Het is een wereldwonder!

Hallo allemaal!

wat een gezellige berichtjes. En zelfs van lezers die ik niet verwacht had, leuk! En Mirrelle, wat leuk om je weer eens te 'spreken'. Afspraak lijkt me leuk, maar dan moet je ff je email laten weten.

Okee, ik zit inmiddels al een tijdje in China, maar het laatste berichtje was uit Mongolie, dus daar begin ik dan maar weer. S avonds zijn we eens heerlijk Indiaas gaan eten, we waren wel eens toe aan iets met smaak. Het restaurant kwam uit de Lonely Planet, maar bleek dus in een 5 sterren restaurant te zitten. Nou ja, we waren er toch al, dus we dachten, laat de armoe de pest maar krijgen, wij gaan er eens wat Toekroek tegen aan gooien! Heerlijk gegeten, echt gesmuld. En toen die rekening....21000 Toekroek. Dat is 15 euro, ha ha ha.
De volgende dag vroeg het treintje in. Die bleek echt tjokvol te zitten met toeristen. Er zat maar een Mongolier op, en die hadden wij in de coupe! Wat een mazzel. Nou ja, ze bleek de hele dag in bed te liggen, wat betekende dat wij, samen met een nederlandse vrouw, op een bankje samengepropt moesten zitten. De rit was prachtig, dwars door de woestijn. Je zou denken, die heb je nou wel gezien, nou dat klopt ook wel, maar het blijft toch wel mooi. Op de stations was verder niets te beleven, maar dat was eigenlijk ook wel logisch, want die mensen hebben ook niet veel om te verkopen. De volgende ochtend werden we wakker in China, heel mooi ruig landschap, en heel groen! En het werd steeds warmer, zo'n 23 graden. In de trein was het bloedheet, je moet er toch niet aan denken om die rit in de zomer te maken. We mochten er ook bijna nergens uit, want we hadden tien minuten vertraging. Dus als we eruit sprongen werden we meteen weer teruggejaagd door de vrouwen van de trein. Daar stond ik toch al niet mee op goede voet, want ik had gewaagd er iets van te zeggen dat zij een toilet voor hun zelf hielden en wij in de rij stonden voor de andere. Niet dat het wat hielp hoor, het enige wat je hoort is een schreeuwend: No, No, No!

En toen Beijing! Wat een gafe stad! En met blauwe lucht en 23 graden! We zijn meteen naar het Tian'anmenplein gelopen, het grootste plein van de wereld! De meeste kennen het wel van die foto waar een student voor de tank staat, het plein van de hemelse vrede. De grote van het plein zie je niet direct, want in het midden staat een groot mausuleum van Mao. Maar dan nog is het een joekel hoor. We zijn heerlijk door de stad gelopen, wat een leuke sfeer. Je ziet nog veel terug van de Olympische spelen, het is vrij schoon en goed georganiseerd. S avonds in zo'n helverlicht eethuisje gegeten, verrukkelijk! Nog een ander straatje gevonden, wat meteen ons favorietje werd. Allemaal boetiekjes, barretjes, restuarantjes en leven op straat. Heel leuk. In die straat een Massagetentje gevonden. Nou, daar waren we wel aan toe. Mijn vader nam een hele massaga en ik een voetmassage. Ik had het mijn voeten tenslotte nog beloofd tijdens de vierdaagse. Nou heerlijk hoor! Alleen hebben ze mij daarna weer iets aangepraat waar ik achteraf spijt van had. Op mijn rug werden een soort jampotjes gezet, die ze vacuum lieten trekken. Zou goed voor je zijn. Nou het enige wat je eraan over houdt zijn 7 rode vlekken en een stijve nek! Die vlekken zien er niet uit, ze zitten er nu nog op, een dag of vier later. Gelukkig heeft mijn vader het ook gehad, dus zijn we samen toegetakeld, gedeelde smart is de halve tenslotte.

We waren maar drie dagen in Peking, dus vroeg op pad dan maar. Eerst naar het plein toe en het eens goed bekeken. Ongeloofelijk hoeveel mensen naar een dode meneer willen kijken, er stonden wel kilometers lange rij voor het mausuleum. Het ging best snel hoor, maar je moet er maar zin in hebben. Wij dus niet. Wij zijn de Verboden stad gaan bekijken. Heel handig om dat op zaterdag te gaan doen, stervensdruk natuurlijk! Overal groepen met gekleurde petjes die als enige doel hebben om bij elkaar te blijven en dus soms dwars door je heen willen. Maar eigenlijk bleek die drukte wel leuk te zijn, de chinezen zijn namelijk wel leuke mensen. Ze duwen wat af, maar niemand vindt dat erg en ze blijven beleefd. Omdat wij groter zijn kijken we overal overheen, makkelijk hoor. In de stad voel en zie je wel wat een machtig man zo'n keizer was. Een gigantisch paleis, waar het voetjesvolk destijds op grote afstand was. Erg mooi allemaal, maar ik moet wel zeggen, op een gegeven moment heb je het wel gezien. De stad in dus! We zijn een Hutongwijk ingegaan. Daar leven de mensen dus kriskras door elkaar en vind alles plaats op straat. Je kan zo'n straatje inlopen waar mensen lopen. Ze wonen in kleine kamertjes en hebben met elkaar in de gezamelijke tuin een keukentje en douche gecreerd. De was hangt her en der en met wat fietsen, plantjes en vollieres is het plaatje compleet. Op straat zitten ze spelletjes met elkaar te doen, eten te maken of te eten of ze zijn met elkaar aan het sporten. Dat zie je trouwens ook in alle parken, ontzettend leuk.
Natuurlijk wilden we het vogelnestje zien, dus op naar het Olympisch dorp. Prachtig mooi en heel bijzonder om er te zien omdat je het zoveel op tv hebt gezien. Ook het bubbeltjeszwembad gezien. We wilden heel graag het vogelnestje in, we zagen nl wel mensen binnen lopen, dus je zou zeggen dat moet lukken. Nou van het kastje naar de muur en weer terug, maar wij kwamen er niet in! Geen kassa of ingang te vinden en de ene bewaker wees naar links en de volgende weer naar rechts. En geen engels spreken, we snapten er geen klap van. Jammer.

Veel chinezen spreken trouwens geen engels, dus het is best wel eens lastig communiceren. Sommige willen het wel heel graag leren en die komen op straat naar je toe om te vragen of ze je ergens mee kunnen helpen. Waar het dan op neer komt is dat ze even engels willen oefenen. Wel lachen, ze worden soms zelfs door een familielid ofzo naar voren geduwd.
Van het chinese schrift is natuurlijk helemaal niets te maken, maar het meeste blijkt in het engels vertaald te zijn. Maar dan echt op lachwekkende manieren en vaak wordt je er niets wijzer op en weet je nog niet wat je op je bord krijgt.
Het eten is echt smullen. We eten gewoon waar de chinezen eten en zien wel wat we krijgen. Met handen en voeten kom je een eind en eigenlijk heeft het alle keren goed uitgepakt. En het kost geen klap, voor 10 euro zit je met zijn tweeen te ploffen.

En dan die Chineze muur! Wat een kippevel moment! Hier moet je geweest zijn, heel gaaf. We hadden ervoor gekozen om er tien km op te gaan lopen, van de ene naar de andere plaats. Kippe-eindje zou je zeggen, maar zelfs voor deze ervaren wandelaar geen appeltje eitje hoor. Constant klimmen en dalen. De muur ligt daar op de rug van de berg in een hele groene omgeving. Prachtig! Twee blaren opgelopen, een op mijn hiel en een op mijn wijsvinger van het foto's maken. 110 (!). Wie wilde er ook weer een dia-avondje?
Met een flying fox (ben zo internationaal bezig, weet ff niet meer wat het in het nederlands is, maar via een touw hangend naar beneden) de berg afgezeild.

De volgende dag ben ik naar de Tempel van de Hemel gegaan en is mijn vader bijzondere gebouwen gaan bekijken. Hij is onder andere nog een keer naar het vogelnestje gegaan en is met een groep meegesniekt. Hij werd nog door de politie tegengehouden, maar uiteindelijk hebben ze hem maar naar binnen laten gaan. De reden waarom weet ik niet....Maar hij heeft het dus mooi wel gezien!
Ik dus naar de tempel. Die was mooi en leuk om te zien, maar wat nog veel leuker was, was het park eromheen. Heel druk, want de chinezen waren er aan het voetbalbadmintonnen, dansen, fitnessen, badmintonnen, zwaarddansen, kaarten, andere spelletjes, zingen, muziek aan het maken, vliegeren etc etc aan het doen. Zo vrolijk! Nog een prachtig concert meegemaakt van wel zo'n 150 kelen die onder de bomen aan het zingen waren onder leiding van een dirigent, prachtig.
Ik ben even tussen de mensen die spelletjes doen gaan zitten om wat te lezen. Het leuke is dan dat de chinezen stoppen om naar mij te kijken. Zo'n knappe verschijning is natuurlijk niet niks!
De tempel lag in het midden van het park en diende ertoe om de keizer zijn gebeden op te zeggen. Je mag daar ook een wens doen voor het leven....
Er is een tempel van de echo waarbij je dus een echo hoort of mensen aan de overkant heel makkelijk kan verstaan. Ik hoorde daar allemaal niets van, maar het had wel tot het gevolg dat iedereen tegen de muur aan het schreeuwen was, heel grappig.

En dat was het dan weer voor Peking. Echt een stad om heen te gaan, ontzettend leuk. Wij hadden heerlijk weer, en alleen de laatste dag last van smok. Maar die is dan ook wel heel erg, je ziet de hoge gebouwen amper. Het sloeg heel erg om mijn keel en op mijn ogen. Het kan mij voorstellen dat het in de zomer dus niet te harden is, maar verder is de stad echt een aanrader!!!

En nu zitten we dus in Xian. Gisteren met de bus naar het Terracotaleger gegaan. Weer een wereldwonder! Ongeloofelijk wat daar onder de grond gestopt is. De eerste keizer van China was bang voor het hiernamaals en heeft om zijn tombe heen een leger van terracota begraven om hem te beschermen. Dit is in 1974 ontdenkt en ze zijn nu nog bezig met de opgravingen. De beelden zijn op ware grote en zien er heel mooi en nog gaaf uit, al zijn de kleuren er wel af. En het zijn er heel veel, als is dit nog maar het topje van de berg. Indrukwekkend en ook weer heel bijzonder om er te zijn en het te zien.
Gisterenavond over de markt gelopen, waar rotzooi, snuisterijen en eten verkocht werd. Veel bbq's en chinees fondue, waar de groente in bouillon gekookt wordt en dan met een pittige pindasaus overgoten wordt. Alweer smullen! De waren de enige toeristen binnen, dus best spannend, maar we voelen ons nog steeds goed. (afkloppen)

Straks op het vliegtuig naar Shanghai, de laatste twee dagen van de reis. Zou heel graag verder willen gaan, helemaal als je de verhalen hoort van de reizigers die allemaal een jaar op pad zijn!
Nou ja, ik mag niet klagen....

Heel veel liefs!!!!