Potter is hot

Midden in de nacht zijn we vertrokken om om precies twintig minuten voor vertrek bij de boot Duinkerke-Dover te zijn. Had 45 minuten moeten zijn, maar alles gaat zo vriendelijk en gestructureerd, echt op zijn Engels, dat het gehaaste gevoel er zo uit was. Twee uur later zagen we de witte kliffen van Dover schitteren in de zon. Een mooi welkom!
Het plan is om naar Schotland en Ierland te gaan, dus we moesten even wat miles er doorheen jagen en zijn naar York gereden. Onderweg een pauze gehouden op een golfbaan waar we met kritische blikken bekeken werden aangezien wij dat gras wel fijn wandelen vonden. Zij niet, zij verzetten iedere meter in hun karretje, er reed zelfs een electrische cadi wagentje met koffie en broodjes in de rondte. Maar wij hadden mooi de beentjes even gestrekt.
In York een simpele camping gevonden waar we echt de eigenaar hebben proberen te vinden, maar waar we uiteindelijk voor niets geslapen hebben. We mogen de camper van mijn vader lenen en het is echt een rijdend paleisje. Alles er op en eraan, goed ingedeeld en een heerlijk bedje waar we rozig door de wijn en lange reis vroeg in lagen. De volgende dag op de fiets naar York gegaan. York is een prachtig middeleeuws stadje met kronkelende straatjes, rode uithangborden met sierlijke letters, mooie romatische gevels van witte stenen en de grootste kathedraal van noord europa in het midden. Ouderwetse snoepwinkeltjes, specialisten in fudge, een boter en suiker hapje, en heel veel thee en lekkere taartjes. Makkelijk maken ze het ons niet, maar we gaan proberen het netjes te houden en een taartje te delen bij de thee. Gelukkig drinken ze hier de hele dag thee.
Vorige week was ik in Porto en heb ik de beeldschone bibliotheek gezien waar Harry Potter in de film zijn toverstokje heeft gekozen. Of eigenlijk moet ik zeggen, zijn toverstokje koos hem uit. De bibliotheek bestond uit prachtig houtsnijwerk en oude boeken. En zorgde ervoor dat er allemaal gasten in de stad rondliepen met een zwarte cape en een rond brilletje. Ik dacht dat Potter zo jaren '10 was maar nee hoor, Potter is hot en ik zal het weten ook.In York blijkt namelijk de Weg-is-weg te liggen mèt de winkel waar hij zijn uil kocht. Potter kan ons verder gestolen worden, al denk je later van niet, maar dat straatje was wel echt zo eentje uit de film, een Charles Dickens sfeertje.
We hebben indiaas gegeten op de food market, de kathedraal bezocht, indrukwekkend door zijn grote glas in lood ramen, thee geproeft gedronken en gekocht en een donker biertje genomen in een engelse pub. Met andere woorden, we hebben ons lekker ingeburgerd.

In Groot Brittanië kan je niet om de kastelen heen en de eerste die we bezochten was Castle Howard, bekend van de serie Brideshead Revisted. Die serie kennen wij niet, maar gaan we nu zeker kijken. Een groot landgoed met een imposant kasteel een weids uitzicht. De familie Howard woont er nog maar een deel is te bezichtigen en dat was de moeite waard. Aristrocratisch en smaakvol met in het midden een koepel voorzien van italiaanse beschilderingen en waar mooie klassieke muziek klonk. In iedere ruimte een gids die heel beleefd vroeg of je een fijne dag had en of hij je misschien ergens mee kan helpen. Van zulke bezichtigingen word je helemaal zen.

De rit vervolgde naar het North York Moors NP, kronkelige smalle wegen met aan beide kanten muurtjes van losse stenen, een golvend landschap met schapen en lammetjes, gele velden van koolzaad, donker gele heide en schattige dorpjes met witte stenen, bloembakken en theehuisjes. Niet overdreven maar zeker om de vijf minuten zegt een van ons 'kijk hoe mooi'. Dik genieten dus.
In dat NP rijdt een treintje rond, de Engelsen zijn goed met treintjes, en je raadt het nooit maar een van de stationnetjes die dat treintje aan doet is het stationnetje uit Harry Potter. Ha ha, die gast achtervolgt me, of is het andersom? Nou ja, het is in ieder geval een schattig stationnetje waar de tijd heeft stil gestaan.
In Whithby, een kustplaatsje, dachten we lekker een visje te gaan eten. Terrasje in de zon, koud glaasje wijn, leuk sfeertje en verheugend op ons visschoteletje keken we lichtelijk teleurgesteld toen alle vis gefrituurd bleek, vergezeld met slappe patat. Natuurlijk fish en chips, we hadden het kunnen weten. Wat een tegenvaller, ik snap dat het persoonlijk is, maar voor mij is dat zo zonde van de vis. Lesje geleerd en gelukkig was de wijn wel goed.
Het eindpunt van de dag was Alnwick, de plaats waar de school van...... Harry Potter staat. Ha ha. Nog even en we schaffen ook een cape en een brilletje aan. Het was al dicht maar we wilden er toch niet in, je kan ook teveel aan kastelen zien. Maar we wilden natuurlijk wel de buitenzijde bekijken en in eerste instantie probeerden we dat door net ovet het muurtje te kijken, wat niet lukte, toen via de personeelsingang naar binnen te gaan, wat ook niet lukte, toen bleek dat het aan de andere zijde gewoon vrijuit te zien was. Zweinstein is in het echt ook een karakteristiek kasteel, gelegen op een mooie heuvel en echt herkenbaar.

De doucheslang van de camper lekte waardoor we wel aan een douchje toe waren. De plaatselijke kroeg had van hun tuin een soort camping proberen te maken maar vroeg er naar onze mening behoorlijk te veel voor. Gevraagd of we alleen gebruik mochten maken van de douche wat goed was mits we een biertje kwamen drinken. Nou ja, wat moet dat moet. Schoon en met natte haren zaten we aan de bar tussen de oudere mannen. Een gesprek is best lastig want met dat accent zijn ze nauwelijks te verstaan maar hun vrolijkheid kwam wel over en het bier smaakte goed.
Op de parkeerplaats van het Potter kasteel, is inmiddels toch een beetje vertrouwelijk, een mooie slaapstek gevonden.

Na alweer een mooie rit op zoek gegaan naar een plek waar de douche gerepareerd kan worden. We hadden ingeschat dat dit misschien wel even zou kunnen duren dus hadden bedacht om dat in de buurt van Edinburgh te doen, konden we eventueel mooi de stad in. Navraag leiddee ons naar een plek waar ze occassion campers verkopen een een gepensioneerde man de klusjes doet. In eerste instantie had hij geen tijd, was het heel veel werk en zou het allemaal niet gaan, maar stukje bij beetje deed hij het toch, kletste hij honderd uit en leek hij ineens heel veel tijd voor ons te hebben. Met een werkende douche, zijn telefoonnummer en wat tips konden we naar een uur weer verder, top! We called it a day en hebben een mooi plekje aan zee gevonden, waar nog een paar campers staan.

Edinburght is de hoofdstad van Schotland en de plek waar vroeger de koning woonde. Het kasteel staat bovenop de heuvel en is daardoor opzichtig en statig. Op de weg ernaar toe, the royal mile, staan de mooie gebouwen en kerken. Helaas komen er busladingen toeristen op het kasteel af en dat deed ons besluiten om het kasteel te laten voor wat het was en zijn we door de stad gaan slenteren en hebben een terrasje gepakt. Het oude en het nieuwe gedeelte wordt door een lager gelegen park, was vroeger een meer, gesplitst en dat geeft veel lucht en ruimte in de stad. Nog een kerk bekeken waar de ridders vroeger en nog steeds bijeenkomen. Je proeft de sfeer van de middeleeuwen.

We wilden de voetbalwedstrijd bekijken maar toen we in Stirling aankwamen stond ajax al twee doelpunten achter en zagen we een gezellige pub met live muziek. De keuze was snel gemaakt en we hebben er gezellig een biertje gedronken. Stirling is de plek waar ridder Bruce en ridder Wallece (die van Braveheard) de veldslagen gewonnen hebben. Dat gebeurde vanuit het kasteel daar, die we wel bezocht hebben. We konden ons inbeelden dat de ridders er liepen. Helaas is de restauratie niet zo mooi gedaan, beetje popperig, maar dat veranderde niets aan de buitenzijde van het kasteel en we konden ons inbeelden dat de ridders er liepen.

Schotland is geen Schotland zonder bergen en lochs en het werd tijd om daar een duik in te gaan nemen. Het NP Loch Lomand is groots en heeft het allemaal. Op een mooie plek gepicknicked en een kleine wandeling gedaan voor de spijsvertering. Heerlijk om in de natuur en de rust te zijn. Verder gereden en we dachten bij een bordje Lookout even van de weg te gaan. Dat even bleek een rondrit te zijn van 16 km, langs mooie meren en door het bos heen. Overal zagen we idd prachtige lookouts, maar vooral mooie plekjes om te overnachten. We zijn aan een meer gaan staan en hebben heerlijk in het zonnetje ge-bbqd met echt fantastisch uitzicht. Een goede plek om nog een dag te blijven, het werd 27 graden (goed weertje hè voor Schotland), en we waren er ook aan toe. Ondanks dat ik al even thuis ben merk ik dat ik nu pas tot rust kom en even goed afstand kan nemen van alles. Met het gevolg dat ik wel heel erg in de relaxmodus kom, ik heb zelfs geen zin om te sporten en dat zegt tegenwoordig veel. En Cindy doet er heel erg goed in mee.
De dag begonnen met een duik in het hele koude loch. Twee naakte vrouwen die hun benen staan te scheren, mooi gezicht ha ha. Lekker luieren en de dag afgesloten met opnieuw een bbq. Lijkt wel vakantie. Maar goed dat we zijn blijven staan want het was waarschijnlijk lastig om een ander mooi plekje te vinden, het is hemelvaartsweekeind, de Schotten heb het nog nooit zo warm gehad in mei en er werd erg op ons plekje geaast. Tja, die was dan ook echt super. Pas 's avonds kwam er een familie bij ons staan.

Na een vroege duik zijn we weer verder gereden door het mooie gebied. Het ene NP ging over in de andere en we reden die van de berg Ben Nevis in, de hoogste berg van Groot Brittanië en vanwege de steile helling een populaire berg voor klimmers en down hill mountainbiken. Er gaat ook een wandelpad van Glasgow dwars door deze twee NP's naar Fort William, waar we ook naartoe onderweg waren. Dat moet echt een prachtige tocht zijn en bij het zien van de wandelaars begon het te kriebelen bij me, die tocht gaat op mijn bucketlist! Cindy wil m ook graag doen, dus de eerste plannen zijn al gemaakt.

De autorit er door heen is ook erg mooi, groene ruige bergen, lochs, vergezichten en donkere wolken, dit is Schotland! De oh's en ah's klinken weer door de auto. Vanaf Fort William vertrekt de trein van Potter (daar is die weer), een mooie stoomtrein met een mooie etappe. Helaas reed hij dit weekeind niet, maar dat maakte de keuze ook makkelijker, we zijn het stukje gaan rijden. Onderweg een sluizencomplex van acht sluizen gezien, indrukwekkend maar helaas zonder een cafeetje a la ome Ko, dus doorgereden naar de bekende brug uit die ene film, kunnen we die ook weer afvinken. In Fort William nog wat whiskey geproeft, maar wat een vergif is dat zeg! Geloof dat er nog heel wat whiskey in moet voordat we het lekker gaan vinden.
S nachts een mooie overnachtingsplekje gevonden in het natuurgebied, dat is tenminste wakker worden met een fantastische view.

En daarna de weg richting Ierland ingezet. Deze ging alweer over een mooi weggetje, smal en kronkelig. En op deze zondag erg druk. CIndy zat af en toe al met samengeknepen billen omdat zij aan de rechterzijde, daar waar we elkaar passeren, ziet hoe krap het af en toe is. Ondanks dat ik zoveel mogelijk links probeer te houden gaat het toch mis en tikt onze spiegel de spiegel van een ander aan. Hij had niets, wij een paar barsten in de spiegel, een in het plastic en een in mijn ego. Daar was ik even goed ziek van. Dacht dat ik het links rijden aardig onder controle had, maar de inschatting maken is vanaf de andere zijde soms toch lastig. De lieve woorden van Cindy maakten wel een hoop goed waardoor het balen bleef bij een paar uur ipv een paar dagen.

En nu zitten we in het zonnetje op de ferry, onderweg naar Ierland. Ook weer zin in!