Klein ommetje

Tijdens dat dagje strand natuurlijk, zoals je dat in Thailand hoort te doen, een massage genomen. Mijn vader kwam geradbraakt terug van een Thaise massage, die toch wel erg stevig was, dus die hoefde ik niet. En gezien mijn ervaring in Bali, had ik bedacht dat ze alleen aan mijn voeten mochten zitten. Het begon heel vriendelijk, maar op een gegeven moment bleek dat dat kleine Thaise vrouwtje een paar gemene stevige duimen die ze zo in mijn spieren drukte dat ze alle kanten op rolde, en ik ook. Maar dan drukte ze weer op een bepaald punt of liet die spier los en dan voelde je toch dat het lekker was. Genot na pijn zeg maar, pffff. Niet alleen mijn voeten, maar mijn hele benen kregen een behandeling en al die spieren mochten rollen. Het zweet stond in mijn handen en mijn vingers waren wit van het knijpen. Ze gooide mijn benen in allerlei acrobatische houdingen waarbij ze haar hele lichaam gebruikte, zette haar voeten in mijn rug en bonkte op mijn huid. Ik was blij dat ik maar een half uurtje had genomen.... De volgende keer misschien een hoofdhuidmassage, of zullen ze dan mijn haren uit mijn kop trekken?

In Indonesië vielen de mensen zowat van hun brommer af als ze ons zagen rijden en stonden mensen ons gewoon aan te gapen als we op ons stoeltje zaten, maar hier in Thailand zijn ze duidelijk gewend aan toeristen en komen juist de toeristen naar ons toe. Het maakt het allemaal wel wat meer ontspannen op een kampeerplekje te zoeken, we hoeven ons niet zo te verstoppen en parkeren gewoon aan het strand. Dat strand zullen we wel gaan missen, want na Bangkok is het eerste strand wat we weer gaan zien pas ver in Turkije.
De mensen hier zijn net zoals in de eerdere landen ontzettend vriendelijk. We hebben nog niemand boos gezien, iedereen glimlacht en lijkt het naar zijn zin te hebben. Ze zijn allemaal erg sociaal en je ziet vaak mensen met elkaar picknicken of kletsen. Tevredenheid lijkt gewoon te zijn, een mooie eigenschap.

In Bangkok hadden we een aantal dingen te regelen; twee keer een visum met de daarbijbehorende perikkelen, onberispelijke dollars bestellen omdat Myamar niets anders accepteert en Rover was aan een beurtje toe (nee, de bijnaam van mijn vader is niet Rover). En natuurlijk kwam Lily hier aan, tot vreugde van mijn vader die daar wel erg naar uitkeek.
Thailand was geen land dat op mijn lijstje stond, juist omdat iedereen erheen gaat. Maar Bangkok stond er wel op, dit is toch wel een stad waar je geweest moet zijn als je een beetje serieus genomen wilt worden als reiziger. Stervensdruk natuurlijk, maar eigenlijk reden we met wat brutale stuurmanskunsten en TomTom zo midden in de stad de garage van Landrover in. Vervolgens ben ik de toerist uit gaan hangen, dus gekeken naar een gouden Buddha ter waarde van 30 miljoen euro, door Chinatown gelopen en met de ferry over de beroemde rivier naar Khao San Rd gevaren, het toeristenstraatje vol restaurants, straatstalletjes en troep die je van je leven niet wilt kopen, waar ik genoten heb van een biertje. Het barst daar van de backpackers, maar er hangt een leuk ontspannen sfeertje en het is een gezellige wijk. Verder nog een Buddha gezien, deze lag, en het paleis bekeken, wat een protserigheid. Die koning wordt hier trouwens aanbeden, er is geen straat in Thailand waar zijn foto niet hangt. En zo mooi is die niet, hij heeft hele grote oren.

In Bangkok moet je weer scherp zijn zodat je niet in de maling genomen wordt. Tuk-tuks zijn duurder dan Taxi's, maar Taxi's rijden om of brengen je helemaal niet. Tuk-tuks brengen je naar plaatsen waar je niet heen wil maar zij wel omdat ze daar provisie krijgen. Volgens beide is er altijd of sprake van een trafficjam of demonstratie's waardoor de rit langer gaat duren en waar je ook heen wil, volgens hun is het ver. Het zou relaxed moeten zijn, een taxiritje...

Lily en mijn vader gaan lekker 11 dagen op een tropisch eiland van elkaars gezelschap genieten en aangezien ik geen zin had in 11 dagen alleen op een strand te liggen ( sorry jongens, ik weet dat jullie daar aan toe zijn) heb ik een ticket geboekt naar Sri Lanka. Een land dat op mijn lijstje stond, Marco Polo noemde het 'eiland van de schoonheid' èn omdat de Blue Whales er zijn, de grootste ooit levende zoogdier ter wereld. Zijn tong alleen al is zo groot als een olifant! Je zou denken dat je, als ze zo groot zijn, je ze niet over het hoofd ziet, maar doordat ze in hun uppie leven ( niets mis mee) zijn ze niet makkelijk te vinden in de grote oceanen. Maar in Sri Lanka komen er een heleboel ieder jaar in een bepaalde periode langs en dat is dus nu! Dus hup, nog maar een landje erbij!

Om toch te kunnen reizen als ons paspoort bij de ambassade ligt hebben we beide een tweede paspoort geregeld. Voor mijn vader was dat a piece of cake, maar mij koste dat een hoop geregel. Dus we kwamen met ons tweede paspoort bij de ambassade van India om een visum te regelen. We gingen van loketje naar loketje, inmiddels heb ik al 30 pasfoto's bij me, want iedere ambassade wil een ander soort, maar we dachten dat het allemaal wel ging lukken. Tot het laatste loketje. De stempel voor Thailand staat in ons andere paspoort en India wil wel dat het allemaal in hetzelfde paspoort staat, anders nemen ze de visumaanvraag niet in behandeling. Maar als ik Thailand uitreis met een paspoort waar geen Thaise stempel in staat word ik aangehouden, want dan kan je namelijk niet aan tonen dat je niet illegaal in het land ben. En mijn vader moet zijn stempel alweer verlengen, want Thailand geeft bij een landsgrens maar een visum van 15 dagen, dus ook hij heeft dat paspoort nodig. Ik deed mijn beklag dat het niet op de internetpagina stond en dat mijn tweede paspoort zo helemaal geen zin heeft om te hebben, maar de mevrouw achter de balie vertelde mij dat ik waarschijnlijk niet zo veel reiservaring heb en dat dit echt een normale gang van zaken is... Ik heb maar niet gereageerd....
Maar geen Indiaas visum dus. Deze moeten we aanvragen als we terug zijn vanuit Sri Lanka/tropisch eiland en dat betekent dat we iets langer in Bangkok moeten blijven. Het is zoals het is.

Omdat ik nu toch al zo lekker gewend bent om met een auto door het verkeer te scheuren, heb ik op Sri Lanka een auto gehuurd. Ik kwam laat aan en moest midden in de nacht mijn hotel, welke in een achteraf straatje lag, vinden. Een TomTom huren kost 60 euro en ik heb het gevoel dat ik er daar bijna eentje van kan kopen dus die heb ik niet genomen. Dus google maps uit mijn hoofd geleerd en ja hoor, ik reed er in een keer heen! En ze hebben hier geen straatnaambordjes! Ik zat mezelf toch complimenten te geven in de auto!
Die TomTom bleek een verkeerde zuinigheid. De volgende ochtend moest ik dwars door Colombo heen om op de snelweg te komen. Hartstikke druk op de weg, nu met auto's en tuktuk's die elk gaatje op proberen te vullen. Gelukkig weet ik ook hoe dat moet, maar ik besefte ineens dat er geen navigator meer naast me zit. Kaartlezen kan ik wel, maar dan is het wel handig als ze ook borden neerzetten. Veelvuldig de weg gevraagd en mijn gevoel vertrouwd en na 2 uur kwam ik op de snelweg. Luid gejuig, zat ik weer trots te zijn op mezelf!
De snelweg ligt er nog maar net en ze zijn vergeten om er benzinestations bij te plaatsen. Met nog drie liter benzine in de tank reed ik het pompstation op. Daar bleek ik een bijna lege band te hebben, het ventielletje was stuk en lekte lucht. Bij de garage verderop konden ze me niet helpen, maar hij stapte achter het stuur en reed me naar een bandengarage. Hoe vriendelijk weer! Voor 7 euro hebben ze er een nieuw ventielletje ( ik heb geen idee wat dat woord in het Engels is, dus het was leuk uitleggen) ingezet en ik kon weet verder.
Op internet en in de reisgidsen wordt het afgeraden om zelf te rijden omdat het verkeer chaotisch is. Maar dat is maar net wat je gewend bent. Maar ik trek hierdoor wel de nodige aandacht. Vrouwen reizen hier nooit alleen, dus ook dat is bijzonder. Het schijnt dat je in volle treinen en bussen betast wordt als je alleen bent, dus ik ben heel blij met mijn plekkie in mijn autootje!

Op naar Galle, weer zo'n plek die de Nederlanders vroeger ingenomen hebben. Eerst waren de Portugezen hier, maar de VOC vond het wel een mooi stekkie en heeft ze eruit gejaagd. Schijnt er hard aan toe te zijn gegaan, met een hoop slachtoffers. De VOC heeft alles plat gegooid, en een dorpje gebouwd met een fort eromheen. En dit staat er allemaal nog! Tijdens de Tsunami van 2004 zijn er in Galle, in heel Sri Lanka trouwens, veel doden gevallen en heeft het een hoop verwoest, maar het fort was sterk genoeg en het water is niet binnen gedrongen. Zelfs nu nog doet hij zijn werk. het is alsof je in een openluchtmuseum loopt, zo goed ziet het er nog uit. Unesco doet duidelijk zijn best. Hotel Weltevree was vol, maar ik slaap in The Old Dutch House. Houten meubelen en trappen, dakpannen en bakstenen, allemaal heel herkenbaar. Die bakstenen komen trouwens uit Nederland, op de heenweg vulde ze de schepen daarmee voor stabiliteit. En op de terugweg lagen de schepen vol met handelswaar. In het voormalige VOCkantoor zit nu een postkantoor en daarnaast staat een Nederlandse kerk. De graven in de kerk zijn in het Nederlands geschreven. De 122 leden van de kerk hadden trouwens ieder hun eigen stoel, welke door de slaven naar binnen werden gebracht. Om dan vervolgens te bidden voor vrede op aarde.

Het zuiden van Sri Lanka heeft prachtige stranden met palmbomen, zoals je over stranden droomt zeg maar. Met de tsunami is alles weggevaagd en helaas heeft de regering daarna niet opgelet en hebben de hotels en restaurants het strand helemaal bol gebouwd. Hierdoor zijn de stranden maar smal en staan ze, het is hoogseizoen nu, vol met bedjes. Het echte toerisme is pas opgekomen sinds 2009, daarvoor was hier nog een heftige burgeroorlog gaande met de Tamiltijgers, een onderdrukte bevolkingsgroep. De Tamiltijgers was de eerste groepering die gebruik maakte van zelfmoordbommen. In 2009 heeft de regering eigenlijk alle Tamiltijgers vermoord, en zo was het 'probleem' opgelost. Deze wijze werd bekritiseerd door de UN, tenslotte is het een genocide, maar het bleef bij bekritiseren. Het gevolg is wel dat er eindelijk vrede is in dit land.

Ik ben nu in het plaatsje waar je op het bootje kan stappen om the blue whale te zien. Het heeft een heerlijk strand met palmbomen en met uitzicht op de surfers zit ik, met mijn voetjes in het zand, aan een Lion biertje en een curry te eten. Je wordt hier aan alle kanten benaderd of je een bootochtje wil boeken, en bij toeval belande ik bij een ontzettend vriendelijk echtpaar. Onder het genot van een potje thee hebben we mooie gesprekken gehad over de walvissen, het toerisme, de economie en de toekomst. Wat een leuk, onverwachtse ontmoeting en natuurlijk heb ik de boottocht bij hun geboekt. Morgen ga ik the blue Whale zien, yihaaaaaa!

Ik heb de foto's weer aangevuld. Via knippen en plakken in je adresbalk kom je op de site. Het zijn dezelfde foto's als die op facebook.
https://picasaweb.google.com/109742119740727705240/WegIsWeg02?authkey=Gv1sRgCLLk3M_ivOX96gE&noredirect=1