Buseneenbuseneenbus en een caribisch eiland
Door: Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
09 Maart 2009 | Nicaragua, Granada
Lieve familie en vrienden!
Het was me een weekje wel. Niet al te positief, want ik ben ziek geweest (nog niet fit), ben het bussen zat, vroeg me sterk af waar ik in godsnaam mee bezig ben. Kom ik ook nog op een eiland die iddylisch aan zou doen, nee hoor, zit het vol met Amerikanen die daar de winter overbruggen. Maar goed, ik zal het op volgorde gaan vertellen;
Vanaf Flores ben ik met de bus (5 uurtjes) naar Rio Dulce gegaan. Daar werd ik iets te vroeg de bus uitgegooid zodat ik niet kon vinden waar ik heen moest. Nou blijkt Rio Dulce vol te zitten met gepensioneerde Amerikanen met een zeilboot, die op hun zeilboot wonen. Een soort bejaardentehuis dus. Ik kwam dus zo`n Amerikaan tegen die zo aardig was om mij met zijn bootje naar de juiste plek te brengen. Hij dropte mij bij een hele leuke Nederlander die daar een cafeetje heeft (na tien minuten al uitgevogeld of hij een vriendin heeft, ja dus). Via hem kwam ik terecht bij een heerlijk hostel, direct aan het meer, alleen bereikbaar met een bootje, lekker rustig, hangmatten en gezellig. Nou, daar was ik wel even aan toe. Rio Dulce ligt aan een meer welke bereikbaar is met een rivier vanuit zee. Deze rivier is prachtig met mooie natuur. Doordat Rio Dulce zo gunstig ligt komen er veel zeilers om hun boten weer even op orde te krijgen voor de rest van hun reis. Dat geeft een leuk sfeertje. Ik ben er achter gekomen dat dat toch wel de ideale manier van reizen is. Je huis altijd bij je, heerlijk op het water en je verkast weer eens als je zin hebt. Met andere woorden, ik ga mij thuis maar eens in de zeilersscene begeven, op zoek naar een knappe kapitein!
Ik heb mij in het hostel eens lekker verwend met een pedicure, er liep een jongen rond die de opleiding volgt. Nou wat mij betreft; geslaagd! En voor het eerst van mijn leven loop ik met nagellak op mijn tenen rond.
Ik ben met een suf toeristenbootje de rivier overgaan naar het plaatsje Livingstone. Dit plaatsje zit vol met voormalige slaven, dus ineens liep ik tussen de negers. Leuk, dat zorgde voor een caribisch, beetje jamaicaans sfeertje.
Op de terugweg een stortbui over me heen gekregen, alsof je onder de emmer van de sauna stond. Ongeloofelijk, wat een water kan er uit de lucht komen. Het bleef regenen, dus de volgende dag maar weer in de bus gestapt. Dit was een lange rit, op weg naar een Caribisch eiland in Honduras. De boot naar dat eiland kon ik niet meer halen, dus ik moest een nachtje slapen in La Ceiba. We waren met 6 toeristen vanuit de bus op zoek naar een hostel. Het bleek dat de boot, vanwege de storm, die dag niet had gevaren, dus het plaatsje zat goed vol. We kwamen bij een hostel met 5 plekken en je begrijpt, ik bleef over. Het kwam er op neer dat ik mijn privekamer kreeg, namelijk op een opklapbedje in de bezemkast achter een gordijn.... Wat een nacht, bijna niet geslapen. Het stadje zelf voelde s avonds onveilig aan, dus ben van ellende bij de Pizzahut gaan eten.
De volgende ochtend vroeg naar de boot. Ik voelde me niet fit, maar dacht dat het in eerste instantie aan de slechte nacht lag. De boottocht duurde zo'n anderhalf uur. Best goed te doen, al dachten anderen er anders over, de plastic zakjes om over te geven werden automatisch uitgereikt en de meeste maakten er gebruik van.
Op het eiland, Roatan, samen met een Amerikaanse jongen een Cabana gedeeld. Dat was voor een nacht, daarna twee nachten een privecabana gehad, lekker luxe. Het eiland bleek vol te zitten met Amerikanen, alle prijzen stonden in dollars, veel hamburgers te verkrijgen en overal luid geschreeuw. Niet zoals ik het verwacht heb. Ik werd dezelfde dag ook nog ziek, diarree. Ik denk dat ik zo'n 30 keer per dag op de toilet zat, dus moest er een beetje bij in de buurt blijven. Geleeft op brood met pindakaas. Als ik dat gegeten had keek mijn lichaam er eens naar en nam er tien minuten later afscheid van..
Het eiland staat bekend om te duiken dus de derde dag heb ik toch een duik gemaakt. Dat was ietwat lang geleden dat ik dat voor het laatst gedaan had, dus ik ben maar met een opfrissing begonnen. Het was gaaf om weer eens te duiken, de onderwaterwereld is toch wel heel speciaal. Er waren niet zo veel vissen, maar wel 5 schildpadden gezien! Ik heb je wel gemist als Buddy hoor Son!
Na drie dagen had ik het wel gezien, dus weer op pad. Dat betekende in de boot en in de bus (5 uur). In San Pedro overnacht, waar ik laat aankwam en weer vroeg weg ging, want ik moest om 4 uur s ochtens alweer op het busstation zijn. Daar weer in de bus, dit keer voor 12 uur. Pffff, K..bussen! Deze bus was redelijk luxe, de meeste bussen waar ik inzit zijn oude bussen uit Amerika, die afgekeurd zijn, ontzettend smerig en met stoelen die op half elf hangen.
Na de rit kwamen we aan in Nigaragua, in de hoofstad Managua. (is trouwens landje nummer 50!)
Daar wilde ik helemaal niet zijn, dus samen met een Zweedse jongen een taxi gedeeld naar het busstation om op weg naar Granada te gaan. Die taxi zat eigenlijk prima en de rij voor de bus stond ons niet zo aan dus we hebben ons verwend met een taxirit naar Granada. Ongeveer een uurtje later kwamen we daar aan. Granada is een koloniale stad aan een groot meer. Ik heb er nog weinig van gezien, dat ga ik nu doen.
De Zweed en ik hebben een kamer gedeeld. Ik ben nog steeds aan de race en hij heeft koorts. Lekker stel zo...
veel liefs, Pascale
Het was me een weekje wel. Niet al te positief, want ik ben ziek geweest (nog niet fit), ben het bussen zat, vroeg me sterk af waar ik in godsnaam mee bezig ben. Kom ik ook nog op een eiland die iddylisch aan zou doen, nee hoor, zit het vol met Amerikanen die daar de winter overbruggen. Maar goed, ik zal het op volgorde gaan vertellen;
Vanaf Flores ben ik met de bus (5 uurtjes) naar Rio Dulce gegaan. Daar werd ik iets te vroeg de bus uitgegooid zodat ik niet kon vinden waar ik heen moest. Nou blijkt Rio Dulce vol te zitten met gepensioneerde Amerikanen met een zeilboot, die op hun zeilboot wonen. Een soort bejaardentehuis dus. Ik kwam dus zo`n Amerikaan tegen die zo aardig was om mij met zijn bootje naar de juiste plek te brengen. Hij dropte mij bij een hele leuke Nederlander die daar een cafeetje heeft (na tien minuten al uitgevogeld of hij een vriendin heeft, ja dus). Via hem kwam ik terecht bij een heerlijk hostel, direct aan het meer, alleen bereikbaar met een bootje, lekker rustig, hangmatten en gezellig. Nou, daar was ik wel even aan toe. Rio Dulce ligt aan een meer welke bereikbaar is met een rivier vanuit zee. Deze rivier is prachtig met mooie natuur. Doordat Rio Dulce zo gunstig ligt komen er veel zeilers om hun boten weer even op orde te krijgen voor de rest van hun reis. Dat geeft een leuk sfeertje. Ik ben er achter gekomen dat dat toch wel de ideale manier van reizen is. Je huis altijd bij je, heerlijk op het water en je verkast weer eens als je zin hebt. Met andere woorden, ik ga mij thuis maar eens in de zeilersscene begeven, op zoek naar een knappe kapitein!
Ik heb mij in het hostel eens lekker verwend met een pedicure, er liep een jongen rond die de opleiding volgt. Nou wat mij betreft; geslaagd! En voor het eerst van mijn leven loop ik met nagellak op mijn tenen rond.
Ik ben met een suf toeristenbootje de rivier overgaan naar het plaatsje Livingstone. Dit plaatsje zit vol met voormalige slaven, dus ineens liep ik tussen de negers. Leuk, dat zorgde voor een caribisch, beetje jamaicaans sfeertje.
Op de terugweg een stortbui over me heen gekregen, alsof je onder de emmer van de sauna stond. Ongeloofelijk, wat een water kan er uit de lucht komen. Het bleef regenen, dus de volgende dag maar weer in de bus gestapt. Dit was een lange rit, op weg naar een Caribisch eiland in Honduras. De boot naar dat eiland kon ik niet meer halen, dus ik moest een nachtje slapen in La Ceiba. We waren met 6 toeristen vanuit de bus op zoek naar een hostel. Het bleek dat de boot, vanwege de storm, die dag niet had gevaren, dus het plaatsje zat goed vol. We kwamen bij een hostel met 5 plekken en je begrijpt, ik bleef over. Het kwam er op neer dat ik mijn privekamer kreeg, namelijk op een opklapbedje in de bezemkast achter een gordijn.... Wat een nacht, bijna niet geslapen. Het stadje zelf voelde s avonds onveilig aan, dus ben van ellende bij de Pizzahut gaan eten.
De volgende ochtend vroeg naar de boot. Ik voelde me niet fit, maar dacht dat het in eerste instantie aan de slechte nacht lag. De boottocht duurde zo'n anderhalf uur. Best goed te doen, al dachten anderen er anders over, de plastic zakjes om over te geven werden automatisch uitgereikt en de meeste maakten er gebruik van.
Op het eiland, Roatan, samen met een Amerikaanse jongen een Cabana gedeeld. Dat was voor een nacht, daarna twee nachten een privecabana gehad, lekker luxe. Het eiland bleek vol te zitten met Amerikanen, alle prijzen stonden in dollars, veel hamburgers te verkrijgen en overal luid geschreeuw. Niet zoals ik het verwacht heb. Ik werd dezelfde dag ook nog ziek, diarree. Ik denk dat ik zo'n 30 keer per dag op de toilet zat, dus moest er een beetje bij in de buurt blijven. Geleeft op brood met pindakaas. Als ik dat gegeten had keek mijn lichaam er eens naar en nam er tien minuten later afscheid van..
Het eiland staat bekend om te duiken dus de derde dag heb ik toch een duik gemaakt. Dat was ietwat lang geleden dat ik dat voor het laatst gedaan had, dus ik ben maar met een opfrissing begonnen. Het was gaaf om weer eens te duiken, de onderwaterwereld is toch wel heel speciaal. Er waren niet zo veel vissen, maar wel 5 schildpadden gezien! Ik heb je wel gemist als Buddy hoor Son!
Na drie dagen had ik het wel gezien, dus weer op pad. Dat betekende in de boot en in de bus (5 uur). In San Pedro overnacht, waar ik laat aankwam en weer vroeg weg ging, want ik moest om 4 uur s ochtens alweer op het busstation zijn. Daar weer in de bus, dit keer voor 12 uur. Pffff, K..bussen! Deze bus was redelijk luxe, de meeste bussen waar ik inzit zijn oude bussen uit Amerika, die afgekeurd zijn, ontzettend smerig en met stoelen die op half elf hangen.
Na de rit kwamen we aan in Nigaragua, in de hoofstad Managua. (is trouwens landje nummer 50!)
Daar wilde ik helemaal niet zijn, dus samen met een Zweedse jongen een taxi gedeeld naar het busstation om op weg naar Granada te gaan. Die taxi zat eigenlijk prima en de rij voor de bus stond ons niet zo aan dus we hebben ons verwend met een taxirit naar Granada. Ongeveer een uurtje later kwamen we daar aan. Granada is een koloniale stad aan een groot meer. Ik heb er nog weinig van gezien, dat ga ik nu doen.
De Zweed en ik hebben een kamer gedeeld. Ik ben nog steeds aan de race en hij heeft koorts. Lekker stel zo...
veel liefs, Pascale
-
08 Maart 2009 - 14:32
Erwin:
Als je nu die schildpadden maar niet hebt aangestoken. Lezen wij straks in de krant dat er een of andere rare schildpaddenziekte is uitgebroken in het car.gebied, grinnik.
Misschien moet je eens wat meer vitamientjes eten, Pas!!! Of zal ik even langskomen om je te verzorgen........
Weer een leuk reisverhaal om te lezen, Pas....
Bye.......Erwin -
09 Maart 2009 - 06:18
Stef:
ik heb een boot, ik heb een boot, ik heb een boot, ik heb een boot, ik heb een boot, ik heb een boot ik heb een boot, ik heb een boot........ -
09 Maart 2009 - 16:12
Henk Van Lemel:
Hallo Lieve Pas,
Even de schouders eronder, hier zou je ook ziek worden. Wind (veel) hagel regen etc do I need to say more. We blijven smullen van je epos around the world.
Heeeel veeeel knufs van Gerard en mijzelf. -
09 Maart 2009 - 16:58
Nol:
Geniet jij nu maar nog even voordat je het weet zit je weer lekker binnen bij ons
Kus -
10 Maart 2009 - 05:52
Simone:
Wat is 12 uurtjes in een bus.............straks mag je weer fijn vier dagen lang 12 uur lopen...nee dat is leuk???!!!! Ziek ben ik ook....van het feit dat ik mij door jou heb laten overhalen om mee te gaan naar Nijmegen...wat klaag je nou eigenlijk?
Ben nu al drie weken op zoek naar die lekkere broodjeszaak van jou...kom maar snel terug om mij te begeleiden want die uitleg van jou heeft nergens toe geleid...
Vette zoen! -
10 Maart 2009 - 17:03
Naomi:
Wat een verhaal zeg hahah en inderdaad lekker stel jullie!
Je moet wel lang in de bus zitten zeg.
Maarja als je het maar naar je zin heb dan ben ik blij.
Als je terug komt gaan we denk wel weer bij anneke eten he.
Maar dat duurt nog wel eventjes.
Nog veel plezier daar en tot de volgende keer.
dikke kus uit nederland van je liefste nichtje.
hou van je. -
10 Maart 2009 - 19:01
Kirsten:
Hoi Kanjer!
Ik zie dat Henk je site weer gevonden heeft.Ik zat bij hem in de bus (slechts 15 minuten hoef je in A'dam maar in de bus te zitten haha) en dacht ik zal hem de link effe doormailen maar da's niet meer nodig. Was leuk je weer te spreken Henk!
Les 1: Alle leuke mannen zijn bezet en sommige minder leuke mannen gelukkig ook!
les 2 Ik kan zeilen en vind het heerlijk op het water dus daten!
Les 3: Die knappe kaptein heb je niet nodig
Ik hoop dat je bent opgeknapt. Hier alles goed maar het wordt tijd voor het voorjaar met een zonnetje. Liefs Kirs en een knuffel van Col. -
12 Maart 2009 - 14:23
Karina:
Lieve Pascale,
Wat maak je toch weer veel mee! Ik zou bijna jaloers worden....
Geniet maar lekker, ik lees je verslag wel weer.
Knuffel xx -
01 Mei 2009 - 21:46
Erik Van Lemel:
jammer dat je ziek werd een mooi verslag -
01 Mei 2009 - 21:48
Erik Van Lemel:
ik typte van lemel in en toen zag ik dit ,ik denk dat we familie zijn een verre dan,want alle van lemels in nederland zijn familie -
01 Mei 2009 - 21:51
Erik Van Lemel:
ik zag het al op deze site die henk is mijn broer uit amsterdam en ik uit barger-oosterveld (emmen)drente
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
