Cruising on

In eerste instantie dachten we dat het cruise schip al in de haven van Sydney lag, maar het bleken andere schepen te zijn, ze gaan af en aan. Maar toen de Explorer of the Sea er lag, ons schip, waren we nog meer onder de indruk. Wat een joekel! 14 verdiepingen, tenminste, waar wij mogen komen. Zwembaden, jacuzzi's, zeven restaurants, bioscoop, theater, ijsbaan, klimmuur, fitness, sauna en spa, sportveld, casino en de nodige cafes natuurlijk. Ik had verwacht dat onze kamer net zo groot zou zijn als een treincoupe, maar niets is minder waar. Een ruime kamer met balkon op de achtste verdieping. Heerlijk wakker worden met uitzicht op zee.
De eerste twee dagen zaten we op zee en konden we een beetje wennen aan het schip. De drukte kwam wel een beetje op ons af, overal zijn mensen en al die horeca geeft een beetje een Las Vegas gevoel. Maar als je je weg gevonden hebt weet je waar en wanneer je het beste kan gaan ontbijten en lunchen, blijken veel mensen alleen de eerste dag te sporten en hadden we een heel lekker rustig plekje gevonden op het voordek van het schip, het Titanic plekje zeg maar.

Met elkaar gaat het onzettend leuk en relaxed. Fijn om eens langer samen te zijn en de familieband aan te trekken. Iedereen gaat een beetje zijn gang maar na mate we langer aan boord zijn zoeken we elkaar ook meer op. 'S avonds eten we wel altijd met elkaar, met onze vaste obers die ons dan weer hartelijk verwelkomen. De Captains table bestaat inderdaad, je hebt avonden dat je geacht wordt chique gekleed te zijn en op het dek kan je met zijn allen meedansen op YMCA etc. We dompelen ons maar onder en doen met alles mee. Meezingen in het Ierse Cafe, coktails drinken op het zonnedek, dansen in de club, massage, sporten, we vermaken ons goed. Moet af en toe wel aan Dirty Dancing denken. De mensen hier aan boord werken maanden achter elkaar dus ik hoop dat ze achter de scene af en toe een goed feestje met elkaar hebben.

De derde dag gingen we van boord op het eiland Mare van Nieuw Caledonië. Met zijn allen in de bus naar het strand. Daar hebben de bewoners allemaal houten standjes gemaakt waar ze kokosnoten, bbq, fruit en massages verkopen. Het geeft een leuk sfeertje en de mensen zijn ontzettend hartelijk. Het eiland is prachtig groen en ze zijn er zuinig op, hebben tuintjes om hun simpele huisjes heen en het is redelijk schokn. Het strand was natuurlijk wel druk, zeker de helft van de boot lag er, dus wij gingen op zoek naar een rustig strandje. Daarvoor moest je wel een pad door de bosjes zoeken en we liepen al een paar keer op het verkeerde pad. Bij eentje kwamen we een vader met twee kindjes tegen die stond te vissen. In mijn beste Frans een gesprek gevoerd en hij bood ons aan om de weg te wijzen naar een strandje. De kinderen gingen vrolijk met ons mee, eerst verlegen aan de hand maar al gauw hadden we er ieder een op ons arm. Wat een lieverdjes! Het strandje was helemaal goed, helaas te nat om op te liggen maar wel heel goed om rustig te gaan snorkelen. Cindy had een nekkoort gegeven aan het jochie, maar bij het afscheid nemen gaf hij hem uit zich zelf terug, ze zwaaiden hartelijk en ze gingen weer. Zo vriendelijk allemaal!
Cindy ging voor het eerst snorkelen, gelukkig was er kalm water en ging het al gauw goed. Het koraal was redelijk goed, paars en geel en er zwommen mooie gekleurde visjes bij. Ook grote wormen/slakken of in ieder geval iets glibberigs en felblauwe zeesterren. Na het snorkelen een heerlijke kokosnoot genomen, wij zaten lekker in de tropische sferen.

Nieuw Caledonië doen we twee keer aan, dit keer een wat groter eiland, Noumea. Met zijn allen een busritje door de stad gemaakt en daarna met de taxi richting een mooi ontworpen museum. We gingen voor het ontwerp van het gebouw maar het bleek over de traditionele bewoners te gaan dus de inhoud was ook interessant. En het was er heerlijk rustig, daar waren we ook wel even aan toe. Naomi bleef maar zeggen dat ze de rust even heerlijk vondt, ha ha.

Het volgende land was Vanuatu. Dit land bestaat uit meerdere eilandjes waarop op een aantal mensen nog echt traditioneel wonen. Hier wonen oa nog de stammen die met peniskokers rondlopen. Die stammen had ik graag willen bezoeken maar ik was blij dat het schip die eilanden niet aan deed, dat zou ten koste gaan van de traditie. Stel je maar voor dat er 3000 mensen foto's staan te maken in zo'n dorpje. Daar in tegen gingen we naar een onbewoond eiland, speciaal voor cruiseschepen ingericht, Mystery Island. Een prachtig klein eiland, bijna net zo groot als het schip, waar ze een marktje, optredens gaven en eten verkochten. We vielen met zijn allen bijna van het eiland af. Met een kleine catamaran een zeiltochtje gemaakt, gesnorkeld en een tukje gedaan. Je verbaast je hoe luieren je moe maakt.

En daarna twee dagen Fiji. De eerste dag, in Suva, met een taxi een stukje het binnenland ingegaan. De eerste stop was een dorpje waar ze hun traditie's lieten zien. Muziek, zang, dans en een vuurspuger. Het publiek werd ook uitgenodigd en Cindy stond al te trappelen. Enhousiast schudde ze haar billen en heupen heen en weer. Dikke lol met een van de meisje van het dorp die haar nog even vertelde dat ze deze dansen nooit doen, alleen maar als de toeristen langs komen.
De mensen wonen simpel, in kleurige, vaak golfplaten huisjes, maar onderhouden het netjes. Ze zijn allemaal echt ontzettend vriendelijk en dan niet alleen die van het toeristendorpje. Ze zeggen gedag, zwaaien en lachen. De mannen die in uniform lopen, politie maar ook bijvoorbeeld obers, lopen in rokken. Sommigen dragen make-up en veel zijn er behoorlijk vrouwelijk. Of ze nu wel of niet gay zijn maakt eigenlijk niet uit, het zorgt wel voor een heel lievelijk en ontspannen sfeertje.
Het binnenland de grotere eilanden van Fiji bestaat uit regenwoud waar we gewandelt hebben. De luchtvochtigheid is een stukje hoger en het onweer klonk boven ons. Zo hoort regenwoud te zijn. Prachtig groen en wild met watervalletjes en mooie geluiden. Het stukje natuur en de geluiden laten ons wel een beetje weemoedig aan de camper denken.

De laatste landdag, Lautoka in Fiji, hebben we een excursie gedaan. Met een zeilboot en live muziek van alweer die hele leuke lieve mensen, zijn we naar een prachtig tropisch eilandje gevaren. Zo eentje uit de boeken. Zo had ik de Pacific voor ogen. Het barst er van de mooie eilandjes, hier zijn oa de films The Blue Lagoon en Castaway ( met mr Wilson) opgenomen. Hebben jullie een beetje een beeld.
Snorkelen, luieren, visje van de bbq, fotootjes schieten, gezellig met elkaar, koud Fiji biertje, zo'n beetje het paradijs zeg maar. Wat een goddelijke dag.

En daarna weer drie dagen terug varen. De eerste dag leek de zee wel een spiegeltje, heerlijk kalm en alleen de wind van het bewegen op het schip. We varen ongeveer 40 km per uur dus die wind is al best aardig. Maar de dag erna liet de zee zich weer voelen. Recht lopen was er niet meer bij, de zwembaden hebben ze leeggepompt want het water gutste er toch maar uit en op het zonnedek kon je niet liggen want je waaide er weg. Mijn dag begon met een licht katertje die ik er even uit dacht te sporten. Bij de buikspieren schommelde de boot zo erg dat mijn maag zich omdraaide ipv inzette. Dan maar op dek de wind trotseren om naar de horizon te kijken. Het trok allemaal gelukkig redelijk weg maar de hele dag was ik slap en energieloos. Nou ja, zo'n dag mag ook, lekker een film gekeken en op tijd naar bed. De laatste dag was de zee gelukkig weer kalm en konden we weer ons ritme in: rustig wakker worden, kopje thee op het balkon, sporten, klein ontbijt op balkon, douchen, salade voor lunch, koffie op het titanic dek, boekje in de zon, drankje bij de bar, dineren nog maar een drankje. Het cruise leven is een geregeld leven.

Het is trouwens een behoorlijke organisatie op zo'n schip. We zijn met ongeveer 3000 passagiers en iets van 1200 werknemers. Die werken zo'n tien uur per dag, negen maanden lang. Ze slapen met zijn tweeen op kleine kamers op het onderdek en sommige zien bijna geen daglicht maar alleen maar de was. Eten wat ingevroren kan worden is vanuit de Verenigde Staten ingevlogen, het verse eten is in Sydney ingeladen. Het douchewater is gezuiverd zeewater en het afvalwater gaat weer gezuiverd terug de zee in. Afval wordt benededeks gesorteerd, wat terug de zee in kan wordt zo klein gemaakt dat de vissen het kunnen eten. De motoren zijn elektronisch. Allemaal best milieuvriendelijk dus, tenminste in hoeverre het kan.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik na 12 dagen best blij was dat ik weer vaste grond onder mijn voeten had. En dan ook nog de grond van Sydney, een hele fijne stad. Veel water, goede horeca, lekkere relaxte sfeer, prettige mensen en heerlijke stranden. Met de ferry zijn we naar Mandy gegaan, een strand waar veel gesurft wordt en dus lekker chill is. Dat had ik nodig want we hadden net een mailtje gekregen dat het vehuurbureau van de camper 3x75 dollar administratiekosten had gerekend voor twee keer toll rekeningen en een snelheidsbekeuring. Die bekeuring was voor vijf km te hard en leek dus alles mee te vallen. Tot we het bedrag zagen, 3108 dollar. Hoeveel? 3108 dollar. Viel van mijn stoel af. Na google, navragen en gezond verstand zal het waarschijnlijk toch een stuk lager uitvallen maar de schrik zat er wel in.

De bekende brug van Sydney kan beklommen worden en dat hebben we dan ook met zijn tienen gedaan. En dat bleek harstikke leuk te zijn! Prachtig uitzicht natuurlijk, veel uitleg van de gids en lol met elkaar.
En vandaag is het Australia day. Een soort koningsdag zeg maar. Ze vieren dat de Engelsen hun vlag hier in de haven van Sydney gehezen hebben. Dat is niet heel vriendelijk want ze vieren dus eigenlijk de dag dat ze Australië ingenomen hebben. De Aboriginals zijn hier namelijk niet zo blij mee geweest want zij hebben die oorlog verloren en voelen zich sindsdien onderdrukt. Ze proberen de dag nu wel om te turnen als dag voor alle ozzie's maar dat is nog niet zo maar gedaan. De opening is in de haven, pal voor ons hotel, tussen de brug en het operahouse. Een fragat van de Marine ligt in het midden waarop de officiele herdenking plaats vindt. Kanonschoten, straaljagers, helikopters, prachtige didgeredoo muziek en het volkslied, wat door de duizenden mensen aan de kant wordt meegezongen. Erg indrukwekkend.
Daarna her en der muziekpodia en gezelligheid. Ondanks de drukte blijft de sfeer gemoedelijk en relaxed.

En dan zit het er weer bijna op, morgen vliegen we naar huis. We hebben het heerlijk gehad, willen eigenlijk niet en maken al plannen voor de volgende reis. Maar deze hebben we te pakken!