Wat een overweldigende natuur

Ik moet toegeven, deze reis is vrij kort op de vorige. En tussendoor nog een zware kneuzing aan mijn arm, een Rover met pech, eigenlijk geen voorbereiding en mijn tas op het laatste moment vol gegooid, dus echt ontspannen vertrok ik niet. Ik voelde me de eerste paar honderd km ook best eenzaam, want zo'n reis als deze is echt leuker met zijn twee. Maar goed, ik krijg niemand met mij mee en afwachten doe ik niet, dus knop om en genieten. Zonnebril op, meezingen met de muziek en terugzwaaien naar de andere auto's, want bekijks trek ik wel met zo'n bak. Ik kreeg er steeds meer zin in!

Omdat er nog van alles geregeld moest worden ben ik vrijdag pas laat vertrokken, zo de file in. Ik wilde graag voorbij Hamburg slapen want dan kon ik de volgende dag doorrijden naar Kopenhagen en nog wat van die stad zien. Om een uurtje of 2100 ben ik de snelweg afgegaan op zoek naar een plek en belandde op een truckersslaapplaats. Niet meer dan een joekel van een parkeerplaats, een lading vrachtauto's en een Burger King met internet. Op zich zag het er wel huiselijk uit, een aantal chauffeurs waren hun potje aan het koken, andere tanden aan het poetsen of sommige sliepen al. Net een camping dus ik dacht daar ook te gaan slapen. Mijn vader sprak zijn zorgen een beetje uit, dat ik toch wel de enige vrouw was etc etc en dat sloeg een beetje op mij over. Er zaten misschien toch wel wat ruige gasten tussen. En het af en aan rijden van vrachtauto's, waar moet ik dan plassen, ik stond nog schuin ook en de herrie zorgde ervoor dat ik mijn biezen pakte en naar een hotel verderop reed. Daar stond ik met mijn goede gedrag voor een dicht hotel! Die sluit om 2100 uur! Wanneer heb je een hotel nodig, 's nachts toch? Nou ja, ik had echt geen zin om tot laat te blijven zoeken en deze parkeerplaats zag er prima uit dus ik ben daar in de auto gaan slapen. De volgende ochtend zaten de eerste rokers toch wel raar te kijken toen ik de auto uitstapte ha ha. Natuurlijk wel gebruik gemaakt van de ontbijtservice en hup weer op pad.

Denemarken heeft sinds een aantal jaren twee bruggen gebouwd waardoor je niet perse meer op een ferry hoeft en zo naar Zweden door kan rijden. De eerste brug die ik over ging is 18 km lang. Wat een joekel en wat een kunstwerk, want het blijft toch maar mooi hangen.

Even voor Kopenhagen heb ik Rover achter gelaten en ben ik op de trein gestapt. Hij kwam er direct aanrijden dus ik had geen tijd om een kaartje te kopen...
In het centrum uitgestapt en lekker door de stad gestruind. Het was heerlijk weer, de terrassen zaten overvol, veel straatmuzikanten, grachten met rondvaart en plezierbootjes, veel fietsen, en het barst er echt van de horecagelegenheden. Het doet aan Amsterdam denken op een eerste zomerse dag. Ik ben ook nog wat design winkels ingegaan, want daar zijn de Denen goed in. Natuurlijk de kleine zeemeermin opgezocht, wat weinig voorstelde, maar je moet het gezien hebben. Carlsberg, de bierbrouwer, heeft het aan de stad geschonken omdat hij het sprookje zo mooi vond. En dat wordt het dus het symbool van de stad. Misschien een idee voor Heineken, want Amsterdam mist nog zo'n symbool. Een joekel van een Nijntje in het IJ ofzo.

Met de trein weer terug, hij kwam er weer meteen aanrijden dus... Rover stond trouw te wachten, ben helemaal niet alleen op pad dus, en op naar de camping. Die om 1800 uur dicht ging. Wanneer heb je een camping nodig? Juist. Nou ja, zo verdienen ze hier niets aan me, want ik ben op de parkeerplaats buiten de camping gaan staan. Geen ontbijt erbij dit keer, maar wel een warme douche. En een onrustige nacht want de wind had mijn tentje gevonden.

De volgende dag regende het, en dan is de enige remedie weggaan, dus ik ben naar Zweden gereden. Landje erbij... Tegenwoordig ligt er een brug dus je bent er zo. Echt het eerste wat ik zag aan de kant van Zweden was een Ikea! Verder is dit gedeelte van Zweden zoals uit de boeken van Astrid Lindgren, glooiende groene heuvels met rode huisjes erop, bossen, blonde kinderen en veel blauw geel. Door dat mooie taaltje heb ik het idee dat ik in een televisieserie ben belandt. Ik had niet echt een plan, door die voorbereiding (mis ook van alles in mijn tas... ) dus ben maar een beetje langs de kust gaan toeren. Wildkamperen mag in Zweden, maar helaas niet in de natuurparken en dat is net waar je wel wilt staan. Ik ben wel even gaan picknicken in zo'n natuurpark en een klein wandelingetje gedaan. Had echt zin om daar te blijven, maar ik vrees dat ik dan om 2200 uur verzocht wordt om weg te gaan en daar heb ik ook niet zo'n zin in. Ben nog op zoek gegaan naar midzomernachtfeesten, maar helaas niet gevonden. Het verbaast me, het zou hier zo groots zijn, maar meer dan markten en gezinsvertier ben ik niet tegen gekomen.
De kust is mooi, groen, rotsen en kleine eilandjes. Ik heb mijn kamp opgeslagen op een parkeerplaats aan het water, helaas wel in de buurt van een weg maar ook in de buurt van een camping dus weer een warme douche...

Het weer in Zweden is een beetje zoals thuis, het kwakkelt. Ik heb in drie dagen tijd al zon, regen en storm gehad. Laagjes zijn de oplossing want ik ben constant iets aan of uit aan het trekken. Ze doen hier wel alsof het heel erg zomer is, ga naar het strand, lopen in korte broek en hempjes, bbq staat aan... En als er een bui komt schuilen ze even en gaan ze daarna weer verder. Goede instelling...

Het stukje kust tussen Götenborg en Oslo is echt prachtig. Fjorden hebben ervoor gezorgd dat er prachtige inhammen en eilandjes zijn ontstaan. Her en der schattige dorpjes, veel zeilboten en verse vis in de havens. Ik heb er echt een toeristenroute van gemaakt en ben bijna niet op de snelweg geweest. Aan het eind van de dag een camping opgezocht in Strömstad en heerlijke mosselen met frietjes gegeten. Mooie camping met grappige trekkershutjes, je kan er net aan in met zijn twee, een soort houten tentje.

De nachten zijn hier kort, het wordt om 11:30 uur donker en om 03:00 uur weer licht. In de tent of in de auto hangen geen gordijnen dus ik slaap met zo'n slaapmaskertje die ik in mijn slaap van mijn hoofd aftrek. Het gevolg is dat ik meestal om vijf uur klaar wakker ben. Ach, dan heb je lekker wat aan je dag. Door de koele avonden ga je vanzelf eerder naar bed, dus het komt wel goed.

Noorwegen is nogal duur en helemaal in de drank. Dus Rover is redelijk volgeladen. Het valt mee qua drank hoor, zoveel drink ik nou ook weer niet, maar mijn vader en Lily nemen Rover straks over in Noorwegen en die lusten af en toe ook wel een wijntje. Dus voor de zekerheid maar wat flessen wijn in de daktent verstopt. Is er bij de grens alleen maar een bordje, helemaal geen controle! Had ik dat geweten, was ik gin-tonic gaan verkopen vanuit de auto. Misschien een idee voor volgend jaar, als ze geen midzomernacht festival hebben wordt het misschien tijd om er eentje op te gaan zetten...
Ik passeerde Oslo en nou ben ik niet zo van de steden en musea, maar ik wilde het schilderij De Schreeuw van Munch toch wel even in het echt zien. Gelukkig dat TomTom mee is want anders word je gillend gek als je in de stad moet rijden. Toch gevonden en een bliksem bezoekje aan het museum gedaan. Blijkt dat er een tentoonstelling is van van Gogh en Munch samen, die ook nog in Amsterdam komt. Had ik daar kunnen gaan, maar dat had ik waarschijnlijk nooit gedaan, heb zelfs de Nachtwacht nog niet gezien... Maar goed De Schreeuw nu wel, en ook even de Aardappeleters meegepakt.
Daarna moest ik Zuid Noorwegen even doorsteken, dus acht uur gestuurd. Was al aardig onderweg naar de Noordkaap. De rit was mooi, en de laatste 100 km echt prachtig. Ik reed zo een fjord in. Een kolkende rivier langs de weg, hoge kliffen waar het smeltwater vanaf raast, de een na de andere waterval, toppen met sneeuw, felgroene begroeing en mistige dampen. Ik zat zowat aan mijn vooruit geplakt. Een nadeel, berekoud.... De volgende dag hingen de wolken laag en kon ik helaas de stijlste berg van Europa niet zien. De trollsteinenrit stond op het programma. 11 haarspeldbochten langs een stijle helling, een van de meest spectaculairste routes op de wereld en een die op mijn bucketlist stond. En gaaf dat het was! Je ziet de weg al voor je uit liggen, kronkelend tegen de berghelling met ertussen watervallen en bovenop sneeuw. De top van de berg hing in de mist,maar het grootste deel was nog goed te zien. Genoten hebben ik ervan en ik had bijna de neiging om op de top weer naar beneden te rijden. De bochten zijn haarscherp, de weg is stijl en het uitzicht prachtig. Bovenop de berg is een soort hoogvlakte, bedekt met sneeuw en rotsen, en ook weer mooi. En die weg kwam dan weer uit bovenaan het Geirangenfjord, een die op de Unesco lijst staat en niet voor niets. De fjorden zijn diep Noorwegen in gedrongen en de wanden honderden meters hoog. Helder water, groene wanden en veel watervallen. In het plaatsje Geirangen kan je met de ferry over en helaas had net een Disney cruiseschip aangemeert en was het plaatsje overvol met mensen die groepsfoto's maakten, in de rij stonden voor het toilet, voor de bus, voor de koffie of voor mijn neus. Van te voren had ik het plan om hier de camping op te gaan maar ik ben heel snel die ferry opgereden. Schipper mag ik overvaren, tuurlijk, voor 80 euro mag je mee.... Die Noren snappen wel hoe ze aan geld moeten komen. Als ze geld voor een weg nodig hebben dan zetten ze er een tolpoortje voor. Ze zijn wel zo netjes dat als de weg betaald is het tolpoortje ook weer weggehaald wordt. Ik ben veel toppoortjes gepasseerd, want het gaat allemaal automatisch. Je kan of binnen drie dagen betalen bij een benzinestation of wachten op de rekening thuis. Ik gok het erop, wie weet kunnen ze mijn huis niet vinden.

De ferrytocht was dan wel weer heel mooi, het duurde anderhalf uur en ging door het mooiste gedeelte van het fjord heen. Aan de andere kant lag een heel klein dorpje met een camping waar ik opgereden ben. Ik vroeg aan een stel Nederlanders of ze geld konden wisselen voor een douchemuntje, blijkt het een collega te zijn! Kleine wereld... Een gezellige avond gehad met Nederlandse koffie, Amstel bier en de volgende ochtend kreeg ik zelfs broodjes uit de oven. Wat een feest!

Hij gaf de tip om een bergpas te rijden en via de route 55 weer terug. Het zou de hele dag gaan regenen dus rijden is de beste optie en dat heb ik ook gedaan. Weer zo mooi.... Stijle stijgingen en dalingen, zo erg dat ik soms moest steken in een bocht, prachtige smalle wegen tussen ijsvlaktes en besneeuwde bergen. De regen veranderde in sneeuw, is dit nou zomervakantie! Ik heb stukken gereden tussen sneeuwmuren van wel drie meter hoog! Op een parkeerplaats zag ik mensen hun skischoenen aantrekken en zag ik de stoeltjesliften gaan. Ik zat nog even te twijfelen maar was er niet echt, of beter gezegd, echt niet op gekleed.
Ben nog door een tunnel van 25 km gereden en was blij dat er geen file stond. Op een aantal plekken hadden ze de tunnel mooi verlicht, in blauw, geel en groen en dat brak de rit een beetje.
De route was mooi maar te lang en na acht uur sturen, voor de zoveelste dag, was ik het wel zat en begon ik me af te vragen of ik het allemaal wel zo leuk vond. Bijna 3000 km in een week is misschien ook wel wat veel, maar wat moet je anders doen als het regent. Gelukkig werd ik de volgende morgen vroeg gewekt door het zonnetje! Wat is het leven toch anders als die schijnt! Lekker ontbeten aan de rand van het Sognefjord. De langste ter wereld, 204 km en staat ook op de Unesco lijst. Moet je bedenken wat een ijsmassa het geweest moet zijn toen de Gletjser de aarde uit elkaar scheurde. De zon maakte het uitzicht nog mooier en helemaal vanaf een uitzichtpunt bovenop de berg was het een prachtig gezicht. Je kijkt daar twee armen van het fjord in en het uitzichtpunt is zo gemaakt dat je er boven hangt, heel mooi gedaan.

Rust moest ik pakken dus dat heb ik gedaan. Ik heb 40 km gereden, een heerlijke plekje op de camping gevonden en de hele dag in het zonnetje voor de tent gezeten. Daar was ik aan toe zeg! Ga me straks ook verwennen want Rudolf gaat hier straks op de bbq en daar ga ik lekker van meesmikkelen.