On tour in Marroco
Door: Leo en Pascale
Blijf op de hoogte en volg Cheers to Happiness
16 November 2011 | Marokko, Rabat
Nou de tweede nacht naast de zandduinen ben ik letterlijk mijn tent uitgewaaid. het klapperde aan alle kanten en mijn tentje werd van driepersoons een eenpersoonstentje. Ik heb het eerst een paar uur genegeerd, maar toen er een laagje zand op me begon te liggen ben ik om half zes mijn tent op gaan ruimen. Wat een nacht. Het voordeel was wel dat ik een prachtige zonsopgang heb gezien.
Dit was de dag dat de teams die extreme gaan rijden zich scheiden van de rest, na drie dagen sluiten we weer aan. De extreme route gaat over zand, grind, gaten, rivieren etc. We hebben getwijfeld over wat we zouden doen, maar besloten dat Dakar halen ons doel is en dat het niet verstandig is om extreme te gaan rijden omdat de kans groot is dat Nikkelen Nelis het begeeft. Het was wel een moeilijke beslissing omdat je het gevoel hebt dat je er niet bij hoort als je niet extreme gaat doen.
Maar goed, met de volvo en de espace zijn we onderweg gegaan naar Zagora. Dit zou zo'n 420 km moeten zijn, maar we zagen op de borden dat het veel minder was. Later begrepen we waarom. De weg die bewijzerd was was nog niet af. Ze waren wel bezig met een nieuwe weg, en hadden de borden alvast maar geplaatst. We kwamen eerst door een dorpje heen waar we weer wat petjes uitgedeelt hebben. Het hele dorp liep uit, allemaal wilden ze een petje en een snoepje die de jongens van de volvo aan het uitdelen waren.
De weg vervolgde zich langs de nieuwe weg en bestond eerst uit verhard zand en daarna uit losse stenen. Dat is oppassen , want voor je het weet slaat zo'n kei een gat in iets waar geen gat in hoort te zitten. Gelukkig hebben we een beschermplaat onder de auto, wat enorm scheelt.
Het was echt aanploeteren en de weg werd alsmaar slechter. De omgeving maakte echter een hoop goed. We reden door de bergen heen en alles , maar dan ook alles bestond uit rotsen en keien. Niets groeit hier en het gaf een surrealistische sfeer. Heel bijzonder.
Op een gegeven moment voegde een Landrover zich bij ons. Hij zou een vriend van de Adam-Dakar challenge zijn, een garage hebben en onze uitlaat voor weinig fiksen. We willen helemaal niet dat onze uitlaat gefikst wordt, maar daar had hij geen boodschap aan. Hij bleef met ons meerijden, maar wij negeerden hem een beetje. Op een gegeven moment zegt hij dat we de weg niet konden vervolgen omdat daar zandduinen zijn en die zijn onbegaanbaar voor gewone auto's. Hij zou ons de weg wel wijzen. Het is altijd moeilijk wat je daarmee doet; is hij echt behulpzaam of neemt hij je in de maling en wil hij alleen maar geld verdienen? We besloten hem te volgen en van het goede uit te gaan. Maar hij leidde niet echt goed de weg, want deze ging ook over zand en bij de eerste korrels zaten we al vast. Hij heeft ons eruit getrokken, maar dat ging op zo'n brute wijze dat we wel klaar waren met hem. We hadden inmiddels bekijks van wat jongens gekregen en een van die jongens fluisterde ons in hoe we wel moesten rijden. Die verdiende een petje! Het klopte, die route leidde ons naar het dorp. De Landrover is bij ons gebleven en heeft ons naar de camping geleidt. Geen idee of hij nou ter goeder trouw was of niet, maar het is in ieder geval goed afgelopen.
In het stof rijden zorgt ervoor dat je je luchtfilter schoon moet maken of moet vervangen (wat heb ik er verstand van he). Maar daarvoor heb je een speciaal gereedschapje nodig die wij dus niet hadden. Dus op pad voor zo'n ding. De eigenaar van de camping bracht ons wel even naar een garage en dat bleek natuurlijk onze vriend te zijn. Hij had wel zo'n gereedschap maar moest er 25 euro voor hebben. Nou, dan kijken we nog wel even verder. Een mannetje met een brommertje wist nog wel een mannetje. Wij achter hem aan, en ja hoor, die had er een voor 4 euro. Dat is gauw verdiend! Hetzelfde mannetje zou ook wel bier voor ons kunnen regelen, want dat moet hier van de zwarte markt afkomen. Moesten we wel even wachten in de souvenirwinkel van zijn broer. Na 20 min wachten gaven we het op, dan maar geen bier. Uiteindelíjk heef de campingeigenaar nog wat biertjes kunnen regelen. Zo werkt het hier, iedereen regelt wat en kent weer een mannetje. Hat lastige is altijd wel dat je niet weet of je in de maling genomen wordt of niet, en je moet dus altijd opletten.
's Avonds bleken toch dat veel medechallengers ook niet voor de extreme route gekozen hebben en het werd nog gezellig druk op de camping.
Om half vijf werden we wakker gemaakt door de moskee die begon te roepen dat Allah groot is. Ik ben blij dat ik niet hoef te bidden en me dan nog even om kan draaien.
De volgende dag zijn we naar Ait Bennadou gereden. De route liep langs een berghelling met onderaan een prachtige oase met heel veel palmbomen. Buiten de oase was alleen maar droogte en rotsen. De dorpjes zijn gemaakt van leem (modder) en zien er mooi authenthiek uit.
Het oude dorp van Ait Bannadou staat op de Unesco lijst en is redelijk bewaard gebleven. Ook deze bestaat uit leem en het dorp is veel gebruikt in filmdecors waaronder The Gladiator. We hebben er een uurtje rondgedwaald en zijn daarna pizza gaan eten. We beginnen de marokaanse keuken al een beetje zat te worden, kip met wortel en aardappel maar dan in een Tajine (speciale pan) Ik wilde het nog niet opgeven en koos voor couscous. Die bleek te bestaan uit couscous met kip, aardappel en wortel... Niet echt een hele vooruitgang nie...
De volgende dag samen met de jongens van de Volvo doorgereden naar Itch. Het landschap wordt steeds desolater en het veranderd lagzaam in een woestijn. Kleine lemen dorpjes, wilde kamelen en bedoeiien. Mensen worden steeds donkerder van huidskleur en leven traditioneler. Meer vrouwen in burka's, meer mannen die rondhangen. Ik moet langzaam afscheid gaan nemen van mijn korte broek en mij degelijker gaan kleden :-( Veel mensen stoppen en zwaaien naar ons. Icht is een heel klein dorpje waar weinig te beleven is, maar er is wel een camping met lekkere zitplaatsen met kussens, een heel
klein zwembad, lekker eten en bier en wijn. Hier hebben we een rustdag, voordat we de sahara gaan doorkruisen. We hebben nu bijna 5000 km gereden vanaf NL, dus het is wel even lekker om niet in de auto te ziten.
Vandaag een sms gekregen van John en Wendy, zij staan al bij de grens met Mauretanie en we gaan ze dus niet meer zien. Jammer, ik had me er wel op verheugd.
Mijn vader slaapt nog steeds iedere nacht in de auto en hij slaapt daar prima. het past precies, als hij zijn benen tussen de voorstoelen doet kan hij zich nog strekken. Ik zet iedere avond mijn tentje op en heb gelukkig een slaapzak die tot -30 kan, want de nachten zijn hier berekoud. Op een matrasje van 4 cm liggen went, al beginnen mijn heupen afben toe te klagen. Overdag is het hier tussen de 20 en 28 graden, het ligt eraan hoe hoog we zitten en hoe hard het waait. Bijna iedere avond gaan we met de kippen op stok omdat we het zo koud hebben.
De rustdag was heerlijk en op een wandeling naar het dorp na hebben we alleen maar gelezen en rondgehangen. Een van de vrouwen die hier werken werd onwel en je hoorde een klaagzang uit hun ruimtes komen. Ik ben even gaan kijken wat er aan de hand was en de vrouwen wezen naar haar hoofd, dus ze zal wel hoofdpijn hebben. Ik heb haar twee asprine gegeven, meer dokterskennis heb ik niet. Maar ze waren er heel blij mee, want zij hebben hier geen asprine.
Af en toe merk ik wel dat ik echt in een mannenwereld zit nu. Stoere verhalen waarvan de een niet onder doet aan de ander, boeren en technische gesprekken over de auto. Ze hangen nog net geen posters op ;-) Gelukkig zijn ze niet allemaal zo en gaan we veel om met de jongens van de volvo wat leuke gasten zijn.
Vandaag bijna 800 km door de Westelijke Sahara gereden. We zijn er nog niet uit of dat nou als extra land telt... In Marokko zie je veel politie contoles en we hadden vanmorgen nog niet uitgesproken dat het zo lekker is dat we elke keer door mogen rijden toen we vervolgens aan de kant werden gezet. En dat gebeurde de acht contoles daarna ook... Elke keer moeten ze een briefje hebben met onze gegevens en dan mogen we weer verder. Geen idee wat ze ermee gaan doen, kwartetten ofzo. Een keer hadden we niet gestopt voor een stopbord, er kwam tenslotte in de verste verte geen verkeer aan. Maar ja, de politie vond toch dat we een bekeuring verdienden. Hij begon met 4 x 70 euro. Na een klein protest werd dat 2 x 70 euro. Na veel excuses werd het 1 x 70 euro. Toen hij op mijn gegevens zag wat voor werk ik doe werd het een kadootje en konden we na twee petjes voor zijn kinderen wegrijden! De rest van de teamgenoten waren wel de pineut....
Het internet is hier heel langzaam dus foto's volgen later.....
liefs Team Nikkelen Nelis
Dit was de dag dat de teams die extreme gaan rijden zich scheiden van de rest, na drie dagen sluiten we weer aan. De extreme route gaat over zand, grind, gaten, rivieren etc. We hebben getwijfeld over wat we zouden doen, maar besloten dat Dakar halen ons doel is en dat het niet verstandig is om extreme te gaan rijden omdat de kans groot is dat Nikkelen Nelis het begeeft. Het was wel een moeilijke beslissing omdat je het gevoel hebt dat je er niet bij hoort als je niet extreme gaat doen.
Maar goed, met de volvo en de espace zijn we onderweg gegaan naar Zagora. Dit zou zo'n 420 km moeten zijn, maar we zagen op de borden dat het veel minder was. Later begrepen we waarom. De weg die bewijzerd was was nog niet af. Ze waren wel bezig met een nieuwe weg, en hadden de borden alvast maar geplaatst. We kwamen eerst door een dorpje heen waar we weer wat petjes uitgedeelt hebben. Het hele dorp liep uit, allemaal wilden ze een petje en een snoepje die de jongens van de volvo aan het uitdelen waren.
De weg vervolgde zich langs de nieuwe weg en bestond eerst uit verhard zand en daarna uit losse stenen. Dat is oppassen , want voor je het weet slaat zo'n kei een gat in iets waar geen gat in hoort te zitten. Gelukkig hebben we een beschermplaat onder de auto, wat enorm scheelt.
Het was echt aanploeteren en de weg werd alsmaar slechter. De omgeving maakte echter een hoop goed. We reden door de bergen heen en alles , maar dan ook alles bestond uit rotsen en keien. Niets groeit hier en het gaf een surrealistische sfeer. Heel bijzonder.
Op een gegeven moment voegde een Landrover zich bij ons. Hij zou een vriend van de Adam-Dakar challenge zijn, een garage hebben en onze uitlaat voor weinig fiksen. We willen helemaal niet dat onze uitlaat gefikst wordt, maar daar had hij geen boodschap aan. Hij bleef met ons meerijden, maar wij negeerden hem een beetje. Op een gegeven moment zegt hij dat we de weg niet konden vervolgen omdat daar zandduinen zijn en die zijn onbegaanbaar voor gewone auto's. Hij zou ons de weg wel wijzen. Het is altijd moeilijk wat je daarmee doet; is hij echt behulpzaam of neemt hij je in de maling en wil hij alleen maar geld verdienen? We besloten hem te volgen en van het goede uit te gaan. Maar hij leidde niet echt goed de weg, want deze ging ook over zand en bij de eerste korrels zaten we al vast. Hij heeft ons eruit getrokken, maar dat ging op zo'n brute wijze dat we wel klaar waren met hem. We hadden inmiddels bekijks van wat jongens gekregen en een van die jongens fluisterde ons in hoe we wel moesten rijden. Die verdiende een petje! Het klopte, die route leidde ons naar het dorp. De Landrover is bij ons gebleven en heeft ons naar de camping geleidt. Geen idee of hij nou ter goeder trouw was of niet, maar het is in ieder geval goed afgelopen.
In het stof rijden zorgt ervoor dat je je luchtfilter schoon moet maken of moet vervangen (wat heb ik er verstand van he). Maar daarvoor heb je een speciaal gereedschapje nodig die wij dus niet hadden. Dus op pad voor zo'n ding. De eigenaar van de camping bracht ons wel even naar een garage en dat bleek natuurlijk onze vriend te zijn. Hij had wel zo'n gereedschap maar moest er 25 euro voor hebben. Nou, dan kijken we nog wel even verder. Een mannetje met een brommertje wist nog wel een mannetje. Wij achter hem aan, en ja hoor, die had er een voor 4 euro. Dat is gauw verdiend! Hetzelfde mannetje zou ook wel bier voor ons kunnen regelen, want dat moet hier van de zwarte markt afkomen. Moesten we wel even wachten in de souvenirwinkel van zijn broer. Na 20 min wachten gaven we het op, dan maar geen bier. Uiteindelíjk heef de campingeigenaar nog wat biertjes kunnen regelen. Zo werkt het hier, iedereen regelt wat en kent weer een mannetje. Hat lastige is altijd wel dat je niet weet of je in de maling genomen wordt of niet, en je moet dus altijd opletten.
's Avonds bleken toch dat veel medechallengers ook niet voor de extreme route gekozen hebben en het werd nog gezellig druk op de camping.
Om half vijf werden we wakker gemaakt door de moskee die begon te roepen dat Allah groot is. Ik ben blij dat ik niet hoef te bidden en me dan nog even om kan draaien.
De volgende dag zijn we naar Ait Bennadou gereden. De route liep langs een berghelling met onderaan een prachtige oase met heel veel palmbomen. Buiten de oase was alleen maar droogte en rotsen. De dorpjes zijn gemaakt van leem (modder) en zien er mooi authenthiek uit.
Het oude dorp van Ait Bannadou staat op de Unesco lijst en is redelijk bewaard gebleven. Ook deze bestaat uit leem en het dorp is veel gebruikt in filmdecors waaronder The Gladiator. We hebben er een uurtje rondgedwaald en zijn daarna pizza gaan eten. We beginnen de marokaanse keuken al een beetje zat te worden, kip met wortel en aardappel maar dan in een Tajine (speciale pan) Ik wilde het nog niet opgeven en koos voor couscous. Die bleek te bestaan uit couscous met kip, aardappel en wortel... Niet echt een hele vooruitgang nie...
De volgende dag samen met de jongens van de Volvo doorgereden naar Itch. Het landschap wordt steeds desolater en het veranderd lagzaam in een woestijn. Kleine lemen dorpjes, wilde kamelen en bedoeiien. Mensen worden steeds donkerder van huidskleur en leven traditioneler. Meer vrouwen in burka's, meer mannen die rondhangen. Ik moet langzaam afscheid gaan nemen van mijn korte broek en mij degelijker gaan kleden :-( Veel mensen stoppen en zwaaien naar ons. Icht is een heel klein dorpje waar weinig te beleven is, maar er is wel een camping met lekkere zitplaatsen met kussens, een heel
klein zwembad, lekker eten en bier en wijn. Hier hebben we een rustdag, voordat we de sahara gaan doorkruisen. We hebben nu bijna 5000 km gereden vanaf NL, dus het is wel even lekker om niet in de auto te ziten.
Vandaag een sms gekregen van John en Wendy, zij staan al bij de grens met Mauretanie en we gaan ze dus niet meer zien. Jammer, ik had me er wel op verheugd.
Mijn vader slaapt nog steeds iedere nacht in de auto en hij slaapt daar prima. het past precies, als hij zijn benen tussen de voorstoelen doet kan hij zich nog strekken. Ik zet iedere avond mijn tentje op en heb gelukkig een slaapzak die tot -30 kan, want de nachten zijn hier berekoud. Op een matrasje van 4 cm liggen went, al beginnen mijn heupen afben toe te klagen. Overdag is het hier tussen de 20 en 28 graden, het ligt eraan hoe hoog we zitten en hoe hard het waait. Bijna iedere avond gaan we met de kippen op stok omdat we het zo koud hebben.
De rustdag was heerlijk en op een wandeling naar het dorp na hebben we alleen maar gelezen en rondgehangen. Een van de vrouwen die hier werken werd onwel en je hoorde een klaagzang uit hun ruimtes komen. Ik ben even gaan kijken wat er aan de hand was en de vrouwen wezen naar haar hoofd, dus ze zal wel hoofdpijn hebben. Ik heb haar twee asprine gegeven, meer dokterskennis heb ik niet. Maar ze waren er heel blij mee, want zij hebben hier geen asprine.
Af en toe merk ik wel dat ik echt in een mannenwereld zit nu. Stoere verhalen waarvan de een niet onder doet aan de ander, boeren en technische gesprekken over de auto. Ze hangen nog net geen posters op ;-) Gelukkig zijn ze niet allemaal zo en gaan we veel om met de jongens van de volvo wat leuke gasten zijn.
Vandaag bijna 800 km door de Westelijke Sahara gereden. We zijn er nog niet uit of dat nou als extra land telt... In Marokko zie je veel politie contoles en we hadden vanmorgen nog niet uitgesproken dat het zo lekker is dat we elke keer door mogen rijden toen we vervolgens aan de kant werden gezet. En dat gebeurde de acht contoles daarna ook... Elke keer moeten ze een briefje hebben met onze gegevens en dan mogen we weer verder. Geen idee wat ze ermee gaan doen, kwartetten ofzo. Een keer hadden we niet gestopt voor een stopbord, er kwam tenslotte in de verste verte geen verkeer aan. Maar ja, de politie vond toch dat we een bekeuring verdienden. Hij begon met 4 x 70 euro. Na een klein protest werd dat 2 x 70 euro. Na veel excuses werd het 1 x 70 euro. Toen hij op mijn gegevens zag wat voor werk ik doe werd het een kadootje en konden we na twee petjes voor zijn kinderen wegrijden! De rest van de teamgenoten waren wel de pineut....
Het internet is hier heel langzaam dus foto's volgen later.....
liefs Team Nikkelen Nelis
-
16 November 2011 - 22:55
Chantal:
Hè wat mooi om weer wat te lezen van jullie voor het slapengaan! Je schrijft echt superleuk Pascal! -
17 November 2011 - 07:43
Jelle:
Goede verhalen weer! Heb je al gecheckt hoeveel kamelen je waard bent? Met je blonde haren moet je minstens aan de 125 komen lijkt me, top 3-tje -
17 November 2011 - 09:35
Son:
Wauw, wat een leuk verhaal weer, ik lach me rot. Bij extreme wind en kou kan je misschien tussen de jongens van de Volvo in gaan liggen ?
:-0
Ik ga vanmiddag ook extreme: ben voor het eerst overblijfmoeder, hahahaaa!! -
17 November 2011 - 09:40
Johan M:
He Pascale. Mooie verhalen weer! Ben jaloers op je. en over die mannenwereld waar jij in zit..wees blij. Ik zit intussen in een vrouwenwereld op TGO6. Dodelijk vermoeiend.. Suc6 en doe voorzichtig. -
17 November 2011 - 10:07
Otto, Nynke & Mare:
Erg gave verhalen (we zien alles zo voor ons, zo beeldend vertel je het..)!!
Wat goed dat Leo toch lekker slaapt in de auto; is ie toch minder lang dan ie dacht..
dikke kus van ons! -
17 November 2011 - 10:20
Joep:
Ruikt wel beetje naar corruptie,Pascal,petjes ipv boete betalen!Neem aan dat je de teamgenoten 's avonds vrijgehouden hebt xx -
17 November 2011 - 10:32
Trudy:
he gelukkig ik kan weer verder met het spannende boek wel weer een geweldig reisverslag pascale wat kun je het leuk verwoorden allemaal en de foto`s zijn ook geweldig het geeft me het gevoel bij jullie te zijn.succes verder door de woestijn .heel veel groetjes en Leo. kus van je zus -
17 November 2011 - 13:00
Stef:
Ligt er eindelijk eens iets op je.......ga je opruimen !!!!!! -
17 November 2011 - 13:07
Allah:
Een moskee roept niet beste Pascale dat is een door mij uitgezonden imam met een toeter en wil je niet zo cynisch doen over mijn lengte, ik ben groter dan je denkt ! -
17 November 2011 - 13:12
Klaas Vaak:
Hey Pascale, dat zand strooi ik niet voor niets GVD !! -
17 November 2011 - 14:38
Henk V.:
Ik heb altijd al geroepen: Bekeuren is "maatwerk" en geen rücksichtloos grijze massa werk.
Doe voorzichtig en kom gezond terug. -
17 November 2011 - 20:49
Adrie En Nico:
het is nu 2145 we hebben samen jullie mooi verslag gelezen gr van ons uit w.waard -
20 November 2011 - 12:22
Anneke:
pascale een dikke knuffel en een kleintje
voor je vader.
hou het wel vol hoor tot 29 dec. -
21 November 2011 - 18:35
Naomi Nelis:
hey lieverds,
Mijn toetsweek is goed gegaan,
dus ben erg tevreden over mezelf!
Maar nu over jullie,
wat een gave verhalen en wat een onwijs mooie foto's.
Je moet is wat gaan doen met fotografie! want je hebt er echt talent voor.
Have fun xxxxxxxxxx -
21 November 2011 - 20:26
Ernestien:
Hallo Pascalle en vadertje,
wat leuk om te horen dat alles goed gaat en dat jullie het zo mooi allemaal vinden!! Geweldig avontuur weer! Doe maar niet stoer om mee te willen met de zandhappers, want de finish halen is veel leuker en belangrijker!! Veel plezier en succes onderweg! Ernestien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
