Nigaragua is erg leuk!

Buenos tardes mis amigo's,

Granada bleek erg mooi te zijn. Veel laagbouw en kleurige huizen, niet zoveel toeristen, heerlijke restaurantjes en een goed hostel. Wat wil een mens nog meer? De eerste dag heb ik eerst even gewisseld van hostel. Deze was prachtig, in een oud koloniaal gebouw met veel donker hout, twee prachtige patio's in het midden van het gebouw, veel hangmatten en schommelstoelen en zelfs een klein zwembad. En wat het leuke was, er was tien minuten bellen bij inbegrepen. Nou bel ik normaal nooit naar huis, want als ik dat doe dan zit ik weer even met mijn gedachten thuis. Maar ja, als het dan toch aangeboden wordt heb ik natuurlijk mijn moeder gebeld. Heerlijk om haar even te horen.

De eerste dag in Granada rustig aan gedaan en samen met die Zweed naar het strand gegaan. Het was zondag en dat betekent dat het strand en het park vol zit met familie's en hangjongeren. We waren de enige toeristen en dat maakte het heel leuk. Mensen zijn hier erg aardig en maken veel contact met je.
's avonds heerlijk gegeten, voor het eerst had ik weer echt trek. Dat klopte dan ook, want mijn lijf is weer gezond, gelukkig.
De volgende dag naar een fort gegaan. Dit hebben ze prachtig onderhouden met een mooie tuin binnenin, Aalsmeer zou er wat van kunnen leren. Om 1400 uur de boot gepakt op weg naar Isla de Monetepe. Dit is het grootste eiland ter wereld in een meer en bestaat uit twee vulkanen. De boottocht duurde 5 uur en, al zat ik eerste klas, het was gewoon hangen op het dek zonder enige stoel. Het was meer een soort vrachtschip. Twee Canadezen ontmoet, waar ik later een taxi mee gedeeld heb naar het hostel. Dit was nog een hele rit naar de andere kant van het eiland op onverharde weg. Zij hadden een eenvoudig hostel uitgekozen, waar ze wel een heerlijk visje voor ons bereid hebben. Het was inmiddels laat, dus de volgende dag naar een ander hostel gaan kijken. Deze was veel luxer, gezelliger en direct aan het meer, dat we omgewisseld hebben. Die dag eigenlijk de hele dag in mijn hangmat met uitzicht op het meer liggen lezen. Even bijtrekken. De volgende dag bedachten we dat we maar eens wat moesten gaan wandelen, dus op naar een waterval. Die waterval kon mij gestolen worden, want buiten het regenseizoen stellen die niet zoveel voor, maar de track zou mooi zijn met kans om veel vogels te zien en apen. Nou de vogels vonden het ook veel te warm om te gaan zingen, maar de apen hebben zich wel laten zien. De tocht was zwaar, het was zo'n 35 graden en een hoge luchtvochtigheid. Die waterval was een welverdiende douche! Gelukkig kregen we op de terugweg een lift, we mochten in de achterbak van een pick up mee.
Het eiland is erg mooi. De mensen leven er basic en zijn ontzettend vriendelijk.

's Avonds van een heerlijk buffet genoten en twee nederlanders ontmoet. Lekker om weer even op zijn hollands te kunnen kletsen.

's Morgens vroeg weer op pad, op weg naar Costa Rico. Dat is natuurlijk weer makkelijker gezegd dan gedaan, het bleek nog een hele rit te zijn. Alleen al om bij de ferry te komen koste me twee uur in een oude schoolbus. Daarna met de ferry over, anderhalf uur, en een stukje met een taxi naar het busstation. Daar werd ik geronseld voor een gedeelde taxi naar de grens. De prijs was goed, dus dat heb ik gedaan. De grens lopend overgegaan. Dat is trouwens altijd een rommeltje. Zodra je uitstapt beginnen er allerlei mensen tegen je te praten of ik niet eens mijn geld moet wisselen, of ik wel weet waar ik heen moet want anders wil hij wel gidsen, of ik niet eens wat wil drinken, of eten anders, of ik een doaneformulier wil kopen en of ik misschien een taxi nodig heb in Costa Rica. Nou ja, gewoon je plan trekken werkt het beste. Eerst een uitreisstempel bij een norse beambte die er ook nog geld voor wil hebben, (steekt ie volgens mij gewoon in zijn zak) dan 700 meter door niemandsland lopen en dan weer zo'n norse beambte vragen om een stempel, maar dan van Costa Rica. Gelukkig heb ik een Nederlands paspoort, dat nooit problemen geeft. Toen op zoek naar een bus. Er ging er meteen eentje, naar San Jose, en daar ben ik maar ingestapt. Halverwege er weer uit, want ik wilde naar Monteverde. De buschauffeur vertelde me nog dat ik op de volgende kruising op een bus moest wachten naar Monteverde. De weg ernaar toe bleek onverhard te zijn. Eerst maar een stukje de weg opgelopen en uiteindelijk maar op een steen een boek gaan lezen. Er zijn drie auto's langs gereden, maar die reden gewoon door. Na een uurtje zag ik mensen en ben ik gaan vragen hoe laat de bus zou gaan. Nou ja, het zou kunnen om 1800 uur, maar het kan ook niet. Ja, lekker dan! Maar weer teruggelopen naar de 'grote' weg om het daar eens te vragen. Zelfde antwoord, soms komt de bus, maar soms ook niet. Een taxi zou veel geld gaan kosten (ze weten natuurlijk dat die stomme toerist geen kant op kan). Het was inmiddels 1700 uur dus ik bedacht dat ik eerst maar eens ging wachten of de bus misschien zou komen. Na een kwartiertje kwam er een knappe auto aanrijden met een stel erin. Ik dacht, wat ze in Peking Express kunnen kan ik ook, dus ik naar ze toe gehold en de auto tegengehouden. Gevraagd, bijna gesmeekt of ik alsjeblieft mee mocht rijden. Jaaaaaa! Het mocht! Wat een mazzel. De weg was helemaal onverhard en had me met een bus zeker twee uur gekost, maar met deze Jeep was ik er met 45 minuten. Een hostel gezocht en gauw een hapje gaan eten, want dat was er in deze dag mooi bij ingeschoten. Ik kwam alweer een nederlands stel tegen, dus ik had gezelschap aan tafel. Je merkt dat Costa Rica makkelijker te bereizen is, veel mensen die hier op vakantie zijn, heel jong zijn (of zegt dat iets over mijn leeftijd) en nog niet zoveel gezien hebben. Ze springen er hier goed op in, er worden allerlei toeristenactiviteiten georganiseerd voor behoorlijke prijzen.
Vandaag was ik eigenlijk van plan om te gaan Canopieen. Dat is hangend aan een kabelbaan over het regenwoud heen vliegen, zoals Tarzan zeg maar. Nou heb ik die pet wel op mijn kop, maar zo'n held ben ik daar niet in, dus vanmorgen bedacht ik dat ik misschien liever wilde wandelen. Daar hou ik wat meer van zou je denken. Leuk om te horen Simone dat je er al zo'n zin in hebt! En je moet vrijdag de 13e natuurlijk ook niet tarten. Dan merk ik trouwens wel dat je alleen bent hoor, geen overleg, dat is wel eens handig, maar als je twijfelt zou je wel eens een mening van een ander willen horen.
Dus met een busje naar het National Park gereden en daar 4 uur gelopen. In het busje natuurlijk even rondgevraagd over die Flying Fox en wat blijkt, de helft al geweest en de andere gaan nog. Nou, dan moet ik natuurlijk ook! Morgenochtend vroeg (dan kan ik er niet meer onderuit) ga ik bomen de bomen slingeren.
De wandeltocht was mooi, door regenwoud heen, wat helemaal volgroeid was. Veel vogeltjes gezien waaronder de Kolibrie. Erg moeilijk te fotograferen, want als hij vliegt maakt hij 70 bewegingen per seconde. Heel mooi gezicht, maar niet vast te leggen. Daarnaast nog een ander dier gezien waarvan ik de naam niet weet in het Nederlands, maar het lijkt op een stinkdier. Misschien was het 'm ook wel, maar ik rook 'm niet.

Het zonnetje scheen lekker dus heb ik in de middag een bankje opgezocht om wat te gaan lezen en een lekker tukje te doen. Het bankje stond wel in de tuin van iemand, maar die was gelukkig niet thuis....

De foto's van Honduras en Nigaragua staan erop of komen er vanavond nog op,

http://picasaweb.google.com/pasopreis/HondurasEnNigaragua?authkey=Gv1sRgCKK69pbD48_uNw#

(de link werkt niet meer, maar via kopieren/plakken lukt het wel.)

Ik had een heel plan voor Costa Rica in mijn hoofd, maar die is alweer helemaal omgegooid want het schijnt al twee weken te regenen aan de Caribische kust en daar heb ik dus geen zin in. Ga eerst maar eens aan de andere kant kijken...

Heel veel liefs!