Into de nattigheid

De groepsamenstelling is een beetje veranderd doordat er drie bij zijn gekomen. Lastig voor hun om in een hechte groep binnen te komen en twee van de drie passen er ook niet zo goed tussen. Van de een komt niets uit en van de tweede juist wel, heel veel negativiteit. Het is een duitser met een te grote ego, arrogante kop en erg ouderwets in mannen en vrouwen rollen, hij vertikt het om af te wassen, maar daarintegen doet hij verder ook niets. En hij is nog achterbaks ook, plaats opmerkingen niet direct maar tegen een ander. De groep had er last van en ik ook en het kon natuurlijk niet lang uit blijven voordat hij en ik een klein botsinkje hadden. Best grappig, mensen zijn net dieren. Ik heb hem zeg maar in zijn nek gebeten en op zijn plaats gezet en nu probeert hij heel voorzichtig contact te zoeken met mij en de groep. Het is allemaal weer een mooi leermoment....

Deze hoek van Alaska is nogal vochtig en winderig. De eerste nacht stormde het zo dat er midden in de nacht twee tenten opgebroken moesten worden. De anderen hielden het nog, maar echt ontspannen slapen is het niet als je tent zo tekeer gaat. Door de storm ging het geplande zeekayakken niet door en ben ik een fikse wandeling gaan maken. Toen ik terug kwam bleken de tenten opgeruimd te zijn, de stokken van mijn tent waren door de storm dwars door de tent heen gegaan en in elkaar gestort. Gelukkig lag ik er niet in. Dus op pad maar, kijken of er nog ergens een slaapplekje te vinden was. Uiteindelijk twee cabbins gevonden waar we allemaal inpasten en met wijn en pasta hebben we er nog een mooie avond van gemaakt.
Ook de rest van de week verliep vochtig, alle dagen regen. Balen, want hierdoor gingen een aantal tracks lopen en vissen niet door. Dat vissen ging ik toch niet doen, maar een gebakken zalmpje lust ik natuurlijk wel... En sommige tracks zijn we gewoon wel gaan doen, ondanks die stortbui op ons hoofd.
Een aantal van ons zijn een hotel ingevlucht en toen het de laatste dag leek alsof je in een tent op een waterbed lag hebben we het in eerste instantie allemaal opgegeven en gingen ook wij het hotel in. Om de kosten de drukken en omdat er niet zoveel ruimte was zouden we de kamers delen en ik zou in een hotelkamer op mijn vertrouwde matje gaan slapen. Er sliepen er al twee op de kamer en de een had mij uitgenodigd en de ander niet en zij reageerde een beetje kortaf. Mmm, daar hou ik niet zo van, en dan schiet ik meteen in mijn vertrouwde meganisme. Als het moeilijk gaat laat dan maar, dan heeft Pas niemand nodig. Dus ik ben gewoon het tentje ingekropen, om de twee uur de situatie gecheckt en verder eigenlijk prima geslapen. Ha!

In Steward nog wel een boottocht kunnen doen, waarbij ik heel erg hoopte op orca's, maar die mazzel had ik niet. Wel walvissen gezien die heel erg op hun lijken, maar kleiner zijn. De zee-otters zijn zo leuk en schattig, die zwemmen op hun rug met hun pootjes bij elkaar. Puffins zijn vogels met een olijke kop en kleinde vleugels waardoor ze hun best moeten doen om in de lucht e blijven. En natuurlijk waren er zeehonden en zeerobben. Normaal gesproken zijn er meer walvissen, maar omdat de herfst hier eerder ingetreden is dan normaal zijn ze al vertrokken.
Omdat ik snel zeeziek wordt als ik de horizon niet zie heb ik de hele tocht, zeven uur, zitten blauwbekken op het dek, maar ik kon wel mooi genieten van de prachtige omgeving. Heel veel gletsjers waarbij er een tot aan het water kwam. De gletsjer beweegt constant, het is een bevroren rivier, waardoor het kraakt en er regelmatig grote brokken afvallen, die weer voor gigantische golven zorgt. Door de regen zijn de kleuren blauw nog helderder. Indrukwekkend en heel mooi om te zien.

De avonden hebben we doorgebracht in de plaatselijke cafe's of om het kampvuur heen. Er wonen hier meer mannen dan vrouwen, de meeste mannen hebben woeste baarden, drinken veel en zijn niet van het knapste soort. De vrouwen ook niet trouwens. Je moet ook wel een bepaald type zijn om hier de winters door te komen. Maar iedereen is hier wel ontzettend vriendelijk, puur en ze maken graag een praatje met je.

Ondanks dat het veel regent was het wel leuk om te kamperen. We hebben echt heel veel lol met elkaar gehad en de saamhorigheid was groot, tenminste bij de meeste dan. De natuur is onvoorstelbaar mooi en het is heerlijk om er zoveel in te zijn. Het is ruig, overweldigend, stil en ruim.
Het kamperen in al die nattigheid heeft wel wat sporen nagelaten in de groep, iedereen hoest en snift.
Als ik ergens onder een koude douche sta denk ik, in afrika zijn de douches erger, als ik een vieze toilet zie denk ik, ach gelukkig is het niet zo erg als in Bolivia en als ik ooit nog eens slecht weer heb als ik ga kamperen dan is het nooit zo erg als in Alaska. Maar het was het dik waard!

De volgende reis laat niet lang op zich wachten, Rover met mijn vader en Lily zijn al begonnen!