Net Spanje....

Buenos Dias mis Amigos!

In Puno in een goedkoop hotel geslapen. Prima hotel, eigen kamer met badkamer, dus voor mijn doen, harstikke luxe! Het nadeel van een hotel is dat je geen gezamelijke ruimte heb, dus het is wel erg ongezellig. Mijn reisboek is daar niet altijd duidelijk over, en ik heb dan ook geen zin meer om verder te zoeken.
Dus in de middag Puno ingelopen. Nou, daar is dus geen klap aan! Een winkelstraat met toeristenshit en een plein met kerk. Nou ja, eerst maar even de trip voor de volgende dag geboekt en van ellende maar een cafe ingedoken. Daar met een Fransman mijn Spaans geoefend, want hij sprak geen Engels. Zeker twee uur zitten kletsen, en al was het een beetje spanlish, het ging toch best redelijk.

De volgende ochtend vroeg met een toer mee naar de eilanden in Lake Titikaka. Eerst naar de Islas Flotantes, de drijfende eilanden. Dit zijn eilanden gemaakt van riet waar de Uros bevolking op woont. Zij zijn destijds gevlucht voor de Inca's en sindsdiens wonen zij op die eilanden. Ze hoeven niet naar het vasteland, ze hebben alles wat ze nodig hebben. Sinds de toeristen komen hebben ze wel wat geld waardoor ze wel wat luxe artikelen hebben. (midden in een traditionele dans ging een mobieltje af, ha ha ha) Ze leven van de visvangst, vogels en eten de wortels van het riet. Zo'n paar honderd man wonen op die eilanden, iedere familie op hun eigen eiland. Alle eilanden worden elke dag door toeristen bezocht en dat maakt het wel een beetje een atractie. Desondanks vond ik het wel de moeite waard, want het is toch maar een apart leven!

Daarna naar Isla Taquile waar een ander traditioneel volk woont. Zij staan bekend om de wijze waarop zij kleding weven. Heerlijke vis gegeten, dansvoorstelling gezien en over het eiland gelopen. Mooi eiland met oude gebouwen, torens en vensters.

Tijdens deze excursie een stel ontmoet die ik al ken uit Potosi. Zij waren ook van plan om naar Areguipa te gaan en hebben mij een hostel aangeraden.
´s avonds maar weer eens pizza gegeten (ze hebben hier in Zuid Amerika meer pizzaria's per m2 dan in Italie) en wat gelezen in een cafe. Om nou al om 8 uur op je kamer te gaan zitten...

De busreis naar Arequipa was niet erg comfortabel, ondanks dat ik vooraan in de dubbeldekker zat. De bus was vies, vol, de stoelen hingen op half elf, het was warm en benauwd en we stopten om de haveklap. Naast de chauffeur 'werkten' er nog zo'n vijf man in de bus, die gezellig bij de chauffeur zitten. En die moeten natuurlijk elk even uit de bus om te eten, om te drinken, om te plassen, omdat ze een bekende zien, omdat ze wat af moeten geven, of ophalen etc etc. Wat een ergenis. Maar goed, na 7 uur was ik er. Het hostel is heerlijk, met een terras, tv met dvdspeler en een reisorganisatie. In de middag samen met dat koppel en nog vier anderen een toer geboekt voor morgen om te gaan tracken in de Canon en condors te gaan zien.

Wat een mooie stad is Arequipa! Net Spanje, met prachtige pleinen, witte gebouwen, zuilen, palmbomen en terrassen. En op de achtergrond drie vulkanen, echt prachtig allemaal. Lekker geslenterd en daarna op het terras van het hostel gezeten. Weer eens een Nederlands boek gevonden, dus lekker zitten lezen. ´s avonds met een belg gegeten en al zou je denken, makkelijk om in je eigen taal te spreken, mooi niet want ik verstond er geen klap van!
Daarna nog even alleen een cafeetje ingegaan om een Pisco Sour te drinken. Dat is een Peruaans likeurtje en erg lekker. Beetje frisse smaak met limoen.
In het hostel nog een halve film zitten kijken, daarna vielen mijn luikjes dicht.

Vanmorgen al om 6 uur wakker gemaakt omdat ze precies voor het hostel een electriciteitspaal moesten vervangen. Umph, best vroeg. Uiteindelijk tot half acht volgehouden en daarna de stad ingewandeld. Ik was een van de eerste die het Monasterio Santa Catalina in liep. Dat is een klooster, maar dan zo groot dat het een dorp is binnen de stad. Dit klooster is in 1580 opgericht en is tot op heden nog steeds een klooster. Pas in 1970 is het opengesteld voor publiek. Het is een spaans klooster en de nonnen die er in het begin woonden hebben het ervan genomen. Ze hadden allemaal een eigen appartement, werksters en veel luxe. Na een aantal jaren vond de paus dat wel welletjes en moesten ze soberer gaan leven. Het is alsof je terug gaat in de tijd en of je Spanje binnenloopt. Prachtige rode en blauwe muren, binnenplaatsjes, mooie kronkelige straatjes en veel planten en bomen. Ik heb eerst een rondje gemaakt om foto's te maken omdat er bijna nog geen mensen waren. Een medewerker sprak me nog aan omdat hij verbaast was dat ik zo snel ging. Ik heb hem uitgelegd dat ik voor een tweede ronde ging. Tijdens de tweede ronde alle kamertjes van de nonnen bezocht. Ze kookten boven openhaarden en in de keukens kon je het vuur nog ruiken. Alle nonnen hadden een eigen appartementje met tuin en keuken. Best luxe dus. Maar er waren ook veel zelfkastijnings atributen, dus zo makkelijk was het leven ook weer niet.
In het klooster zit ook een restaurantje. Echt een oase, groen gras, luxe lounchebanken en heerlijke broodjes. En gewone Europese prijzen natuurlijk. Je begrijpt, ik heb er heerlijk gezeten, broodje gegeten en gelezen. Na ongeveer 3 uur bezoek liep ik het klooster uit, tot groot genoegen van de medewerker die het prachtig vond dat ik er zolang geweest was.

Het gaat mij niet lukken om de laatste foto's erop te zetten. Waarschijnlijk is mijn geheugenkaart defect. De foto's, zo'n 200, staan er wel op, maar komen niet tevoorschijn in de computer. Ik heb inmiddels contact gezocht met en Nikon en Scandisk en ik hoop dat het te verhelpen is. Ik heb nog een geheugenkaart en die werkt wel, gelukkig. Alleen die is een stuk kleiner, dus ik hoop dat het allemaal snel verholpen is.

Lieve Johnny,
Heel erg gefeliciteerd met je verjaardag! Ik ga een Piscolikeurtje op je drinken! Je kadootje zit al in mijn rugtas op je te wachten.

Heel veel liefs, Pascale