Genieten van de Amazone en bijkomen aan het strand

Manaus is een stad van 3 miljoen inwoners, midden in de Amazone. Het heeft een prachtig theater met daarvoor een heerlijk plein waar veel gebruik van gemaakt wordt. De kinderen waren aan het spelen, een band aan het reperteren, een openlucht bioscoopje en overal zaten mensen gezellig te kletsen. Bedenk dan de terrasjes en de zwoele avondtemperatuur erbij en je begrijpt dat ik daar wel lekker zat.

Ik had een tour voor drie dagen naar de Amazone geboekt. Omdat ik al in de Amazone geweest ben, in Bolivia, en ik toen gek werd van de muggen, dacht ik dat ik langer niet leuk zou vinden. Maar toen ik aan kwam op de lodge en de prachtige natuur zag en al die mooie dierengeluiden hoorde heb ik er meteen nog een nachtje bij geboekt.

Onderweg naar de lodge passeerden we 'The Meeting of the Waters', het punt waarbij de Rio Negro en de Rio de Amazona bijeen komen. De Rio Negro is donkerder van kleur, stroomt een andere kant op en heeft een andere temperatuur dan de Rio de Amazona. Hierdoor mengen ze niet en stromen de twee kleuren voor een aantal kilometers naast elkaar. Bizar gezicht!

De Amazone is momenteel droog, wat betekent dat er bijna geen water in de rivieren zit en we moeilijk ergens kunnen komen, maar ook dat er niet zo heel veel muggen zijn. Nog wel genoeg om 's avonds compleet aangekleed te moeten zijn, want er zijn er nog genoeg en de malariamug is juist nu aktief. En ik slik geen malariatabletten, dus ik moet opletten.

Het is er erg heet, 41 graden, en de luchtvochtigheid is heel hoog. Uit al mijn porieen komt vocht, ik loop met een handdoek om mijn nek om mijn gezicht af te deppen en mijn haar is de constant nat. Direct na de douche, tijden het afdrogen begin je alweer te zweten. Ik wist niet dat je het zo warm kon hebben!
Ik heb drie nachten in een hangmat geslapen, met een muskietennest erover heen. Het is wel even wennen maar op zich sliep ik wel aardig en het voordeel is dat het koeler is. Toen ik daarna in het hostel weer op een matras lag verlangde ik zelfs naar mijn hangmat, het was zo heet dat ik niet kon slapen. 30 graden, midden in de nacht!

De dieren hier zijn moeilijk te zien, maar gelukkig heb ik er al veel gezien tijdens mijn eerdere tripjes dus ik maak me er niet zo druk om. Toch nog wel even een aantal vogelspinnen, een muis van 40 cm groot, veel vogels en een luiaard gezien. Die luiaard is echt een opvretertje om te zien! En o ja, een kikkertje waar je als je eraan likt high wordt, of, bij een te grote lik, aan dood gaat. Nee jongens, ik heb het niet geprobeerden hij zit ook niet in mijn rugzak.

De gids legt veel uit over de planten en de medicijnen die hieraan ontrokken worden. Hartstikke interessant, helemaal als je bedenkt hoe ze daar toch achter zijn gekomen. Die Amazone levert heel veel medicijnen en smaken, waarvan nog niet eens alles ontdekt is. Ik realiseer me hoe belangrijk de Amazone is, en dus niet alleen voor de zuurstof die het ons geeft.

In de Amazone wonen nog veel indianen, waarvan sommige nog nooit of een enkele keren, met gecivaliseerde mensen in contact zijn gekomen. Als je deze mensen op wilt zoeken mag dat alleen voor onderzoek en er wordt zelden toestemming voor gegeven. Harstikke goed, als de mensen op ons zitten te wachten dan komen ze wel naar ons toe.
De mensen die in de omgeving van de lodge wonen leven nog steeds van de visvangst en de plantage. Sinds een jaar is hier elecriciteit en hebben ze tv. Op zich goed, het vereenvoudigd hun leven, maar het wordt ook wel weer beinvloedt. Van de overheid krijgen ze ook een bepaalde bijdrage in de vorm van geld, om de armoe te bestrijden. De familie waar we waren teelde vroeger rijst, maar dat kunnen ze nu kopen in de winkel dus dat doen ze niet meer. Tja.

Ook hier gingen we op piranha's vissen en ik dacht dat ik dat, met mij ervaring, wel even zou doen. Piece of cake. Gelukkig had ik niets gezegd, maar ik was van plan om de een na de andere vis binnen te trekken. Nou mooi niet dus, niet een! Nou zijn deze piranha's een stuk kleiner en niet om te eten dus een ramp was het niet.

Een nacht hebben we echt in de jungle doorgebracht. De hangmat tussen twee bomen, kampvuur aan (waar je vanwege de temperatuur niet bij wilt zitten), warme caiprinha's en gerookte vis die we (lees de gids) met een speer gevangen hebben. Echt Robinson dus. Ik vind dat ik daar toch wel voor geslaagd bent, want ik heb zelfs een levende worm gegeten! Die worm kruipt in een noot waarvan hij het binnenste op eet. Die noot hebben we opengekraakt en omdat die worm die noot heeft gegeten smaakt hij heel zoet en ik moet zeggen best lekker. De kinderen in de Amazone zijn er gek op. Alleen naderhand kreeg ik het toch een beetje benauwd want ik weet niet zeker of ik op de worm gekauwd heb en die zit dus misschien nog wel levend in mijn buik! Ik hoop dan maar dat hij een beetje van dijen houdt, want daar mag op zich wel wat van afgegeten worden....

Ik heb twee soorten zoetwaterdolfijnen gezien. De grijze en de roze. De roze zie je eigenlijk alleen maar lucht happen, dus je ziet met name zijn rug. Tijdens het slapen in de jungle hoorde ik constant die geluiden. De grijze wil nog weleens een sprong wagen, dus die zie je meer. Helaas doen ze dat nooit als je je camera klaar hebt.
De vissen springen sowieso het water uit, af en toe springt er ineens eentje aan boord, wat natuurlijk altijd veel gegil opleverde. Wel makkelijk vissen zo.

Toen ik terug kwam in Manaus bleek Manaus zoveel jaar te bestaan waardoor er een gratis voorstelling gegeven werd in het theater. Wat een mazzel! Het theater ziet er prachtig uit, nostalgisch en goed onderhouden. Het is van marmer, wat uit Italie over gekomen is. Manuas deed het zo'n 120 jaar geleden nl erg goed, toen het rubber hier ontdekt was. Helaas voor Manaus hebben een aantal slimmerikken de zaden van de boom meegenomen en in Azie geplant, wat de prijs aanzienelijk drukte. De weg voor het theater was zelfs gemaakt van rubber zodat je de telaatkomers niet hoorde.
De voorstelling betrof een jazzvoorstelling, op zich wel aardig, maar niet mijn favoriet. En omdat het in het theater ook best warm was zat ik na tien minuten al met mijn ogen dicht te kijken, dus ik ben er na een half uurtje maar tussen uitgeglipt.

De volgende dag ben ik naar Pipa gevlogen. Even een binnenlandse vlucht van totaal 8 uur, Brazilie is best groot!
Pipa is een surfersdorpje met eigenlijk maar een straat die vol zit met restaurants, barretjes en boetiekjes. Het trekt veel Braziliaanse toeristen aan en er hangt een relaxed sfeertje. Ik ben ook meteen in de ontspanstand gegaan. In de buurt liggen een aantal prachtige stranden, waarvan sommige alleen begaanbaar zijn tijdens eb. Een baai wordt druk bezocht door de dolfijnen dus daar ben ik meteen heen gegaan. Ook dit strandje is alleen begaanbaar tijdens eb, want je moet om een rotspartij heen lopen om er te komen. Het strandje is prachtig en lekker rustig en er worden nog bedjes verhuurt ook dus ik lag prinsesheerlijk te genieten. Aan mijn boek lezen kwam ik niet toe want de dolfijnen spelen vlak voor je neus en dat is zo gaaf dat ik niet op kon houden met kijken. Tijdens het zwemmen springen ze soms gewoon een meter voor je het water uit! Hoe gaaf is dat!

Even voor twaalf uur komt die gast van de beddenverhuur naar me toe om te zeggen dat hij het bed op gaat ruimen vanwege de vloed. Huh? Waar moet ik dan heen? Nou, je kan vier uur op het randje van het strand gaan zitten of nu heel gauw wegwezen. Shit, wegwezen dus. Het kon allemaal nog net, al moest ik wel over de rotsen heen klauteren. Net toen ik tegen mezelf zei dat ik op moest letten stapte ik op een losse rots en ging ik onderuit. Het resultaat is een lelijke wond op mijn knie en schaafwonden op mijn handen. Ik was blij dat ik bij de trap kwam die naar boven leidde. Daar zat een Nederlandse vrouw foto's te maken en we raakten aan de praat want er uiteindelijk toe leidde dat ze mij haar levensverhaal heeft verteld. Dat gebeurt vaak tussen reizigers, ook al ken je elkaar maar net, vaak heb je al na een half uurtje het gevoel dat je elkaar al langer kent en gaan de gesprekken ook echt ergens over. Mooi vind ik dat.

'S avonds met een Duits stel die ik ken uit de amazone en mijn kamergenootje in een heerlijk restaurantje gegeten en in het cafe belandt. De volgende dag was het plan dat ik een surfles zou nemen, maar vanwege mijn knie ging dat niet door. Ik heb de surfdude's maar vanaf het strand zitten bekijken, ook helemaal niet erg.

Gisteren was het volle maan dus er werd een full moon party gehouden op het strand. Ik dacht er lekker te gaan dansen, maar dat zat er niet in. Er was een kampvuur, er was bier en caiprinha's, sommige mensen maakten wat muziek en het was eigenlijk hartstikke gezellig! We moesten aan het eind nog haast maken, want de vloed kwam op en dan kan je niet meer van het strand af. Ik lag om vier uur op mijn bedje, en uitslapen gaat niet, dus ik heb vandaag een afspraak met mijn hangmat. Gisteren een leuke strandtent gevonden met goede muziek en cocktails, dus daar gaan we vanmiddag weer heen. En morgen nog even naar die dolfijnen kijken. Het lijkt wel vakantie...

Morgen vlieg ik naar Lissabon, waar ik woensdag een tussenlanding heb van 7 uur, woensdag, eind van de middag, ben ik weer thuis.

Brazilie is leuk en veelzijdig, en ik heb het weer goed naar mijn zin gehad. Je verkijkt je wel snel op de afstanden. Het is groter dan Europa! Ik had het goed georganiseerd waardoor ik veel gezien heb, maar veel reizigers zitten vast omdat de vluchten vol zitten. Ik heb heel veel verhalen gehoord van mensen die overvallen zijn en ik heb minder risico's genomen en ervoor gezorgd dat het mij niet is gebeurd, door vaker een taxi te nemen, geen spullen mee te nemen en scherp te zijn. Ik ben blij dat het me niet is overkomen, want ik zou niet graag op reis gaan met angst in mijn rugzak. Maar het zorgt er wel voor dat Brazilie een zwart randje heeft en ik ben ook benieuwd hoe ze dat gaan doen met de WK en de spelen. Ook het openbaar vervoer werkt niet goed en ik heb veel stadion gezien die nog lang niet af zijn dus het wordt nog wat.

Voor alle foto's van deze reis: https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/Brazilie?authkey=Gv1sRgCOy8tszi7vDqwQE

Bedankt weer voor het meelezen en de reaktie's. Tot de volgende!

Liefs, Pascale