Wat liggen die watten toch lekker!

Johnny kwam uit het hectische leven van Nederland en had een jetlag te verwerken, dus we hebben het een tikje rustig aan gedaan. Nog wel even wat bomen versjouwd met mijn vader, maar verder was het met name boekje lezen, in het zonnetje liggen en van het heerlijke eten genieten.
Best bijzonder dat Johnny en ik samen in Nieuw Zeeland zijn, dit is de eerste keer. En het is ook al heeeeel lang geleden dat we samen op vakantie waren.

We waren van plan om de Tongariro crossing te gaan lopen, een dagwandeling door vulkaangebied. Ik heb die een aantal jaren geleden gedaan en het is daar onwaarschijnlijk mooi. Een maanlandschap waarbij de grond opengereten is. En het gave is dat de vulkaan pas wakker geworden is, dus het zal nu nog bijzonderder zijn. Helaas zat het weer niet mee, heel Nieuw Zeeland was zonnig, maar juist daar, omdat het hoog ligt, regende het. Het is een pittige wandeltocht en om die ook nog in de regen te gaan lopen en je waarschijnlijk weinig ziet leek ons dat geen goed plan. Voor Johnny is het de derde keer dat het afgelast wordt, dus het is te hopen dat het hem de komende week mee zit.

Woensdag was het Waitangi day, een nationale feestdag. In 1840 hebben de Maori's en de Engelsen een vredesverdrag getekend, nav de strijd om Nieuw Zeeland. Dit verdrag is bijzonder, omdat dit met geen ander oorspronkelijke bevolkingsgroep is gedaan. Het jammere is wel dat het verdrag in het Engels is en de Maori's dat toen niet konden lezen... Er bestaat nog steeds onenigheid over en die dag wordt gebruikt om te protesteren, maar het is ook een dag van de Maori's met muziek, optredens, eten en kraampjes. Ik had wel zin in een beetje cultuur, dus we zijn naar de Bay of Islands gereden, waar de plaats is waar het verdrag getekend is. Mijn vader was in eerste instantie een beetje sceptisch omdat de kranten zo negatief schrijven, maar het bleken vreedzame protesten te zijn en er hing een harstikke goede sfeer. In de zee voeren de traditionele kano's waarmee de Maori's ooit van de Pasific naar Nieuw Zeeland gekomen zijn en we hebben een prachtige uitvoering van de Haka gezien, de krijgersdans van de Maori's. Hij werd met zoveel power opgevoerd, je voelde de energie van het podium af komen.

Aan het eind van de dag hebben we echt Nieuw Zeelands gegeten, Fish and Chips, en zijn we naar een lege uithoek gereden waar we gekampeerd hebben op een DOC camping aan zee. Dit zijn campings in de natuur met alleen wc's en stromend water. Bij de ingang staat een honesty box waar je de verblijfskosten betaald. De vogels wekten ons en om zes uur lagen we al in zee en zagen we de zon opkomen. Heerlijk om zo in de natuur te zijn en de rust te horen en te voelen.

En vrijdag werd mijn vader 65 jaar! We hebben het gevierd met een uitgebreidt diner met vrienden van mijn vader en Lily en met de kinderen van Lily. Het is normaal dat iedereen iets maakt voor het diner, dus er was eten in overvloed. Er waren twee gitaristen in de groep en een installatie met microfoon dus het draaide erop uit dat we luid zingend en dansend de avond doorgebracht hebben. Harstikke gezellig en leuk om te zien dat er geen schaamte en verlegenheid is, zelfs zonder drank. Al is het toch wel lekker dat de buren wat verder weg wonen....

En na nog een dagje strand zit de vakantie er weer op. Het was heerlijk om zo verwend te worden, Lily is echt een lieverd en ik voelde me hartstikke welkom. Ik geniet er echt van om met mijn vader te zijn, we hebben dezelfde interesses, mooie gesprekken, dezelfde humor, ik kan bij hem te rade gaan en volledig mijzelf zijn. Wat een zegen. Het afscheid viel ons dan ook weer zwaar. Gelukkig staat er nog dit jaar een mooie reis op de planning!