Into the wild

Into the wild...

De reiskriebels wilden niet meer tot rust komen dus ik heb toch nog een reisje geboekt. Normaal gesproken ga ik niet weg in de zomer, maar vanwege de drukte van mijn andere reizen ;-) was ik wel genoodzaakt om nu te gaan. Ha ha ha, wat klinkt dat heerlijk!
Sinds ik de film 'Into the wild' heb gezien staat Alaska op mijn lijstje. Niet dat ik van plan ben om hier in een bus te gaan wonen en van besjes te gaan leven, maar omdat die beelden zo prachtig zijn. Ik wil beren zien struinen, zalm zien springen, in de wilderniss wakker worden, orka's zien zwemmen, het liefst naast mijn kajak, gletsjers horen scheuren en van de leegte genieten.
Maar toen ik op het vliegveld aan kwam vroeg ik me af waarom ik nou zo nodig hierheen moest...het kwam met bakken uit de hemel en het was berekoud (leuke woordspeling) Maar als engelen reizen dan lacht de hemel, dus de volgende dag begon de zon te stralen en werd het een graad of 18. Veeel beter zo!

Zoals het hoort heb ik het museum bezocht. Jee wat hebben die mensen het hier vroeger, en natuurlijk nog steeds wel, het zwaar gehad in de kou! Dat is pas afzien. Alle natives die in Amerika belandt zijn, zijn via Alaska binnen gekomen en je vraagt je af waarom deze hier niet doorgelopen zijn.
Vroeger hoorde dit stukje bij Rusland, maar die vonden het maar een gedoe dat stukje land, dus hebben ze het voor weinig aan de VS verkocht. Stomme zet, want later werd er olie en goud gevonden. Maar dat is dus de reden dat deze staat niet eens aan de VS grenst, maar er wel bij hoort. Anchorage, de grootste stad hier, maar eigenlijk de groote van een flink dorp, ligt net zo hoog als st Petersburg, maar vanwege de gletsjers en de directe ligging aan zee is het hier een stukje kouder.
De mensen hier zijn oprecht, vrolijk en ontzettend vriendelijk. Het maakt geen klap uit hoe je eruit ziet, als je maar wat kleding om je heen hebt hangen. Nou ben ik er een voorstander van dat je niet beoordeelt wordt op je kleding, maar aan de andere kant, het oog wil ook wat hoor!
Het eten is hier kelereduur, vast omdat alles hierheen getransporteerd moet worden. Halfje droog brood kost vijf dollar, èèn tomaat 1,80. Je wordt hier zowat het fastfood in gedwongen, want dat is wel betaalbaar.

Het hostel is prima en gelukkig lag ik de eerste nacht alleen zodat ik mijn jetlag kon bijtrekken. Maar nacht twee lagen we met zijn 7-en. Toen ik naar bed ging moest ik eerst een vrijend stelletje uit elkaar trekken, daarna ging er eentje luid snurken en om drie uur kwamen er een paar terug van stappen waarvan degene die boven mij in het stapelbed lag net ietsje teveel op had en haar bed volkotste. Wist niet hoe gauw ik eronder vandaan moest komen! Ik geloof dat ik te oud begin te worden voor hostels...

De laatste dag in Anchorage heb ik een fiets gehuurd en een prachtige route gereden dwars door de natuur heen. Onderweg zelfs een eland met een kleintje gezien! Ik wist het eigenlijk niet precies, maar een eland is echt wat anders als een rendier. Hij is een stuk groter, met name de kop is opvallend groot.
Aan het einde van de rit heb ik een welverdiend biertje op het terras genomen. Vraagt die ober naar mijn ID om te checken of ik wel oud genoeg ben! Ik vroeg nog of hij een geintje maakte, maar echt niet. En het was ook geen versierpoging, hij was een beetje bleu en toen hij mijn geboortedatum zag verschoot hij van kleur. Ha ha, ik heb maar gezegd dat het echt niet erg was!

De groep bestaat uit 4 ozzie's en een zwitser. We zijn maar met zijn zessen en de tourleider dus en dat maakt het leven allemaal wat gemakkelijker. Ruimte in de Van, een dubbele matras onder je en voor zeven valt nog wel te koken. Er hangt een goede sfeer in de groep en we hebben veel lol met elkaar.

De eerste rit was naar Denali. Dit is een prachtig national park met beren, elanden, wolven, vossen etc maar ook met besneeuwde bergen, oa de hoogste van noord amerika, en bergen met prachtige kleuren, wat met name komt door de koper. Het gaat allemaal wel weer op zijn amerikaans, je moet met een bustour het NP in. Acht uur lang hebben we in de bus gezeten, maar het was het dik waard, genoten van de werkelijk prachtige omgeving en ik heb beren gezien! Een grizly zagen we op de heen en terug weg en de tweede, een blondkleurige, zat op 150 meter afstand van de besjes te snoepen. Prachtig om te zien en ze zien er veel te lief uit om bang voor te zijn. Het is wel gek hoor, je moet herrie maken als je een track loopt, iedere avond al je spullen weg bergen en je tandpasta en deordorant verbergen want daar houden de beren van, maar aan de andere kant wil je beren zien! Tijdens een track zie je dus niet veel meer dan eekhoorns, want je moet zoveel herrie maken dat je alle dieren weg jaagt. Ik realiseer het me niet echt, maar beren zijn toch wel echt gevaarlijk. Kicken dat ik ze gezien heb!

Er wordt in Alaska veel bont verkocht, de huid van een wolf levert 220 dollar op. Heel weinig als je ziet wat voor prachtig beest een wolf is. Zelfs berenhuiden heb ik gezien, geen idee wat die kosten, want ik kan er niet naar kijken. De amerikanen willen de discussie niet aan gaan, het zal wel zo'n zelfde voorrecht zijn als de wapenwet.

De bus uit de film Into the Wild staat net buiten Denali, in de wilderniss dus. Een paar dwazen hebben de bus opgezocht omdat ze net zo'n leven willen leiden als de hoofdpersoon, maar ook zij konden niet meer terug door de rivier en zijn daar later dood aangetroffen. Dan heb je de film nog wel als voorbeeld gehad, hoe stom kan je zijn! De bus uit de film staat in de tuin van een bar-restaurant en die heb ik wel opgezocht. Gaaf om te zien en natuurlijk moest ik net zo'n foto als de affiche van de film dus ben ik het dak opgeklommen. De bus is echt oud, dus het scheelt niets dat ik er niet door heen viel, maar de foto heb ik. Daarna tradioneel een groot bord met ribs besteld want tenslotte ben ik in de USA.

Vooraf had ik wel bedacht dat Alaska koud kon zijn, maar ik hoorde dat het van de zomer 30 graden was en op internet is de gemiddelde temperatuur 18 graden. Nou mooi niet dus! De eerste twee nachten vroor het snachts, niet echt een kampeerweertje. Maar ik was er niet op voorbereidt dus geen handschoenen, geen muts, èèn trui maar wel een paar thirts bij me. Gelukkig is alles te koop. Tot een uurtje of twee blijft het koud en dan begint de zon te warmen, waardoor je toch nog om vier uur in je thirts loopt. Dat is tenminste het beeld als de zon schijnt, maar de kans op regen is hier heel groot en het ziet er naar uit dat dat de komende dagen gaat gebeuren. Zo erg zelfs dat vier van de groep in een hotel gaan slapen. Ik niet natuurlijk, ik ben een bikkel en ga dus gewoon kamperen. Al moet ik eerlijk bekennen dat deze bikkel ook best zin had gehad in een hotel met warme douche, maar ben er eigenlijk gewoon te zeikerig voor.... En wat is er nou eigenlijk mooier dan wakker worden in de wilderniss met uitzicht op een gletsjer. This is Alaska!