisse moed op weg naar Peru, nieuw land, nieuwe belevenissen. Ach, die gevoelens horen er ook bij en het valt me eigenlijk mee dat ik dat nu pas voor het eerst heb. Het is ook wel logisch, ik ben na ongeveer drie weken samen met Ineke en daarna met de Canadezen, weer alleen aan het reizen. Is even wennen dus.

Het lukt me niet om mijn foto's van mijn grote camera erop te zetten, maar van mijn kleine camera is het wel gelukt. En dat zijn met name de foto's van de fietstocht. Dus als je zin hebt om te kijken:

http://picasaweb.google.nl/waarispascale/Bolivia?authkey=OPrwWQhbLCk

Leuk dat zoveel mensen mijn berichten lezen, ik wist niet dat ik zoveel contacten had!

Zet 'm op Daphne! De laatste loodjes en ik hoop een lichte bevalling. Daarna schijn je je het allergelukkigst te voelen!!!! Enne Frank, jij ook sterkte he, voor een vader is het ook allemaal niet makkelijk! Kus!

Jelle: Veel plezier daar! Hakuna Matata. Ben blij dat je mijn huisje zo goed in de gaten houdt!

Mis jullie ook!

Veel liefs, Pascale